Tork stares obstinate
at the collection monsters which all seem to come from hell. Do they really
think that he will defend himself? His
silence is enough apparantly.
- ‘Precise!’ the
snake goes on. ‘You will be removed after which we shall discuss your destiny. That
will be death without doubt, but the way to do so we have to discuss together
and in wisdom. As soon as our opinion is formed you will be brought back again after
which the verdict shall be performed immediately.’ Tork is being grabbed and
pushed outside where dozens of hands drag him rough along, back to the stage, behind
the curtain and then hill upwards, where in the mean time a metal palisade has
been erected.
A free floating
square of welded tubes on which he is being hanged with spread arms and legs, wrists
and ankles with raw fiber knotted to the four corners so that he hangs free, painful
stretched.
As soon as the torturers
have done their job they leave. He hangs abandoned in the hash light, without
guards. Why also? Where can he go?’
His muscles crack,
his shoulders feel if they are twice as big and his legs seem burning stilts. There
is no chance that he will get away without help which will be when they come
back to take him. Tork dislocates his neck in an attempt to look around but
because this only causes more pain he leaves his head hanging and gives up. So
this is how the end looks like. Forgotten underneath the earth in hands of
demons that god knows what intending to do with him.
He thinks of people he knows who
will miss him up there but who won’t search for him because they know him. Perhaps
when he is still missing in a month, the first will ask themselves where he is.
It can take weeks before someone does a statement. Where do they have to look? He
didn’t tell anyone where he went.
Tork staart verbeten naar de verzameling
gedrochten die stuk voor stuk uit de hel afkomstig lijken. Denken ze werkelijk
dat hij zich verdedigt? Zijn zwijgen is blijkbaar genoeg.
- ‘Juist!’ vervolgt de slang. ‘U zult worden
afgevoerd waarna wij ons beraden over uw lot. Dat zal ongetwijfeld de dood
zijn, maar de manier waarop dienen wij gezamenlijk en in wijsheid te
overleggen. Zodra onze mening vaststaat zult u weer worden voorgeleid waarna
het vonnis onmiddellijk wordt voltrokken.’ Tork wordt vastgegrepen en naar
buiten geduwd waar tientallen handen hem ruw meesleuren, terug op het podium,
achter het gordijn en dan omhoog, de heuvel op, waar inmiddels een metalen
staketsel staat.
Een vrij zwevend vierkant van aan elkaar gelaste
buizen waaraan hij met gespreide armen en benen wordt gehangen, polsen en
enkels met ruwe vezels aan de vier hoeken geknoopt zodat hij vrij hangt,
pijnlijk gerekt.
Zodra de beulen hun werk hebben gedaan vertrekken
ze. Hij hangt verlaten in het onbarmhartige licht, zonder bewaking. Waarom ook?
Waar kan hij heen?’
Zijn spieren kraken, zijn schouders voelen alsof
ze twee keer zo breed zijn en zijn benen lijken schroeiende stelten. Er is geen
kans dat hij zonder hulp hier vandaan komt wat ongetwijfeld pas zal zijn
wanneer ze hem komen halen. Tork verrekt zijn nek in een poging rond te kijken
maar omdat dit nieuwe pijnscheuten tot gevolg heeft laat hij het hoofd hangen
en geeft op. Zo ziet het einde er dus uit. Vergeten onder de aarde in handen
van demonen die, god weet wat, met hem voorhebben.
Hij denkt aan bekenden die hem daarboven zullen missen maar niet naar hem
zullen zoeken omdat ze hem kennen. Misschien wanneer hij over een maand nog niet
terug is, zullen de eersten zich afvragen waar hij blijft. Het kan nog weken
duren voordat iemand aangifte doet. Waar moeten ze hem zoeken? Hij heeft
niemand verteld waar hij heen ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten