29 juni 1987
Wanneer de tijd komt
dat ik denken moet
zoek ik naar de stille hoek
die zwart de stilte voor
zich schuift
Daar kruip ik weg
Ga zitten op zijn zwarte
bodem
Geef mij over aan
gepeins
dat door de zwarte
stilte stuift
Hoop ik op een vonkje zicht
dat opvalt in het zwart
en hopelijk
niet alleen mijn hoek
verlicht
When the time comes
that I have to think
I look for that quite edge
that black shoves silence in front
That’s were I hide
Sit down on its black bottom
Surrender to cogitation
that spurts through the silence
I hope for a sparkle sight
that stands out in the black
and hopefully
not just enlightens the edge
Geen opmerkingen:
Een reactie posten