Perhaps it’s
wise to return to the hall and sit high above the crowd for which everyone can
keep standing up in stead of humiliating bending in the dust. He leads the
procession back, has to search sometimes because he doesn’t know the way and it
are the girls that shyly show him the right direction until they finally climb
the stairs.
Again he orders
them next to him. They dare not to refuse but make themselves as small as
possible, pressed tensed against the parapet, each in a corner. Tork leaves them. First he wants to know
more about the town life before trying to break the imposed slave status, why
he asks to explain whatever is expected from him as a ruler.
The girls
shelter gratefully in their roll and declare that a ruler has only one duty. His
predecessors choose to be naked in the always likeable temperature in Underearth.
How a ruler leads his personal life is up to him and the inhabitants are constant
at his service except when someone is called for by the Gods. He can do with
the people whatever he likes but he has to keep them busy. Because everything
is available and nothing declines it is an idle town. No harvest or cooking because
food, the same as beverages, is always and infinite available. Time exists of
waiting till someone is called for duty, what is equal to endless boredom.
How their
predecessors coped with it the girls don’t know, but the twin-rulers kept the
town in a permanent festivity. They organized events and games with as a
returning highlight the fight between them, in which they wounded each other
sometimes so violent that they were out of action for hours and needed
treatment. This served a double goal: an intensive spectacle by which every
inhabitant had to be present and besides they showed their skills in battle what
discouraged eventual challengers.
Wellicht is het verstandig terug naar de troonzaal
te gaan waar hij hoog boven het volk zit zodat iedereen kan blijven staan in
plaats van vernederend in het stof te buigen. Hij leidt de stoet terug, moet
soms zoeken omdat hij de weg niet kent en het zijn de meisjes die verlegen de
juiste richting wijzen tot ze tenslotte het bordes beklimmen.
Weer gebied hij hen naast zich. Ze durven niet
weigeren maar maken zich zo klein mogelijk, weggedoken en stijf tegen de
leuning, ieder in een hoek. Tork laat hen. Hij wil meer weten over het leven in
de stad alvorens te proberen de opgedrongen slavenstatus te doorbreken, waarom hij
vraagt te vertellen wat er van hem als heerser wordt verwacht.
De meisjes schuilen dankbaar in hun rol en leggen
uit dat de heerser maar één eigenlijke taak heeft. Zijn voorgangsters kozen
ervoor naakt te zijn bij de altijd aangename temperatuur in Onderaarde. Hoe een
heerser zijn persoonlijk leven inricht moet hij zelf weten en de bevolking staat
altijd tot zijn dienst behalve wanneer iemand door de Goden wordt verlangd. Hij
kan met het volk doen wat hij wil maar moet hen wel bezighouden. Omdat alles
aanwezig is en niets aan verval onderhevig is het een werkloze stad. Er hoeft
niet te worden geoogst of gekookt omdat voedsel, net als drank, altijd en
onuitputtelijk voorradig is. De tijd bestaat uit wachten tot iemand door de
Goden wordt ontboden, wat gelijk staat aan eindeloze verveling.
Hoe hun voorgangers daarmee omgingen weten de
meisjes niet, maar de tweelingheerseressen hielden de stad in de ban van een
permanent feest. Ze organiseerden evenementen en wedstrijden met als
terugkerend hoogtepunt het gevecht tussen hen beiden waarbij ze elkaar soms zo
hevig verwondden dat ze urenlang buiten gevecht waren en verzorging nodig
hadden. Dit diende een dubbel doel: een enerverend kijkspel waarbij elke
bewoner aanwezig moest zijn en daarnaast toonden zij hun bedrevenheid in het
gevecht waardoor eventuele uitdagers werden afgeschrikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten