Tork stares speechless
at the joyful at him looking mass. Plain happy expectation while the slide
singing dies out slowly. He doesn’t know what to do. If it’s true that the town
liberated itself he is glad for the inhabitants, he cannot take credit for it! Probably
he thanks this praise to Jeremy, but he himself only started it at most. It’s
the Council that has to be granted. It seems that they had the chance to beat
the demons or otherwise the suppressors are hiding after he and Gabi escaped what
means that the danger still exists without the inhabitants know of it. But if
the demons keep the town still airtight closed, how do these people know about
it?
Tork cannot just
walk away to get Gabi. The crowd waits and expects him to speech, to comfort
them and probably free them as well. They demand a power he doesn’t possess.
The collected
people become restless because of his silence. A suppressed noise that slowly
becomes louder until someone shouts: ‘Make us free! Make us free!’ Tork lifts
his hands and it becomes quite.
He expects that
only the first rows can understand him but to his surprise his voice echoes fortified
a thousand fold and reaches easily the whole crowd.
The mass
demands his attention and Tork can only tell the truth.
- ‘I thank you
for your trust, but I don’t have the power to liberate. Only the Gods can, to
whom I am going and will do everything to make you free. I don’t want to arouse
false hope. The town liberated itself. I gave the start but the honor is for
the Council or perhaps all inhabitants together. I left the town before it was
liberated. They did it themselves like you also can. I will plea your case before
the Gods but then I have to know who you are. How it comes that you are united
here and who brought you together.’
Tork staart sprakeloos naar de gelukzalig naar hem
opkijkende massa. Uitgesproken blijde verwachting terwijl het slepende gezang
langzaam versterft. Hij weet niet wat te doen. Als het waar is dat de stad
zichzelf heeft bevrijd is hij blij voor de inwoners, het is niet zijn
verdienste! Waarschijnlijk dankt hij de lof aan Jeremy, maar hijzelf gaf
hooguit de aanzet. Het is de Raad die alle eer toekomt. Blijkbaar zagen zij
kans de demonen te verslaan of zijn die ondergedoken nadat Gabi en hij waren
ontsnapt wat betekent dat het gevaar nog bestaat zonder dat de inwoners zich
daarvan bewust zijn. Maar als de demonen de stad nog hermetisch gesloten
houden, hoe kunnen deze mensen dan op de hoogte zijn?
Tork kan niet zondermeer doorlopen om Gabi te
halen. De menigte wacht en verlangt dat hij hen toespreekt, geruststelt en
waarschijnlijk dat hij hen eveneens bevrijdt. Ze verlangen een macht die
hij niet bezit.
Het verzamelde volk wordt onrustig omdat hij
zwijgt. Onderdrukt geroezemoes dat langzaam luider wordt tot iemand roept:
‘Maak ons vrij! Maak ons vrij!’ Tork steekt de handen op en het wordt stil.
Hij verwacht dat alleen de eerste rijen hem kunnen
verstaan maar tot zijn verrassing weerkaatst zijn stem duizendvoudig versterkt
en bereikt met gemak de hele menigte.
De massa eist zijn aandacht en Tork kan niet
anders dan de waarheid vertellen.
- ‘Ik dank jullie voor het vertrouwen, maar ik heb
niet de macht jullie te bevrijden. Dat kunnen alleen de Goden naar wie ik op
weg ben en waar ik alles zal doen om jullie vrij te maken. Ik wil geen ijdele
hoop wekken. De stad heeft zichzelf bevrijd. Ik gaf de aanzet maar de eer komt
de Raad toe of misschien wel alle inwoners samen. Ik ontvluchtte de stad
voordat ze werd bevrijd. Zij deden het zelf zoals jullie dat ook kunnen. Ik zal
jullie zaak bepleiten bij de Goden maar dan moet ik weten wie jullie zijn. Hoe
het komt dat jullie hier verzameld zijn en wie jullie bij elkaar bracht.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten