19 april 1985. Gepubliceerd / Publicated:
Gollempje Amsterdam 1987, Poëzie
2000 Antwerpen 1988
De lange weg die hij was opgegaan
ging hij weer af toen
hij had afgedaan
Toen niemand hem meer
moest
en zelfs het gepeupel
hem niet meer zag staan
Bejubeld omdat hij sterker leek dan zij
Omdat iedereen toen
dacht:
die man overwint de
overmacht
Maar de enkeling staat
altijd alleen
Hij, die vol van zonden
was
gooide alsnog de eerste
steen
Waste vervolgens in alle
onschuld
zijn handen in
onschuldig water,
vertrapte hem als een
bloedeloze luis
uit angst
Vergoot zijn bloed aan
het kruis
dat hij pijnlijk
voortsleepte
over de weg die hij was
opgegaan
voordat hij had afgedaan
The long road he went up
he had to decline after conclusion
When no-one liked him anymore
and even the mob spit denying on him
Celebrated because he looked stronger than them
Because everyone thought by then:
this man will beat supremacy
But the loner is always alone
He, who was covered with sins
still threw the first stone
After he washed all innocent
his hands in non-guilty water,
crushed him like a bloodless louse
for fear
Spilled his blood at a cross
that he painful hunched
along the road he went up
after he was concluded
Geen opmerkingen:
Een reactie posten