dinsdag 30 april 2019

Epos over de mens CXXXV


De kwettervogels in de boom, hoog en droog
kijken op het mensdom neer
dat wanhopig vecht tegen de stroom
die hen dreigt te verslinden.
Dan volgen de hevigste winden.
Zij voeren de vogels mee.
Stilte valt over het kwetterbos 
en laat zelfs de bomen los
die door het luchtruim zwieren
tezamen met alle andere dieren.

Hoop doet leven, maar kan ook doden
wanneer hoop predikt om maar niets te doen,
dat alles wel in orde komt
waardoor het gemakkelijk is te berusten,
je te laten sussen door de volksmenner op de eerste rij
die zij aan zij met zijn trawanten
denkt aan zijn kortstondige verdiensten
die dankzij valse hoop bij hem belanden.

Toen bezit haar intrede deed
zo’n tienduizend jaar geleden
bracht het ook de hiërarchie 
en het geweld om te verdedigen
wat daarvoor van niemand was.

Epos over de mens CXXXIV



Da’s nie goe, want hij wil dat ik in huis wat doe,
maar daarvoor ben ik niet aangenomen.
Als ik dat had geweten was ik niet gekomen,
was niet van zo verre gereisd,
al had hij mij nog zo goed geprijsd
voor een appel en een ei, of zelfs nog meer,
had ik hem geweigerd, keer op keer
tot hij mij tenslotte had opgegeven
en ik verder kon met mijn leven.

Het stroomde landinwaarts.
De mensen tegelijk buitengaats
waar zij verzopen,
een enkeling was achter het beschot gekropen
waar hij bevend van kou
wilde dat hij ook verzuipen zou.

maandag 29 april 2019

Epos over de mens CXXXIII


Bij de vijver in den Hof liggen twee dure ligstoelen
in het rijke pluche van weleer toen al evenzeer
maar nog met hoge hoed, leegte uit valse ogen staarde
terwijl zij in dat pluche rijkdom en aanzien vergaarden
bij de onaanzienlijken rondom die met hun handen
slijk en goed bewerkten, verloren die hun tanden,
hun hele gebit aan het slechte voer dat hen werd gelaten,
dat restte terwijl het pluche met elkander praatte
over hoe ze nog meer uit hen konden knijpen
en hoe de jonge vrouwen van dat onaanzienlijke plebs
hen konden dienen en zoetjes zouden pijpen.
Zij hebben zelf niet in de gaten hoe werelden verschillen,
nemen zij wat te nemen is 
omdat ze zich alleen bekommeren om onderlinge geschillen.

De mantel van ongenaakbaarheid valt in duigen uiteen,
in stukken en brokken zet het elk op het verkeerde been
waarop ze die ochtend het bed verlieten dat koud
de warmte niet kon houden, maar op vrieskou stiette  
waarvan harde bloemen op de ramen stonden,
ons zere been verbonden met elkaar en met de ander
zonder dat het hielp of zoden zette,
zonder dat het hen de uitvoering belette
van enig tegenwicht
waarvoor eenieder wellicht zou zijn gezwicht.

zondag 28 april 2019

Epos over de mens CXXXII


Grijs graait de zon uit het blauw
van de lucht, zo trouw
dat je haar niet ziet
en toch vergeet je haar niet.
De rijke gier verdient over kromgewerkte ruggen
maar beschouwt het als zijn verdienste
dat hij kan kakken op een gouden pot.
Het zijn zijn centen die hij de werkers moet betalen
hoewel hij zonder hen die centen zou ontberen.
Het huidig liberaal gedachtegoed
dat al vroeger werd verkondigd
al heette dat ideaal toen nog feodaal
dat eindigde onder het mes van de guillotine!

Het zinvol zinloze van geboren worden om te werken
wordt al lang niet meer verkondigd door de kerken
maar blijft het ledige doel om te presteren,
massale verdiensten te kunnen verteren
die anders misschien het algemeen zouden dienen.
Dan nog liever een lekkere burn-out verdienen
volgens het credo van de prestatiemaatschappij.
Nog liever te veel staatjes invullen dan wat extra zorg erbij.

zaterdag 27 april 2019

Epos over de mens CXXXI



De vuige veelvraat vrat een gat in de dag
waardoor alles stroomde dat ik zag
maar niet gezien wilde worden.
Lange horden snorden het leven binnen,
keerden het binnenstebuiten
toen het eenmaal zijn zinnen had gezet
op het definitief bederven van de pret
gingen alle ogen open,
keken angstig in het rond
op zoek naar nog een sprankje grond
om alsnog te kunnen hopen
dat het niet waar mocht zijn.
Gewin sloeg uiteindelijk alles kort en klein!

