WANDERBACH page 109

More a suspicion of black shade then that he really sees what is happening, but when the woman disappears he is sure. As soon as she is outside the wall closes, the bystanders spread and vanish between the houses.

Tork lowers the binocular thinking. An escape, but how does it work? A turn mechanism? That’s how it looks like. Why else all preparations to avoid that someone sees how it works? He has to go to investigate and now is as appropriate as later. As ruler he doesn’t have to account for, yet the spies won’t probably let him if they know. The inhabitant of the house with the cross isn’t in, that’s one spy less and he doesn’t know if the escape is guarded permanently, why he can try as well immediately. He buckles his belt, tells the dogs to stay and leaves. They will be of little use, even if they mean a certain protection by discovery. That’s a risk he has to take. This chance is too good.

At the wall he studies long the part they used but there is nothing to see. One continuous construction, built from large rocks without the smallest junction showing a passage. No-one disturbs while Tork gropes the wall, one by one presses the stones which are in reach.

It even doesn’t take that long before he succeeds. Right, at the height of his hip, a rock moves as soon as he presses and the wall starts to crack. A small rectangle turns slowly to the front and slides silent horizontal until it rests on the grass like a drawbridge.

Tork bends and crawls through the opening, jumps in the grass and looks around. Behind him the bridge closes without a sound as soon as the shutter is liberated from his weight. He only sees it when he turns and stares startled at the closed wall.  

Meer een vermoeden van zwarte schaduw dan dat hij werkelijk ziet wat er gebeurt, maar wanneer de vrouw door het gat verdwijnt is hij zeker. Zodra ze buiten is sluit de muur, de omstanders verspreiden en verdwijnen tussen de huizen.

Tork laat nadenkend de kijker zakken. Een uitgang, maar hoe werkt het? Een kantelmechanisme? Daar leek het op. Waarom anders alle voorbereiding om te voorkomen dat iemand ziet hoe het werkt? Hij moet erheen om te onderzoeken en nu is net zo geschikt als later. Als heerser hoeft hij zich niet te verantwoorden, al zullen de spionnen hem waarschijnlijk niet rustig zijn gang laten gaan als ze het weten. De bewoonster van het huis met het kruis is er niet, dat is een pottenkijker minder en hij weet niet of de uitgang permanent wordt bewaakt, waarom hij het net zo goed meteen kan proberen. Hij gespt de riem om, zegt de honden te blijven en vertrekt. Zij zullen van weinig nut zijn, al betekenen ze een zekere bescherming als hij wordt ontdekt. Dat risico moet maar. Het is een te mooie kans.

Bij de muur bestudeert hij lang het bewuste deel maar er is niets te zien. Eén ononderbroken constructie, opgetrokken uit grote keien zonder dat het kleinste naadje een doorgang verraadt. Niemand stoort terwijl Tork de muur aftast, een voor een op de stenen drukt welke binnen armbereik liggen.

Het duurt niet eens lang voordat hij succes heeft. Rechts, op heuphoogte, beweegt een kei zodra hij erop drukt en de muur begint te kieren. Een kleine rechthoek kantelt langzaam naar voren en glijdt geruisloos horizontaal tot het als een ophaalbrug in het gras rust.

Tork bukt en kruipt door de opening, springt in het gras en kijkt rond. Achter hem sluit de brug geruisloos zodra het luik van zijn gewicht is bevrijd. Hij ziet het pas wanneer hij zich omdraait en staart ontzet naar de gesloten muur.