Alea ging op jacht terwijl ik de kampplaats inspecteerde, inderdaad een slang vond die ik verwijderde om daarna vuur te maken. Ik hield het laag en klein al bleef het gevaarlijk in het dichte struikgewas, vertrouwde ik op mijn ervaring.
Bij haar terugkeer bracht ze een aantal vissen mee die ik schoonmaakte en in bladeren wikkelde om ze in de hete as te laten stoven.
“Ik wil vrijen”, sprak ze na het eten. “Jij ook?”
Het was niet dat ik het niet verwachtte hoewel ik ook niet wist hoe zij erover dacht, maar haar directheid overdonderde mij toch. “Heeft dat consequenties?” vroeg ik voorzichtig.
Ze lachte. “Nee hoor. Dat is in het verleden onderzocht. Mensen en Handelezen kunnen samen geen kinderen maken.” Daar had ik zelfs nog niet aan gedacht waarom ik haar over mijn ervaring bij het tentenvolk vertelde. “Ach zo! “ Ze schudde haar hoofd. “Het Boomvolk legt geen verband tussen seks en langere verbintenissen. Het gebeurt wel, heel soms”, gaf ze toe, “maar niet vanzelfsprekend. Waarom ook? Seks is een behoefte van jezelf die je deelt met een ander en afhankelijk van het moment. Daarvoor hoef je geen vaste partner te hebben. Dat is sowieso niet noodzakelijk wanneer je binnen een gemeenschap leeft.”
“Vrijheid, blijheid?” Ze begreep het niet en ik maakte een gebaar van ‘laat maar’. Hun denkpatroon vertrok vanuit een heel andere basis dan waaraan ik gewend was. Seks was gewoon, een onderdeel van het leven en had daarom geen aparte status dan andere behoeften zoals eten of drinken.
Alea keek me vragend aan en ik knikte waarna ze onmiddellijk het initiatief nam.
Het ging niet over haar ervaring, al had het er waarschijnlijk mee te maken, maar ik had nog nooit zulk een totale overgave gekend. Het was ook niet dat zij mij overheerste of ik haar, dat was al helemaal niet aan de orde in ons spel van uitwisseling ging het vooral om plezier en dat van de ander. Het verhogen van het eigen genot door op zoek te gaan naar het maximale van de partner. Het gaf, mij althans, een volkomen nieuw inzicht, maar dan achteraf terwijl ik eraan terugdacht. Op het moment zelf was alles vanzelfsprekend zonder terughouding of taboes wist zij mij feilloos te vinden en ik haar, een natuurlijk samengaan dat de uitwisseling van lichaamssappen oversteeg, dat niet alleen onze lichamen versmolt maar ook de geest en zelfs de ziel bond die onlosmakelijk waren zolang het duurde, en het duurde lang, wat ik gezien onze vermoeidheid niet voor mogelijk had gehouden. Die vermoeidheid was vergeten, vloeide weg tijdens ons spel, als werd ze geabsorbeerd door de grond waarop we lagen. Ervoor in de plaats kwam het schier eindeloze gevoel van te gaan tot aan het eind der dagen terwijl die dagen niet meer van tel waren. Tijd en plaats er niet toe deed, waren wij samen de kosmos en niets er buiten wat de wereld om ons heen blijkbaar ook zo voelde want we werden door niets gestoord. Geen geritsel bereikte onze oren en het donkere woud was niet meer dan de cocon waarbinnen wij ons met elkaar bewogen.
“Hm”, plaagde Alea terwijl ze ontspannen en voldaan tegen me aanlag, “misschien moeten we er toch eens over denken om partners te worden.”
Ik streelde haar zachte maar stevige huid. Ze verschilde in niets van een menselijke vrouw, niet voor zover ik dat kon ontdekken. We hadden in mijn wereld kunnen zijn na een avondje stappen. Knus bij mij thuis in bed.
“Jaloezie is jullie dan ook vreemd?”
Ze knikte. “Ik ken het woord maar de betekenis is mij altijd ontgaan.”
“Hoe komt het dat jij zo goed Frans spreekt en begrijpt?” wilde ik weten. “Er zijn er meer van jouw volk die de taal machtig zijn maar dat hoor je.”
Ze richtte zich op en keek me aan. “Merlijn. Wist je dat niet? Hij leert de kinderen over mensenwereld en ik was zijn beste leerling destijds. Daarom was het vanzelfsprekend dat ik jouw mentor werd zolang je onze gast bent.”
“Mentor?” proefde ik.
“Nou ja. Begeleider dan. Hoe je het wilt noemen. Ik moet jou beschermen en zorgen dat je niks overkomt in een wereld die je niet kent. Niet denigrerend bedoelt”, grinnikte ze. “Ik hoop dat jij mijn mentor wilt zijn wanneer ik jouw wereld kom bezoeken.”
“Afgesproken!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten