Hij knipoogde niet meer toen hij mijn besluit hoorde. “Hoezo je wilt hier blijven? Dit is jouw wereld niet! Je kunt niet blijven!”
“Ik zou niet weten waarom niet. Alea en ik hebben het zo besloten.”
“Alea en ik, Alea en ik”, gromde hij. “Jij hebt een missie. Niks Alea en ik!”
“Bekijk het maar!” Ik keerde hem de rug toe.
Merlijn tikte zwaar met zijn stok op de grond en ik kon geen voet verzetten. Niet als, maar werkelijk bevroren bleef ik staan in de oncomfortabele houding van een halve stap.
“Had je kunsten maar op dat monster toegepast!” brieste ik. “Laat me gaan verdomme!”
Alea kwam aanlopen, keek treurig naar Merlijn. “Waarom?” vroeg ze zacht.
De tovenaar liet zijn kracht varen. Ik kon me weer bewegen. Hij keek hulpeloos nu. “Je hoort bij de mensen”, zei hij zacht. “Zij hebben jouw hulp nodig. Die van jou en van anderen die gelijkgestemd zijn.”
“Wat verandert het om de wereld van Handel te bezoeken, elke cultuur als een toerist te beleven, en misschien nog andere werelden waar je van plan bent me mee naartoe te slepen? Hier kan ik leren hoe ik zou willen leven. Niet door de plaatjes van een cultuur te bekijken, maar door er daadwerkelijk deel van uit te maken. Zo zijn als het Boomvolk, leven als het Boomvolk…”
“Daarna kom je terug?”
“Als de messias?” schamperde ik.
“Ook hij was een wachter.”
“En zie wat hij teweeg heeft gebracht!”
“Het goede maar ook het kwade”, beaamde de tovenaar. “Zoals je hebt ervaren is hebzucht geen exclusief menselijk gegeven. Bovendien is niet elk mens hebzuchtig…”
“Enkele zijn genoeg!”
Hij knikte. “Moeten die enkelen worden uitgeroeid zoals de griffioen? Dan zul je hen eerst moeten kennen. Beter is het om te leren en je leer te verspreiden door het op schrift te verwoorden bijvoorbeeld…”
“Mijn ervaringen kan ik ook hier verwerken. Daarvoor hoef ik niet terug.”
Merlijn schudde zijn grijze kop. “Mensen willen zien wie ze bejubelen. Fans willen hun idool. Het bijgeloof als geloof tiert welig onder de mensheid. Ook dat is een eigenschap waaraan je niet ontkomt.”
“Ik zie het al voor me”, lachte ik. “De bestseller auteur in elke talkshow. De toekomst van de mensheid als amusement. Dat redt nog geen kip!”
“Dat denk ik wel”, vond Merlijn. “Kijk naar een voorbeeld als Starwars. Hele volksstammen vereenzelvigen zich met het verhaal…”
“Amusement”, bromde ik, “dat zeg ik toch. Ik weet niet of het in het geval van Starwars de bedoeling was, maar het verandert niets. Als mensen zich gaan kleden als elf, trol of boombewoner, beurzen organiseren waar uit vervuilende kunststof gefabriceerde miniaturen worden verkocht, of een miljarden oplage van een boek dat stiekem onder de dekens door elke jongen en meisje wordt gelezen, heeft niet de minste impact op het gedrag, behalve tijdens het keurig geregisseerde naspelen van spannende passages. De essentie wordt niet gehaald, zelfs niet bij zogenaamde heilige boeken als de bijbel of de koran. Je ziet hoe ze worden gebruikt, misbruikt en uitgelegd en zo zal alles wat je schrijft voor uitleg vatbaar zijn, alles wat je zegt of doet. Interpretatie overstijgt de bedoeling en die is zo divers dat je op voorhand weet dat het geen bliksem verschil zal maken. Ik blijf en daarmee is mijn besluit genomen en als ik vind dat ik het moet opschrijven zal ik dat wel doen maar nu nog heb ik daar geen behoefte aan.”
Merlijn zuchtte en keek naar Alea. “Ik wens jullie veel geluk.” Daarna overhandigde hij mij iets wat eruit zag als een talisman. “Als je mij nodig hebt hou je dit in de palmen van je beide handen. Ik zal het voelen en komen om je bij te staan of om te horen wat je te vertellen of te vragen hebt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten