He looks at
Gabi. It’s time for a long break and a spot to sleep. Who seems to be without
trouble is the dog, far ahead jumping through the tall grass. Barg does not
show that he lost his companion less than a day ago. Tork has no idea how the
dog feels, but it has to be confusing after a dog’s life together. No
distracting frolicking by which they bit playful at each other; grunting and
growling; Fern that challenged Barg without questioning his position. He will
certainly miss him.
Suddenly the
dog stops and barks agitated. Tork looks around; nothing suspicious. In the
distance the path leads between two hills. He tells Gabi to stay close behind while
he unbuckles the holster to be able to draw the knife fast and grabs his stick
a bit lower for better balance.
As they near
the valley the dog becomes more agitated. Tork doesn’t know why, but sees at
the enthusiastic waving tail that no danger threatens. Still he walks careful
into the dell which points out to be no more than a short passage. Then he sees.
Behind the
right hill is a small pond surrounded by low trees and tied bushes. A small
corridor with behind it a wide ray woolly grass that softly slopes down the
shore.
Tork throws off
his gear immediately. This is a perfect spot to rest.
He puts a hand
in the pool. The water is wet, sticks at the fingers and drips like water has
to do. They can take a bath and come to rest and fast he undresses while Gabi follows
his example.
Barg splashes at
first in the shallow basin and Tork jumps beside, plays with the dog.
Gabi carefully
tries the temperature before she allows herself to jump. Tork grabs an ankle and
pulls her down.
Hij kijkt naar Gabi. Het is tijd voor een lange
pauze en een plek om te slapen. Wie nergens last van heeft is de hond, ver
vooruit springend door het lange gras. Aan Barg is niet te zien dat hij nog
geen etmaal geleden zijn levenskameraad verloor. Tork heeft geen idee hoe de
hond zich voelt, maar het moet beslist verwarrend zijn na een hondenleven
samen. Geen afleidende spelletjes waarbij ze speels naar elkaar beten. Grommen
en dreigen. Fern die Barg uitdaagde zonder zijn positie te betwisten. Hij zal
hem zeker missen.
Plots blijft de hond staan en blaft opgewonden.
Tork kijkt om zich heen. Niets verdachts. In de verte leidt het pad tussen twee
heuvels. Hij zegt Gabi dicht achter hem te blijven terwijl hij het riempje
losknipt om bij gevaar snel het mes te kunnen trekken en pakt de stok wat lager
voor een betere balans.
Naarmate ze het dal naderen raakt de hond meer
opgewonden. Tork weet niet waarom, maar ziet aan de enthousiast zwiepende
staart dat er geen gevaar dreigt. Toch loopt hij voorzichtig het dal in dat
niet meer dan een korte passage blijkt. Dan ziet hij het.
Achter de rechter heuvel ligt een kleine vijver
omzoomd door lage bomen en dichte struiken. Een smalle doorgang met daarachter
een brede strook wollig gras dat zacht naar de oever glooit.
Tork gooit onmiddellijk de bepakking af. Een perfecte
plek om te rusten.
Hij steekt een hand in de poel. Het water is nat,
blijft aan de vingers kleven en druppelt zoals water doet. Ze kunnen een bad
nemen en tot rust komen en hij kleedt zich snel uit terwijl Gabi zijn voorbeeld
volgt.
Barg plast als eerste in het ondiepe bekken en
Tork plonst naast hem, speelt met de hond.
Gabi probeert voorzichtig de temperatuur voordat
ze naast hem valt. Tork grijpt een enkel en trekt haar onder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten