WANDERBACH page 112

Tork dashes into her direction without thinking about it. ‘Where I stood, fifth rock right under’ he grunts as soon as he reaches her. ‘Press and the wall will open.’

Gabi nods, her eyes wide for fear and Tork runs with her, his regard to the back on the rushing trio while he calculates how long it will take before the attackers straight forward reach them. Courage leaves him. Maybe they will be a bit sooner on the spot but he is afraid that there isn’t enough time to escape.

Gabi is fast. Without loosing a moment she presses the correct stone while Snakehead hurries wild forward. Fern pounces upon the thick neck with an angry growl, just behind the gruesome jaws that alongside Tork want to grab Gabi’s waistline. The dog bites to kill. With all power in the mighty body the teeth penetrate the slimy flesh. It’s horrible. Like frozen Tork sees how the snake explodes. Bleu sparkles burn the legs that run above it. The long, powerful tail sways in twisting death throes the alongside running ball with a queasy crash against the front of a house where it helpless slides to the ground like a flat pancake.

Tork stares fascinated at Fern that hangs wild shocking at the twisting neck. He doesn’t hear how he himself yells that the dog has to let go while knowing that it is too late.

Fern is being electrocuted, incapable of avoiding the high voltage. A queasy sear air smokes through the street en keeps the enemy on the other side on a distance.

Suddenly a torch lights through the dog. A last tremble and it is finished. The dogs’ body lays charred on the pebbles, the dead snake around it like a hideous ribbon.

Tork grabs himself together as Barg pulls his clothes growling. Gabi sits down on the extreme edge of the turned wall piece.  

Tork sprint zonder bedenken in haar richting. ‘Waar ik stond, vijfde kei rechtsonder’ gromt hij zodra hij haar bereikt. ‘Drukken, dan gaat de muur open.’

Gabi knikt, de ogen wijd van angst en Tork holt met haar mee, de blik naar achteren op het aanstormende trio terwijl hij inschat hoelang het duurt voordat de belagers recht vooruit hen bereiken. De moed verlaat hem. Misschien halen zij net iets eerder de plek maar hij vreest dat er niet genoeg tijd is om te ontsnappen.

Gabi is snel. Zonder een ogenblik te verliezen drukt ze op de juiste steen terwijl de slangenkop wild naar voren schiet. Fern stort zich met een nijdige grom op de dikke nek, precies achter de afgrijselijke kaken die langs Tork Gabi`s middel willen grijpen. De hond bijt om te doden. Met alle kracht in het machtig lijf dringen de tanden in het slijmerige vlees. Het is afschuwelijk. Als bevroren ziet Tork hoe de slang explodeert. Blauwe vonken schroeien de poten die boven haar hollen. De lange, krachtige staart zwiept in kronkelende doodsstrijd de naast haar hollende bal met een misselijk makende smak tegen de gevel van een huis waar hij als een platte pannenkoek hulpeloos tegen de grond glijdt.

Tork staart gebiologeerd naar Fern die wild schokkend aan de kronkelnek hangt. Hij hoort niet hoe hij schreeuwt dat de hond moet loslaten terwijl hij weet dat het te laat is.

Fern wordt geëlektrocuteerd, niet in staat zich aan het hoge voltage te onttrekken. Een misselijk makende schroeilucht walmt door de straat en houdt de belagers aan de andere kant op afstand.

Plotseling schiet een steekvlam door de hond. Een laatste sidder en het is afgelopen. Het hondenkadaver ligt geblakerd op de keien, de dode slang als een wanstaltig lint eroverheen.

Tork herstelt zich omdat Barg grommend aan zijn kleding rukt. Gabi zit op de uiterste rand van de gekantelde uitgang.