Each of them is
already a lot but against both at the same time he doesn’t have the slightest
chance.
He hardly feels
his injuries but the blood is a burden. The hard wooden stick is a vigorous
weapon, certainly like he handles it. While they come towards him he
unexpectedly draws back, swings and hits in a series of rapid beats the
attacking projected wrists. The women withdraw admittedly growling but his intention
to break their wrists does not succeed: they don’t even seem numbed.
Yet he has won
something. The next attack is less impetus. The intense series of beats teaches
them carefulness why they make an unforgivable mistake. In stead of paying
attention to his eyes they focus on the rapidly moving stick and Tork takes his
chance. In a feint the head goes to the left while right attacks. When her full
weight lies forward in the aimed attack and swerving is no longer an option he bunts
the sharp point while he kicks to the left. The steel mounting penetrates
through muscle tissue and Tork presses further. Her weight does the rest.
She screams now
the point gores the spine, bends over, grazes his hand with the claw and smacks
convulsing against the pebbles. As fast as it goes the complete action seems to
be in slow motion. While right goes down Torks’ foot drubs powerful lefts’ knee
that bends afterwards in a surreal angle. In the same move he grabs his knife and
not too soon. In spite of the immense pain and caused handicap the woman gets
up on one leg and jumps determined on her opponent who is out of balance. Tork only
has one chance. Defensive his knife goes forward which she sees too late and stumbles
in an attempt to avoid the steel. The claw hits the heavy mountain shoe while
the flashing blade trepans her throat.
Ieder van hen is al een kluif maar tegen allebei
tegelijk heeft hij geen schijn van kans.
Hij voelt zijn verwondingen nauwelijks maar
ondervindt wel hinder van het bloed. De hardhouten stok is een geducht wapen,
zeker zoals hij het hanteert. Terwijl ze op hem afstormen trekt hij onverwacht
terug, zwaait en raakt met een reeks snelle slagen de aanvallend
vooruitgestoken polsen. De vrouwen trekken weliswaar grommend terug, maar zijn
bedoeling hun polsen te breken mislukt: ze lijken niet eens verdoofd.Toch heeft hij iets gewonnen. De volgende aanval
is minder onstuimig. De felle reeks leert hen voorzichtigheid waardoor ze onvergeeflijk
in de fout gaan.
In plaats van op zijn ogen te letten focussen ze
op de snel bewegende stok en Tork benut zijn kans. Met een schijnbeweging gaat
de knop naar links terwijl rechts de aanval inzet. Wanneer haar hele gewicht
voorwaarts in de gerichte aanval ligt en uitwijken niet meer mogelijk stoot hij
de scherpe punt terwijl hij naar links trapt. Het stalen beslag dringt door
spierweefsel en Tork drukt door. Haar gewicht doet de rest.
Ze krijst nu de punt de wervelkolom doorboort,
klapt voorover, schampt zijn hand met de klauw en smakt stuiptrekkend tegen de
keien. Zo snel het gaat lijkt de hele actie vertraagd. Terwijl rechts neergaat
ramt Torks voet krachtig de knie van links welke in een onwerkelijke hoek naar
achteren klapt. In dezelfde beweging grijpt hij zijn mes en niets te vroeg.
Ondanks onmenselijke pijn en toegebrachte handicap veert de vrouw op één been
overeind en stort zich vastberaden op de uit balans verkerende tegenstander.
Tork heeft maar één kans. Afwerend vliegt het mes naar voren. Ze ziet het te
laat en struikelt in de poging het staal te ontwijken. De klauw slaat tegen de
zware bergschoen terwijl het flitsende lemmet haar keel doorboort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten