Tork wants to
know as well. He asks to see Anna, and Karl shows a dark small room where she
lies quite and shriveled in a too large white bed.
Tork can’t do much. Gabi is with him and he
asks if she knows someone with medical experience. The assistance denies shocked.
- ‘Damn it!’ the
curse escapes. It’s his fault! If he hadn’t asked her ... According to Karl the
dog never showed any aggression, and now this! He should have understood: the
neighborhood which she didn’t trust; no-one of her acquaintances lives here, and
finally the dog that walked with her by itself and behaved so that they let it
stay. It was send to guard and Tork didn’t understand before it was too late!
Anna lives too close to the wall and was known for rebellion. If the Gods can
turn smoke into humans than also a dog!
He sends Gabi to
try to find someone with medical knowledge. ‘If it is a former nurse, but we
have to do something!’
He asks Karl to
show the room where Anna always sat and the man brings him to a place directly
underneath the roof.
The only window
gives a nice panorama; behind the wall the plains, endless as far as he can see.
After a couple of miles a quit large hill covered with dense bushes and on this
side of the gate the road between the houses and the wall. About halfway the
house with the cross that he recognizes immediately: a white front with the
dark draw of door and windows.
Tork turns. ‘Is
it possible to use this room for a few days?’ Karl doesn’t show that he is
surprised and nods fatigued. ‘I can’t promise anything, but I will do my utmost
to save Anna.’ A tame but grateful smile. Karl has already given up hope.
Dat wil Tork ook graag weten. Hij vraagt Anna te
mogen zien en Karl gaat voor naar een donker kamertje waar ze stil en
verschrompeld in het te grote witte bed ligt.
Tork kan niet veel doen. Gabi is bij hem en hij
vraagt of zij iemand met medische ervaring kent. De assistente ontkent
geshockeerd.
- ‘Verdomme!’ de vloek ontsnapt hem. Het is zijn
schuld! Had hij haar niet gevraagd ... Volgens Karl gaf de hond nooit blijk van
agressie, en nu dit! Hij had het moeten begrijpen: de buurt die ze niet
vertrouwde. Niemand van haar kennissen woont hier, en tenslotte de hond die uit
zichzelf meeliep en zich zo gedroeg dat ze haar lieten blijven. Ze werd
gestuurd om te bewaken en Tork begreep het niet voordat het te laat was! Anna
woont te dicht bij de muur en stond als rebels bekend. Als de Goden rook in
mensen kunnen veranderen, dan ook in een hond!
Hij stuurt Gabi om te proberen iemand met medische
kennis te vinden. ‘Al is het een vroegere verpleger, maar we moeten iets doen!’
Hij vraagt Karl hem naar de kamer te brengen waar
Anna altijd zat en de man gaat voor naar een ruimte direct onder de pannen.
Het enige raam toont een fraai panorama. Over de
muur de steppen, onafgebroken zover hij kan kijken. Op enkele kilometers een
vrij hoge heuvel begroeid met dicht struikgewas, en vóór de poort de straatweg
tussen de huizen en de muur. Ongeveer halfweg het huis met het kruis dat hij
onmiddellijk herkent: een wit vlak met de donkere tekening van deur en ramen.
Tork draait zich om. ‘Zou ik deze kamer een paar
dagen mogen gebruiken?’ Karl laat niet blijken dat hij verbaasd is en knikt
gelaten. ‘Ik kan niets beloven, maar ik doe mijn uiterste best Anna te redden.’
Een flauw maar dankbaar lachje. Karl heeft de hoop al opgegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten