Golp verbond mijn wond die hevig bloedde en er daarom ernstiger uitzag dan het was. Het vlees zou dichtgroeien en een litteken achterlaten als blijvende herinnering, meer niet.
Vervolgens wendde ik mij tot mijn gevangenen die vooral bang op de tovenaar letten. “Jullie zijn verslagen. Geven jullie dat toe?” Ze knikten. Er bleef hen ook weinig keus gebonden als ze waren. “Ik zal jullie niet doden.” Hun verrassing was compleet. Er verscheen iets van hoop in hun blik, “maar jullie leiderspositie zijn jullie kwijt.” Ze knikten fel, bereid om te beloven, maar ik wist ook wat hun belofte waard was. Niets! Daar hield ik rekening mee maar ik rekende ook op de algehele angst voor Golp. Hij was mijn verzekering, zeker in het begin. Of ik op die manier de kans had het vertrouwen van de drossen te winnen betwijfelde ik maar ik moest ergens een ingang forceren die ik als mens en voor mezelf kon accepteren. Weerlozen doden was daar niet bij, al zijn er ook genoeg mensen die daar niet voor terugdeinzen.
“Jullie blijven leider over jullie dorp maar ik ben jullie leider. Begrijpen jullie dat?” De twee knikten verbaasd. “Het zijn mijn regels die voortaan in deze streek worden gevolgd, niet die van jullie. Ook niet als je denkt dat ik het toch niet zie of hoor, want Golp zal mijn ogen en oren zijn en als jullie mijn bevelen niet opvolgen zul je de rest van je leven mogen slijten als krekel in het gras.” Hun reactie was precies wat ik wilde: ontzag! Niet voor mij maar voor de tovenaar.
Ik maakte beide hoofdmannen los. Later zou ik ook Merlijn introduceren maar die was nog langer dan ik, dus daar wachtte ik liever mee.
“Jullie zijn mijn escorte naar de dorpen. Eerst dat van de dode waar ik mijn leiderschap zal claimen.”
“We moeten hem meenemen. Hij is vlees!”
Ik schudde mijn hoofd. “Hij zal worden begraven”, een karweitje dat Merlijn maar moest opknappen, “er wordt voortaan geen drossenvlees meer gegeten. Dat is een eed die ik heb gezworen en waaraan iedereen nu gebonden is over wie ik de leiding heb.”
“Daar halen wij onze kracht vandaan!”
“Hoe komt het dan dat ik groter en sterker ben dan jullie, dacht je?” Daar moesten ze over nadenken. Ik zette hun wereld op zijn kop; liet verslagene leven en weigerde hun vlees te eten, en toch…
Ik wist op voorhand dat ik deze slag thuis zou halen dankzij mijn overwicht maar van leiders mocht worden verondersteld dat ze minimaal sluw genoeg waren om over enige logica te kunnen beschikken maar of dit voor elke dros gold viel af te wachten en zelfs te betwijfelen. Ingesleten rituelen en zogenaamde tradities zijn lastig los te weken bij redenerende wezens waarvan de rede is gebaseerd op wat hun is verteld en voorgedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten