woensdag 5 september 2012

WANDERBACH page 107


Gabi returns accompanied by a woman who hides unwilling behind her as soon as she sees Tork. She is the best the assistance found in such a short time why she ordered the Council members to search further; a former midwife who looks afraid wailing at the ruler while wringing her hands.
- ‘I don’t know anything about wounds, Lord. I know how to give birth but that is absolutely not needed here. Everything goes by itself and it is so long ago. I never did a delivery alone, I wasn’t that far yet. You can’t give me the responsibility for a wounded though?’ Tork tells her to stop wailing. She has more medical knowledge then anyone else and even this knowledge isn’t really relevant, for the moment it’s all they have.
- ‘Do whatever you can’ he comforts her friendly. ‘There will be searched further and I hope we find someone fast. Not for you but for Anna.’
The woman bends hesitating over the crippled body. Tork watches, then turns and leaves the house. He wants to get his gear before settling at the lookout in the attic.
He returns with his dogs, looks for a moment in Anna’s room where the midwife clumsy takes care of her. To become desperate!
He goes upstairs and stalls the rucksack underneath the window, takes off his belt and gets a chair to observe the house with the cross. The dogs lay down lazy at his feet.
Endless long and boring. Nothing happens. Not on the vast plain and not in the desolate street where no-one seems to live. Sometimes his eyes close, never long, he starts and wonders if he missed something. The dogs are of little use here. Even if something happens outside they won’t react. It’s simply too far.
Gabi comes to keep him company and to report. The Council found a former nurse and a student who studied medicine for three years. 

Gabi keert terug in gezelschap van een vrouw die zich onwillig achter haar verschuilt zodra ze Tork ziet. Zij is het beste wat de assistente in korte tijd vond en gaf daarom de Raadsleden opdracht verder te zoeken. Ze is een gewezen vroedvrouw die jammerend en handenwrijvend bang naar de heerser kijkt.
- ‘Ik heb helemaal geen verstand van wonden, Heer. Ik weet hoe kinderen ter wereld komen, maar dat is hier helemaal niet nodig. Alles gaat vanzelf en het is zolang geleden. Ik heb nooit alleen een bevalling gedaan, zo ver was ik nog niet. U kunt mij toch niet de verantwoordelijkheid voor een gewonde geven?’ Tork zegt haar te stoppen met jammeren. Zij heeft meer medische kennis dan wie ook en al is haar kennis niet werkelijk relevant, voorlopig is het alles wat ze hebben.
- ‘Doe wat je kunt’ stelt hij haar vriendelijk gerust. ‘Er wordt verder gezocht en ik hoop dat we snel iemand vinden. Niet om jou, maar voor Anna.’
De vrouw buigt aarzelend over het verminkte lichaam. Tork kijkt toe, draait zich dan om en verlaat het huis. Hij wil zijn uitrusting voordat hij de uitkijkpost in het zolderkamertje betrekt.
Hij keert terug met de honden, kijkt even in de kamer waar Anna ligt en waar de vroedvrouw haar onhandig verzorgt. Om wanhopig van te worden!
Hij loopt naar boven en stalt de rugzak onder het raam, legt zijn riem af en trekt een stoel bij om het huis met het kruis te observeren. De honden liggen lui aan zijn voeten.
Eindeloos lang en vervelend. Er gebeurt niets. Niet op de wijdse steppe en niet in de uitgestorven straat waar niemand lijkt te wonen. Soms vallen zijn ogen dicht, nooit lang, hij schrikt op en vraagt zich af of hij iets miste. De honden zijn hier van weinig nut. Zelfs als er buiten iets gebeurt zullen ze niet reageren. Het is eenvoudig te ver.
Gabi komt hem gezelschap houden en verslag uitbrengen. De Raad vond een voormalig verpleger en een student die drie jaar medicijnen studeerde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten