Not an easy
task. Most of them are not used to anything else, why slavery fits them as a second
skin; the fallacious safety of being used so deep ingrained that he feels their
unwillingness. The people won’t go against him openly, therefore the invented hierarchy
bails. He doesn’t need an army or police force because the only way to get rid
of him is the man to man fight.
The town is
free of crime, seems even free of resistance and the most important reason are
the Gods. The inhabitants know that they will be destroyed immediately if they
challenge their Lord other than dictated. That’s why no-one complains, yet Tork
had rather discussed the situation in the open, he feels the resistance. Not in
words or deeds but especially in omitting these. Even his seconds keep calling
him ‘Lord’ and yet they try their utmost to behave independent, they don’t
succeed really. The rest of the population has, except for some new-comers, particularly
problems to adept to the new decree. As soon as he shows himself there are
always those who throw themselves in the dust. Tork understands that there is
only one way to break with it: he has to find ways to keep the inhabitants
meaningful busy. No pastime like continuous festivities but possibilities that
are valuable to the people themselves.
Composing the
Council is easier then he thought. Assisted by Gabi and Fiona, his seconds, he
succeeds quit fast in bringing some people together that are up till a certain
level known as agitators, wherefore not much is needed.
Geen eenvoudige taak. De meesten zijn al zolang
niet anders gewend dat slavernij als een tweede huid aan hen kleeft. De
bedrieglijke veiligheid van gewenning zo diep ingesleten dat hij hun onwil voelt.
De mensen zullen niet openlijk tegen hem in opstand komen, daarvoor staat de
uitgekiende hiërarchie borg. Hij heeft geen leger of politiemacht nodig omdat
de enige manier om van hem af te komen het man tegen man gevecht is.
De stad is vrij van criminaliteit, lijkt zelfs
vrij van verzet en de belangrijkste reden zijn de Goden. De inwoners weten dat
ze zonder pardon worden vernietigd wanneer ze anders dan voorgeschreven het
gezag van hun Heer aanvechten. Daarom klaagt niemand al had Tork de discussie graag
openlijk gevoerd, maar hij voelt verzet. Niet in woorden of daden maar vooral
in het nalaten ervan. Zelfs de secondanten blijven hem ‘Heer’ noemen en al doen
ze vreselijk hun best zich onafhankelijk te gedragen, het lukt niet werkelijk.
De rest van de bevolking heeft, op enkele nieuwkomers na, vooral moeite zich
aan het nieuwe statuut aan te passen. Zodra hij zich laat zien zijn er altijd
die zich voor hem in het stof werpen. Tork begrijpt dat er maar één manier is
om daarmee te breken: hij zal wegen moeten vinden om de inwoners zinvol bezig
te houden. Geen tijdpassering zoals aanhoudende feesten maar mogelijkheden die
voor de bewoners zelf waarde hebben.
Het samenstellen van de Raad gaat gemakkelijker
dan gedacht. Geholpen door Gabi en Fiona, zijn secondanten, lukt het vrij snel
een aantal mensen bijeen te brengen die tot op zekere hoogte als oproerkraaiers
bekend staan, al is daarvoor niet veel nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten