- ‘Your hair
has to be washed as well’ he laughs when she appears sneezing. Her eyes sparkle
while she throws herself upon him, clamping, and he lets her until he swims
underneath her hands and emerges a couple of yards further where he shakes the
water from his hair. Gabi cries out. The dog sprays enthusiast around. The humans play games, and he mingles yapping.
The pond points
out to be a perfect outlet and they play until tiredness forces them ashore where
they fall down in the grass naked and wet. Tork rolls against her while the dog
watches drowsy, his snout on stretched legs he sometimes yelps protesting.
It’s mainly
forgetting, the water-cold warmth of her body, the ease of his hard muscles
suggest safety, she sandwiches her thighs around his hips and closes the eyes. The
oasis is exactly what they need. Water-writhing followed by releasing love
making relaxes. Capsules can wait until tomorrow. Tork enjoys the mundane
feeling while closing his eyes with the girl half on top of him.
They are on the
way early again, for Torks’ feeling though, because the light stays that of a promising
summer day. The recess has strengthened them. Even the dog slept solidly and had
to struggle noticeable to get up when Tork called him. Gabi laughed because of
Bargs’ lazy stretch exercises.
- ‘He doesn’t
want to. He does like it here far too much.’
- ‘You mean yourself. Think of
the town!’ He immediately regretted when she cowered abashed. ‘Take your time’
he hushed. ‘It makes no sense to leave in a hurry.’ Too late! Gabi arranged their things diligently
and after a couple of minutes they were on the way, Barg jumping ahead.
- ‘Je haren moeten ook gewassen’ lacht hij wanneer
ze proestend bovenkomt. Haar ogen glinsteren terwijl ze zich op hem werpt,
vastklemt en hij laat haar tot hij onder haar handen vandaan zwemt en een halve
meter verder opduikt waar hij het water uit zijn haren schudt. Gabi giert. De
hond spettert enthousiast in het rond. De mensen spelen spelletjes, en hij
mengt zich keffend in het gewoel.
De vijver blijkt een uitstekende uitlaatklep en ze
spelen tot vermoeidheid hen naar de kant drijft waar ze naakt en nat in het
gras vallen. Tork rolt tegen haar aan terwijl de hond lodderig toekijkt, de
snuit op gestrekte poten jankt hij af en toe protesterend.
Het is vooral vergeten, de waterkille warmte van
haar lijf, de rust van zijn harde spieren suggereren veiligheid, klemt ze de
dijen rond zijn heupen en sluit de ogen. De oase is precies wat ze nodig
hebben. Waterspartelen gevolgd door bevrijdend vrijen ontspant. Capsules kunnen
tot morgen wachten. Tork geniet van het lome gevoel wanneer zijn ogen
dichtvallen met het meisje half over hem heen.
Ze zijn alweer vroeg op pad, voor Torks gevoel
toch, want het licht blijft dat van een beloftevolle zomerdag. De rust sterkte
hen. Zelfs de hond sliep vast en moest merkbaar overeind worstelen toen Tork
hem riep. Gabi lachte om Bargs luie strekoefeningen.
- ‘Hij heeft geen zin. Hij vindt het hier veel te
lekker.’
- ‘Je bedoelt jezelf. Denk aan de stad!’ Hij had onmiddellijk
spijt toen ze beschaamd ineen dook. ‘Neem gerust de tijd’; suste hij. ‘Het
heeft geen zin overhaast te vertrekken.’ Te laat! Gabi ruimde ijverig hun
spullen en na enkele minuten waren ze op weg, Barg springend vooruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten