WANDERBACH page 126

Tork grabs her just in time. She would have been fallen thanks to the sudden sling. He takes the stone from her and the girl descends.

In spite of the almost unbearable pain that gives him the feeling that his arm is split from his body, he cuts himself loose and falls backwards down. The blow in which he hits the ground takes his breath and it feels as if his ribs pick straight through his lungs when he stumbles up painfully stiff.

Gabi bends over worried, but he waves her aside.

- ‘We have to leave!’

When they want to slide from the hill it is being stormed from three sides. Scared Gabi stands up, what becomes fatal. With a lot of noise all kinds of materials buzz through the air. Tork yet tries to grab her to pull her aside when a long shaft with razor-sharp tip hits between her shoulders. The weapon so powerful thrown that it lances her. Straight through the hart Gabi drops death in the grass.

Tork has to roll away in order not to be hit while rage takes over. He should want to fight the whole troop but with what chance?

Bended he runs over the flat summit in search for a way out. In good faith he rolls down there where no demon climbs up. It could have been steepness and his death but Tork is lucky. Rolling he lands between some bushes that scratch him what he hardly feels. Not more then a breather. The demons will fast enough understand where he hides. Desperate he looks around. In front of him the plain with behind it a forest; too far to reach in time but his only chance.

Without thinking he breaks through the bushes, runs downhill and zigzags bended towards the plain. Also without turning he knows that the chase is on. He hears the wild shouting that seems far still, but nears quickly. 

Tork grijpt haar net op tijd. Ze zou zijn gevallen door de plotse slingerbeweging. Hij neemt de steen van haar over en het meisje laat zich zakken.

Ondanks de haast ondragelijke pijn die hem het gevoel geeft dat zijn arm van zijn romp wordt gescheurd, zaagt hij zich los en valt ruggelings omlaag. De klap waarmee hij de grond raakt beneemt hem de adem en hij heeft het gevoel dat zijn ribben dwars door zijn longen prikken wanneer hij stijf en pijnlijk overeind krabbelt.

Gabi buigt bezorgd over hem heen maar hij wuift haar weg.

- ‘We moeten hier vandaan!’

Wanneer ze zich van de heuvel willen laten glijden wordt die aan drie kanten bestormd. Van schrik komt Gabi overeind, wat haar noodlottig wordt. Onder luid misbaar suizen projectielen door de lucht. Tork probeert haar nog te grijpen en tegen de grond te trekken wanneer een lange schacht met vlijmscherpe punt haar tussen de schouders treft. Het wapen zo krachtig geworpen dat het haar doorboort. Dwars door het hart stort Gabi dood in het gras.

Tork moet wegrollen om niet zelf te worden getroffen terwijl razernij bezit van hem neemt. Hij zou het tegen de hele horde willen opnemen, maar met welke kans?

Hij rent gebukt over de vlakke top op zoek naar een uitweg. Op goed geluk laat hij zich op een plaats waar geen demon omhoog komt omlaag vallen. Het had een steilte en zijn dood kunnen zijn maar Tork heeft geluk. Rollend belandt hij tussen een paar struiken die hem schrammen wat hij nauwelijks voelt. Niet meer dan een adempauze. De demonen zullen snel genoeg begrijpen waar hij zich verbergt. Wanhopig kijkt hij rond. Vóór hem de steppe met daarachter een bos. Te ver om op tijd te bereiken maar het is de enige kans.

Zonder bedenken breekt hij door het struikgewas, holt de heuvel af en rent gebukt zigzaggend de steppe op. Ook zonder zich om te draaien weet hij dat de achtervolging is ingezet. Hij hoort het aan het wilde schreeuwen dat nog ver lijkt, maar snel nadert.