Het besef alleen te zijn en te worden gelaten
de oom al weg nadat ik was omgekleed
vader boos toen de veren van zijn zadel
mijn priegelvingers pletten
huilde ik, al had ik een zus
te klein om te spelen
in de wieg haar voetjes trapte
en kraaide met begerig blauwe ogen
The idea to be on my own and left alone
the
uncle gone already after I was proper dressed
father
mad when the springs of his bike-saddle
crushed
my tiny fingers
I
cried, yet I had a sister
too
little to play
in
the cradle trampling her feet
and
cooing with eager blue eyes
Lovely poem.
BeantwoordenVerwijderen