vrijdag 26 april 2019

Epos over de mens CXXX


Zon is ons deel alweer,
schijnt evenzeer voor iedereen,
maar niet gelijk, zoals wel wordt beweerd,
want wie het licht niet in d’ogen kan zien schijnen
raakt verblind en wie pigment ontbeert
verbrand voor het oog van ieders aangezicht,
voelt zich opgelicht door wat de een graag mag
maar de blinde niet te zien vermag.

Het zomert in de lente,
steeds meer, steeds vaker.
Er waren er die het ontkende,
steeds minder, maar er zijn er nog,
winnen er zelfs aandacht mee
als de colporteur die zijn waar aan de domme slijt
is het voor hem slechts kortstondig profijt
tot wat gebeuren moet hem achterhaald
en zijn klandizie tenslotte het gelach betaald.

donderdag 25 april 2019

Epos over de mens CXXIX



Democratie de optelsom van demagogen
die niet anders beogen dan dat hun eigen mening telt
en bovenal verheven is. Hier geldt
destructie van het eigen gelijk dat nooit de waarheid was
en toch loopt de ongekende massa keurig in de pas
van zij die het ook niet weten, maar lijken te vergeten
van al wie voor hen was…

woensdag 24 april 2019

Epos over de mens CXXVIII



Het is vreemd om van het leven te houden.
Als je het objectief bekijkt is het doffe ellende
en toch hechten wij eraan…
Wat zegt dit over mensen die tegen de verdrukking in
de dood willen ontkennen,
zich vastklampen ondanks ondraaglijke pijn
of een uitzichtloos bestaan?
Wat zegt dit over mensen waarvan vele vegeteren
en aan het eind zichzelf bejubelen om de jaren die zij zijn gegaan?
Wat zegt dit over mensen wanneer zij elkaar onderdrukken
en afmaken met ongekend plezier
terwijl het tenslotte toch ook met henzelf is gedaan?

dinsdag 23 april 2019

Epos over de mens CXXVII



Genoegdoening is een opoffering om te krijgen.
Na de daden, de feiten aaneen te rijgen, getuigen te horen,
met het risico dat zij jou de grond in boren
terwijl iedereen weet hoe fout zij waren
is het niet alleen lastig bewijs te vergaren
maar om juridisch hard te maken
voordat de termijnen staken
of de dood hen achterhaald
zodat tenslotte niemand er nog naar taalt
hoe de vork in de steel heeft gezeten
waardoor alles alsnog wordt vergeten.
Ondanks jarenlange strijd
worden vaak alleen de daders bevrijd.

maandag 22 april 2019

Epos over de mens CXXVI



De tram stootte op de schoten en viel stil,
muisstil voor schreeuwen het land wekten
uit haar zelfgenoegzame lethargie
kroop ook de regering even uit haar schulp
en hulde zich in mensenhuid,
begeleid door geluid dat menselijk moest lijken,
maar niet anders deed dan het belang onderstrepen
van een natie die nu ook terroristisch aangeslagen was.
‘Ik had gelijk’, leek de premier te willen zeggen
en ik feliciteerde hem in al zijn onbenul
crisiste hij zich langs camera’s en microfoons
belust op de wereldwijde roem
die kort zijn deel werd.

zaterdag 20 april 2019

Epos over de mens CXXV


Om de mensheid te veranderen
moeten we bij het begin beginnen.
Het onderwijs moet op de schop
om kinderen te leren zelfstandig te denken
en niet, zoals nu, te onderwijzen
dat geschiedenis vanuit Europa is geschreven.
Dat er mensen in de wereld waren
die allen hun steentje hebben bijgedragen
aan het goede, maar ook ten kwade.
Dan nog zal het generaties duren
vooraleer mensen kunnen samenleven.

De heilige koe van het systeem
is de economie om vrij te handelen
uit naam van persoonlijke rijkdom en gewin
verborgen onder de last van welvaart
maar lang niet voor iedereen
omdat de meesten niet mee kunnen snoepen.
Konden zij dat wel dan was de aarde inmiddels plat
als een lek geprikte ballon
had ze haar laatste zucht uitgeblazen.