Ze moeten je wel de mogelijkheid geven anoniem te reizen maar de straf voor
wanneer je daarvoor kiest is duur. Dat is het kostelijke beleid van Trans Link
Systems BV
Betaalde je in het verleden alleen voor de rit, tegenwoordig troggelen ze
eerst geld uit je zak voor het kaartje. Nog geen meter gebust of getreind,
eerst 7 euro 50 neertellen voor een stukje onafbreekbaar plastic waarop nog
meer centjes kunnen worden kwijt gespeeld. En daar werken alle
verantwoordelijken aan mee.
Nederland wordt steeds slimmer!
Bij verlies of diefstal is je kaartje weg, de 7,50 plus tegoed verloren.
Zelf schuld, had je Trans Link maar al je personalia moeten verklappen, en wat
ze daarmee doen: tja, dat is zo klaar als karnemelksepap.
Daarom houd ik het plastiekje veilig weggesloten in mijn kuisheidsgordel:
slotje dicht en niemand kan erbij, al loop ik natuurlijk het risico op
verkrachting tijdens het pinnen.
Dan moet dat ding tevoorschijn komen om voor het alziend oog gereduceerd te
worden: vier euro standaard en owee als je vergeet uit te checken. Je moet wel
met je hoofd bij het reizen blijven om het niet nodeloos te laten duren.
Gelukkig bestaat de mogelijkheid op verhaal met een extra ritje naar het
service kantoor waar je een formulier krijgt toegespeeld. De anonieme reiziger
vult zijn geheim gehouden personalia in, plakt een postzegel ter waarde van een
enkele busrit op de zelf gekochte envelop en met wat geluk krijgt hij het te
veel betaalde terug dat minder blijkt dan de kosten voor het verhaal. Vroeger
werd zoiets oplichting genoemd.
We accepteren steeds meer dat de eigen centjes voor ons worden besteed, dat
anderen – en vooral Den Haag – bepalen hoeveel we zelf mogen houden voor een
ijsje of een glaasje bier, en dat... is heel normaal. Daarvoor ga je tenslotte
binnenkort naar het stemhokje: om een stel goochemerds in het zadel en aan een
carriere te helpen.
Het wordt nog fraaier wanneer je met Veolia reist. Mijn vriendin stapte op
de Maastrichtse Boschstraat op de bus en kreeg nauwelijks tijd om te pinnen
voordat de bruuske chauffeur optrok en wild de bocht om scheurde. In haar
wanhoop greep ze zich vast, de kaart nog in de hand en... die kaart deed krak!
Scheurtje, bedankt...
Geen excuses op het service kantoor, en het veel te dure plastiekje...
“Tja, koop maar een nieuw. We vergoeden alleen het tegoed. Alstublieft, het
formuliertje en vergeet niet het kapotte 7 euro 50 kaartje erbij te plakken en
al uw gegevens in te vullen die u natuurlijk niet hoeft te geven maar dan
krijgt u ook niets terug.”
We zijn beslist met te veel mensen als er zo met ons wordt omgesprongen. De
waarde van het individu verdwijnt in de massa; er zijn er toch genoeg. En weet
je: het lekkerste is nog wel dat niemand verantwoordelijk is. Een ongelukje,
wie kan daar nou wat aan doen? Zolang koning klant betaalt en anders wordt hij
beboet waaraan we nog veel meer verdienen.
Weet je: het enige echte Openbaar Vervoer zijn je eigen voeten. Die
belazeren je tenminste niet, brengen je overal, al duurt het soms wat langer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten