donderdag 8 november 2012

WANDERBACH page 169


- ‘Let’s try it,’ he whispers quite and blocks the steer wheel to avoid the boat to wander. Then he walks to the bow. It must not take too long; one day, maybe two without food and water. After that a slow and painful dead waits.
While he watches the horizon carefully he thinks of what lays behind. The farmers were right: the headband has strange powers. A dream-crown, capable of transferring the existing to a pleasant reality, because that it really happened is no doubt for Tork. He is not hungry nor thursty and absolute fit. Quit different then before he crowned himself, what proves that last night – it was really dark – he slept well after making love with Gabi and that the copious breakfast this morning was no fraud. Yet it was short, he was master over what seemed to be a luxurious cruise ship. Strange! It is not something he aspires and Tork asks himself how dreams or, better: illusions are being established thanks to the crown.
The guests were acquaintances from other situations, like the striking resemblance between the governess and Shaah’s wife, or the writer, Peter West, who was the image of Jeremy. Thinking back he can place everyone except the duchess however he had the feeling then that he already knew her for years.
The crown was even capable of bringing the death to life and yet it’s strange that Fern didn’t come back and that Barg stayed alone with as a burlesque extra that he could speak. That was their luck, for now at least. They could have sailed forever without his warning. 

- ‘Op hoop van zegen,’ fluistert hij stil en zet het stuurrad vast zodat de boot niet afwijkt. Dan loopt hij naar de boeg. Het moet niet te lang duren. Eén dag, misschien twee zonder proviand en water. Daarna wacht hen een langzame en pijnlijke dood.
Terwijl hij de horizon scherp in de gaten houdt denkt hij aan wat achter hen ligt. De boeren hadden gelijk: de hoofdband beschikt over vreemde krachten. Een droomkroon, in staat de bestaande omgeving naar een aangename werkelijkheid te verplaatsen, want dat hij het werkelijk beleefde daaraan twijfelt Tork niet. Hij voelt honger noch dorst en is volkomen uitgerust. Heel anders dan voordat hij zichzelf kroonde, wat bewijst dat hij afgelopen nacht - het was werkelijk donker - goed heeft geslapen na het liefdesspel met Gabi en dat het overvloedige ontbijt vanmorgen geen bedrog was. Al was het kort, toch was hij heer en meester over wat nog het meest op een luxe cruiseschip leek. Vreemd! Het is niet iets dat hij ambieert en Tork vraagt zich af hoe dromen of, beter: illusies dankzij de kroon tot stand komen.
De gasten waren bekenden uit andere situaties, zoals de frappante gelijkenis tussen de gouvernante en de vrouw van Shaah; of de schrijver, Peter West, die het evenbeeld van Jeremy was. Wanneer hij hen de revue laat passeren kan hij iedereen plaatsen behalve de hertogin hoewel hij toen het gevoel had haar al jaren te kennen.
De kroon was zelfs in staat doden tot leven te wekken en eigenlijk is het vreemd dat Fern niet terugkwam en Barg alleen bleef met als pikant extraatje dat hij kon praten. Dat was hun geluk, voorlopig toch. Ze hadden tot in het oneindige kunnen ronddobberen zonder zijn waarschuwing. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten