After several
miles Tork stops suddenly and stares in the distance. Gabi watches him worried.
- ‘Is something
wrong?’
- ‘Give me the
binoculars please; in the upper compartment.’ Looking through the binoculars he
murmurs: ‘Strange!’
- ‘What?’
- ‘Look for
yourself and tell me what you see.’
- ‘A dessert?’
- ‘Look better!’
Then she utters a shout.
- ‘It looks
like a floor!’ Tork nods.
- ‘Parquet, it
seems. But here, in the middle of the wilderness? And so vast! Do you see how
it bends around that hill?’
Gabi gives the
binoculars back and looks asking.
- ‘The path
leads directly towards it. We’ll see as soon as we get there.’
Now there is
something else then nature in front of them it sharpens Torks’ carefulness. While
studying the surroundings regularly they cautious approach the miraculous floor.
Not far in front is a bush. He calls the dog and pulls Gabi with him. Between
the bushes they can’t be seen from the path. Tork takes off his gear, keeps
only the stick and the knife.
- ‘You stay. I
go upfront to scout. If it’s safe I will come to get you. Guard our things.
Barg will watch.’
- ‘But if
something happens to you?’
- ‘If I stay
away longer then two hours you assume that you are on your own. Follow the dog.
He will guide and protect you. Then it’s up to you to reach the Gods.’ Tork turns
and walks back to the path from which he runs bended towards the mysterious
parquet floor.
Na een aantal kilometers blijft Tork plots staan
en tuurt in de verte. Gabi kijkt hem ongerust aan.
- ‘Is er iets?’
- ‘Geef de verrekijker eens. In het bovenste vak.’
Met de kijker aan de ogen mompelt hij: ‘Merkwaardig!’
- ‘Wat?’
- ‘Kijk zelf maar en vertel wat je ziet.’
- ‘Een zandvlakte?’
- ‘Kijk nog eens goed!’ Dan slaakt ze een kreet.
- ‘Het lijkt wel een vloer!’ Tork knikt.
- ‘Parket, zo te zien. Maar hier? Midden in de
wildernis? En zo uitgestrekt. Zie je hoe het met een bocht rond die heuvel
verdwijnt?’
Gabi geeft de kijker terug en kijkt vragend.
- ‘Het pad leidt er rechtstreeks heen. We zullen
wel zien zodra we er zijn.’
Nu er iets anders dan natuur voor hen ligt scherpt
Torks voorzichtigheid. Terwijl hij regelmatig de omgeving bestudeert naderen ze
behoedzaam de vreemde vloer. Niet zo ver ervoor is een bossage. Hij fluit de
hond en trekt Gabi mee. In het bosje zijn ze vanaf het pad niet te zien. Tork
legt zijn bepakking af, houdt alleen de stok en het mes.
- ‘Jullie blijven hier. Ik ga vooruit om te verkennen.
Als het veilig is kom ik jullie halen. Pas op de spullen. Barg zal waken.’
- ‘Maar als u iets overkomt?’
- ‘Als ik langer dan twee uur wegblijf ga je ervan
uit dat je op jezelf bent aangewezen. Volg de hond. Hij zal je leiden en
beschermen. Dan hangt het van jou af om de Goden te bereiken.’ Tork draait zich
om en loopt terug naar het pad waarlangs hij gebukt naar de mysterieuze
parketvloer rent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten