WANDERBACH page 101

- ‘Not as beautiful as yours; very common, no special breed, I believe. She followed me, a stray, but walked with me till in the house and I kept her. She eats and sleeps with us and twice a day I take her to the park.’ Tork nods. A trivial bastard probably, sweet with little personality, and happy now she has a master who takes care of her.

- ‘Can you report tomorrow?’ he asks kindly after which he forgets about it for the moment. He will see what it brings. Probably nothing or they are hidden rebels of which his assistances did know nothing about.

This first task encourages Tork to return to what is important for the inhabitants. He addresses Jeremy again.

- ‘As I understand everything happens by itself. There is for example no-one who serves drinks or food during the festivities?’ They deny all together. ‘Hm! I saw that there are beverage and eating facilities. Also self-service, I assume?’ The new ruler smiles: ‘Than we have to change that. What do you think?’ All stare non understanding, but Tork laughs.

- ‘I know that there is no necessity for occupations and I think that it is especially developed like this: bread and games! The people don’t complain because everything goes by itself. Sometimes someone makes a remark about those annoying festivities but that’s a minority. The rest accepts: eat, sleep and party. There isn’t even a red light district in this crazy town; why not, because no-one has to earn and you cannot be wealthier then that. An effective method to kill ambition and yet there is taken care of challenge: the games during the never ending festivities. I have to compliment the inventors because a safer society doesn’t exist, and more boring neither.’ He looks around. 

- ‘Lang niet zo mooi als die van u. Heel gewoon, geen ras, geloof ik. Ze liep met me mee, een zwerver, maar ze volgde me tot in huis en ik heb haar gehouden. Ze eet en slaapt bij ons en tweemaal per dag wandel ik met haar door het park.’ Tork knikt. Een onbeduidende bastaard waarschijnlijk, lief met weinig karakter, en gelukkig omdat ze een bazinnetje heeft dat voor haar zorgt.

- ‘Kun je morgen verslag uitbrengen?’; vraagt hij vriendelijk waarna hij het voorlopig van zich afzet. Hij ziet wel of het iets oplevert. Wellicht niets of het zijn verborgen rebellen waarvan zijn assistentes niet op de hoogte waren.

Deze eerste opdracht moedigt Tork aan terug te keren naar wat voor de inwoners van belang is. Hij richt zich weer tot Jeremy.

- ‘Als ik het goed begrijp gebeurt alles vanzelf. Is er bijvoorbeeld niemand die drank of voedsel serveert tijdens de feesten?’ Ze ontkennen allemaal tegelijk. ‘Hm! Ik zag dat er drank en eetgelegenheden zijn. Ook selfservice, neem ik aan?’ De nieuwe heerser glimlacht. ‘Dan moeten we dat veranderen. Wat vinden jullie?’ De leden staren niet begrijpend, maar Tork lacht.

- ‘Ik weet dat er geen noodzaak is beroepen uit te oefenen en ik denk dat dit ook heel bewust zo is bedoeld. Brood en spelen! Het volk klaagt niet want alles gaat vanzelf. Af en toe kankert iemand over die vervelende feesten maar dat is een minderheid. De rest vindt het prima: eten, slapen en feesten. Er bestaat zelfs geen rosse buurt in deze gekke stad. Waarom niet? Omdat niemand moet verdienen en rijker dan dat kun je niet zijn. Een effectieve methode om ambitie uit te roeien en toch werd er gezorgd voor uitdaging: de spelen tijdens de nooit eindigende feesten. Complimenten voor de bedenkers want een veiliger samenleving bestaat niet, en saaier evenmin.’ Hij kijkt om zich heen.