Tork grafts upwards
over the mountain path. Without real memory of what happened in the caverns he
realizes that he was drugged by something which seemed to have no influence on
the dogs. He doesn’t understand. The attack had nothing to do with curiosity. As
far as he knows he was abducted while sleeping, or was his curiosity influenced
on a higher level? Have the Gods, or at least the used illusion, manipulated
his unconscious until he walked to the caverns like a sleep-walker to surrender
to whatever they had in mind? Then he fears for the future. How can he defend
himself? Forget about that the dogs will have a second chance, that mistake
they won’t make twice. Gods may not like to kill people, that won’t include
dogs.
That he didn’t
think of this before! Worried he watches the animals that sniff happy in front
of him. Perlwachter didn’t mention this, nor did he insist to leave them in
Wanderbach. Tork realizes that the keeper is not interested in their faith. Perhaps
he calculated their lost as an extra tool to magnify the chances. For now the
elderly is absolutely right. Without the dogs this venture had already failed: the
first and least dangerous test according to him, which promises for what has
yet to come.
Tork grafts
worried further to stop at the highest point where they rest and swallow capsules
to start the landing fortified.
He still has no idea about the
surrounding. Mountain walls raise vertical on both sides along the down
swinging path that a bit further disappears around a bend.
Tork zwoegt over het bergpad omhoog. Zonder
werkelijke herinnering aan wat er in de spelonken gebeurde beseft hij dat hij
gedrogeerd werd door iets dat blijkbaar geen invloed op de honden had. Hij
begrijpt het niet. De aanval had niets met nieuwsgierigheid te maken. Voor
zover hij weet werd hij ontvoerd terwijl hij sliep. Of werd zijn
nieuwsgierigheid op een hoger niveau bespeeld? Hebben de Goden, of in elk geval
de gebruikte illusie, zijn onderbewustzijn beïnvloed zodat hij als een
slaapwandelaar naar de spelonken liep om zich over te geven aan wat ze ook van
plan waren? Dan vreest hij voor de toekomst. Hoe kan hij zich verdedigen? Want
geloof maar niet dat de honden een tweede kans krijgen, die fout zullen ze niet
nogmaals maken. Goden hebben misschien een hekel aan het doden van mensen, maar
dat zal bij honden niet opgaan.
Dat hij daar niet eerder aan dacht! Bezorgd kijkt
hij naar de dieren die blij voor hem uit snuffelen. Hierover heeft Perlwachter
niets gezegd, of er op aangedrongen hen in Wanderbach te laten. Tork beseft dat
de wachter niet in hun lot is geïnteresseerd. Misschien heeft hij hun verlies
ingecalculeerd als extra hulpmiddel om de slaagkans te vergroten. Daarin heeft
de oude zeker gelijk. Zonder de honden was de onderneming al mislukt: de eerste
en minst gevaarlijke proef volgens hem, wat belooft voor wat komt.
Tork sjokt ongerust verder om op het hoogste punt
halt te houden waar ze rusten en capsules slikken om gesterkt aan de daling te
beginnen.
Hij heeft nog altijd geen idee van de omgeving. Bergwanden rijzen aan
weerszijden loodrecht langs het omlaag slingerend pad dat wat verder rond een
bocht verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten