vrijdag 8 juni 2012

a poem a day XLVIII


Zwierig zwenkt de kraan de heuvels
die al nooit meer rond nog glooien.
Afgeknepen plateaus. Weer opgetrokken
uit steen
die nu gebakken is.
Ovengeweld waar de zon niet branden kan.
Verdord en vergruisd
tot de tuinman het zwembad vult.


Smart slews the crane the hills
which are never round still slope.
Stifle plateaus. Again built
from stone
which is now baked.
Oven-violence where the sun can’t burn.
Withered and pulverized
until the gardener fills the swimmingpool.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten