WANDERBACH page 183

She laughs: ‘Not at all! You know it; noise from people that you don’t want to hear because you want to read a book or do something else by which you don’t want to be disturbed.’ Tork nods. ‘That’s a quality that reached an unknown perfection with them. They are created by humans, but they are absolutely not interested in their creators. Humans gave Gods so much power that they just exist for themselves.’

- ‘Do I hear criticism? Tork asks amused, but Waja stays serious.

- ‘Not more then a simple conclusion which the Gods won’t deny; they know very well and won’t change anything because they are convinced that it is their birth right. I know why Perlwachter sent you here and know that he hopes that you succeed in breaking their lethargy, but believe me: we know the Gods better then the keepers and I guarantee that it will fail.’

- ‘It happened earlier that humans interfered.’

Waja sighs. ‘That’s true, and twice with success, but on the opposite are hundreds of failures. That’s how big your chance is! Besides it was a complete different time. In the mean time Gods are better prepared against interventions and I doubt if the winners of the past would succeed again. They used tricks where you only have your curiosity. Your most important weapon are questions, and tell me: how can you expect an answer of something that doesn’t listen?’

- ‘There has to be a way. Perlwachter didn’t send me for nothing.’

- ‘The old keeper believes in the mission,’ she admits, ‘but he mistakes. The Gods will turn their back on you and if you talk or shout, it won’t help. Their patience is bigger, sharpened by centuries, and at the end you will return demoralized to have to face all the dangers again to leave Underearth. With the failed mission as luggage you are less motivated, and most likely you won’t survive…’ 

Ze lacht: ‘Nee hoor! Allerminst. Je kent het wel. Geroezemoes van mensen waar je je voor afsluit om je boek te lezen of iets anders waarbij je niet gestoord wilt worden.’ Tork knikt. ‘Dat is een eigenschap die bij hun een ongekende perfectie bereikte. Zij zijn door mensen bedacht, maar trekken zich van hun bedenkers totaal niets aan. Mensen hebben Goden met zoveel macht bekleed dat ze alleen voor zichzelf bestaan.’

- ‘Hoor ik kritiek? vraagt Tork geamuseerd, maar Waja blijft ernstig.

- ‘Niet meer dan een simpele vaststelling welke de Goden niet zullen ontkennen. Zij weten het zelf maar al te goed en zullen daaraan niets veranderen omdat ze in de volste overtuiging verkeren dat het hun geboorterecht is. Ik weet waarom Perlwachter jou hier naartoe stuurde en weet dat hij hoopt dat het je lukt hun lethargie te doorbreken, maar geloof me: wij kennen de Goden beter dan de wachters en ik garandeer dat het mislukt.’

- ‘Het kwam eerder voor dat mensen zich bemoeiden.’

Waja zucht. ‘Dat is waar, en het is twee keer gelukt, maar daar staan honderden mislukkingen tegenover. Zo groot is jouw kans! Daarbij was het een heel andere tijd. Intussen zijn de Goden beter voorbereid op interventies en ik betwijfel of de winnaars van destijds nogmaals zouden slagen. Bovendien gebruikten zij listen waar jij alleen jouw nieuwsgierigheid hebt. Je belangrijkste wapen zijn vragen, en vertel eens: hoe kun je antwoord verwachten van iets dat niet luistert?’

- ‘Er moet een manier zijn. Perlwachter stuurt mij niet voor niets.’

- ‘De oude wachter gelooft in de missie,’ geeft ze toe, ‘maar hij vergist zich. De Goden zullen zich afsluiten en of je nu op hen inpraat of schreeuwt, het zal niet helpen. Hun geduld is groter, gescherpt door eeuwen, en tenslotte zul je ontmoedigd terugkeren en weer al die gevaren het hoofd bieden om Onderaarde te verlaten. Met de mislukte missie als bagage ben je minder gemotiveerd, en waarschijnlijk overleef je het niet…’