Ziggo en het recht

Deze week kreeg ik het vonnis van de rechtbank waarin ik werd veroordeeld tot betaling van abonnementskosten aan Ziggo en de kosten van de procedure aan de Staat der Nederlanden. Aangezien het bedrag te laag is voor een beroeps procedure blijft mij maar één weg om dit onrecht aan de kaak te stellen: een schriftelijk en publiek verweer middels Internet; en ik geef het toe, een soortgelijke schade te berokkenen die dit onverkwikkelijke avontuur mij heeft gekost; megalomane bedrijven als de internet provider een trap tussen de benen te verkopen zodat ze sterretjes zien. Wat helpt is dat ik voor het bedrijf heb gewerkt, inmiddels zo’n twintig jaar (inter)net ervaring heb – meer dan menigeen – en daarom geweldig en fantastisch uit de keuken kan klappen (maar daarover later)

Waarover gaat het: Eind oktober 2011 zei ik om ontevredenheids redenen mijn abonnement op ten gunste van een andere provider. Ik nam alleen TV af bij Ziggo ad 16,95 per maand en de zenders die ik wilde zien waren om de haverklap uit de lucht (lees: van de kabel) omdat Ziggo al maandenlang flauwe reclames de ether in spoot om hun digitalisering te promoten. Het “speer” aanbod bleef intakt (Nederlandse publieke en commerciele zenders) en de rest hing er maar wat bij. Er werd mee gegoocheld en geexperimenteerd met alle gevolgen en veel ontevreden klanten van dien. Ik zei telefonisch op, zoals ik mij ook had aangemeld in augustus van datzelfde jaar, maar mijn opzegging werd niet gelogd, met andere woorden: er werd simpelweg geen notitie van genomen. Dit werd pas in december duidelijk toen ik een eerste aanmaning ontving.

Ik reageerde onmiddellijk – ontving inmiddels TV, Internet en telefoon van KPN – maar Ziggo hield voet bij stuk; zij wisten van niets waarom ik volgens de provider tot februari de maandelijkse kosten moest blijven betalen, wat ik natuurlijk vertikte. Naar mijn bescheiden mening had ik aan de voorwaarden voldaan. Dat hun interne administratie niet werkt zoals moet is tenslotte niet mijn probleem.

Ziggo besloot het hard te spelen. Voor het luttele bedrag van 16,95, naar achteraf zou blijken, stuurden ze hun incassobureau Bos op mijn dak en stapten tenslotte naar het kantongerecht om mijn betaling af te dwingen... en... ze kregen gelijk (althans gedeeltelijk) Omdat de klojo in hun dienst die mij eind oktober met mijn opzegging te woord stond te lui, beroerd of vergeetachtig was mijn telefoontje te noteren kon niemand bewijzen dat het ook daadwerkelijk had plaatsgevonden, waarom de rechter vindt dat ik niet kan bewijzen... etc.

Goed en prima; ik word dus gedwongen om te betalen, maar niet zonder protest en daarom heb ik besloten om een geducht boekje open te doen over Neerlands’ Grootste Internetboer. In afleveringen zal ik het reilen en zeilen uit de doeken doen; uit de school klappen zogezegd, en verheug u alvast op een reeks smeuiige verhaaltjes want ik heb lang genoeg voor ze gewerkt om het spreekwoordelijke boek te kunnen schrijven. Of u na al dat leesvoer nog besluit diensten van de grootgrutter te betrekken laat ik geheel aan uw verantwoording, maar bedenk: een gewaarschuwd mens...

Wordt vervolg...