The women are friendly, present food or
beverage in a bowl. With these visits Waja organizes breaks and yet it doesn’t
take long before fatigue assaults him and he states that he wants to go to bed.
Waja smiles, says that she is proud because he persevered so long. Once back
Tork lies down grateful.
- ‘To whom belongs this cabin?’
- ‘No-one; it’s for guests,’ which surprises
him.
- ‘Do you get visitors often?’
- ‘No, but we knew that you would come.’
- ‘Do you mean that this cabin was especially built
for me?’ Waja laughs.
-
‘Too much honor perhaps? No, the
cabin existed but we refreshed and refurbished it.’ Tork points at the objects
at the wall. ‘Those are amulets,’ Waja clarifies, ‘exactly as much as there are
servants. We all made our own, sometimes especially for you. That ones are new,
the others often age-old.’
- ‘Especially for me?’ Tork asks curious.
- ‘The meaning and power is secret, don’t ask, but
some will make that you will get stronger out of your adventures then when you
started,’ she says mysterious.
- ‘Why?’ Waja puts a finger against her lips.
- ‘Sht! don’t ask!’ Tork doesn’t like
half-hearted answers that don’t explain anything and just enlarge not-knowing. Disingenuous
mysteriousness, but grateful of what she did for him he doesn’t ask any further.
However!
-
‘Did you make an amulet for me?’
De
vrouwen zijn vriendelijk, presenteren eten of drinken uit een kom. Met de
bezoeken last Waja pauzes in en toch duurt het niet lang voordat vermoeidheid
hem overvalt en hij aangeeft naar bed te willen. Waja glimlacht, zegt dat ze
trots is omdat hij het zolang volhield. Eenmaal terug gaat Tork dankbaar
liggen.
-
‘Van wie is deze hut?’
-
‘Van niemand. Het is ons gastenverblijf.’ Dat verbaast hem.
-
‘Krijgen jullie vaak bezoek?’
-
‘Dat niet. We wisten dat je onderweg was.’
-
‘Je wilt toch niet beweren dat deze hut speciaal voor mij werd gebouwd?’ Waja
lacht.
-
‘Te veel eer misschien? Nee, de hut bestond maar we hebben ze opgeknapt en
opnieuw ingericht.’ Tork knikt naar de voorwerpen aan de wand. ‘Het zijn
amuletten,’ verduidelijkt Waja. ‘Precies zoveel als er dienaressen zijn. We
maakten allemaal ons eigen amulet, soms speciaal voor jou. Die zijn nieuw, de
andere vaak eeuwenoud.’
-
‘Speciaal voor mij?’ vraagt Tork nieuwsgierig.
-
‘De betekenis en kracht zijn geheim, daar mag je niet naar vragen, maar enkele
zullen ervoor zorgen dat je sterker uit het zeevaartavontuur komt dan je eraan
begon,’ zegt ze raadselachtig.
-
‘Waarom?’ Waja legt een vinger tegen haar lippen.
-
‘St! Niet vragen!’ Tork heeft een hekel aan halfslachtige antwoorden die niets
verklaren en het niet weten vergroten. Flauwe geheimzinnigdoenerij, maar
dankbaar voor wat zij voor hem deed maakt dat hij niet verder vraagt. Hoewel!
-
‘Heb jij een amulet voor mij gemaakt?’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten