Like a bungalow underground with
entrance and hall above, but remarkable light, evenly and no shades, without
perceptible source.
Tork expected less space and
luxury, Spartan, but the rooms are big without a clear function. The setting
doesn’t show any difference between being awake and sleep and he looks
ineffective for something like a kitchen. Not that everything is the same but
its total reminds him of a film studio with several room decors for a variety
of acts.
This is especially so because all
rooms are open at one side; nowhere a door and of course no windows. The only
closable entrance is the door outside for which Perlwachter has a simple
explanation: ‘Privacy for us is no necessity, the door keeps dust and animals
scurry around outside’; which is even emphasized because the homes are
connected to each other through open corridors. Nothing prevents to enter
without notice and Tork asks if there is never any reason for privacy.
Perlwachter laughs.
- ‘We don’t have any needs with
taboos. Humans are strange for us. Of all necessities that keep you alive only
breathing is free without noticeable rules. Eating, drinking and its inevitable
separation, the reproduction and even sleeping: there always exists a culture
that hides behind a labyrinth of protocols. Also birth and death, and as soon
as one wants to restrain this happens so emphatically that it turns into
an excess. It has often amazed me.
Als een ondergrondse bungalow met entree en hal boven de grond en
opmerkelijk licht, gelijkmatig en schaduwloos, zonder waarneembare bron.
Tork verwachtte minder ruimte en luxe, Spartaanser, maar de vertrekken zijn
groot zonder duidelijke functie. De inrichting verraadt geen verschil tussen
waken en slapen en hij zoekt tevergeefs naar iets dat op een keuken lijkt. Niet
dat alles hetzelfde is, maar het geheel doet denken aan een filmstudio met
diverse kamerdecors voor uiteenlopende actes.
Dat komt vooral omdat de ruimten aan één kant open zijn. Nergens een deur
en natuurlijk geen ramen. De enig afsluitbare toegang is de buitendeur waarvoor
Perlwachter een simpele verklaring heeft: ‘Privacy is voor ons geen noodzaak,
de deur dient om stof en rondscharrelende dieren buiten te houden’; wat nog
wordt benadrukt omdat de woningen door open doorgangen met elkaar zijn
verbonden. Niets belet om zonder aankondiging binnen te lopen en Tork vraagt zich
af of er nooit reden voor privacy is.
Perlwachter lacht.
- ‘Wij kennen geen behoeften waarop een taboe rust. Mensen zijn vreemd voor
ons. Van alle noodzakelijkheden die jullie in stand houden is alleen ademhalen
vrij, zonder opvallende regels. Eten, drinken en de onvermijdelijke
afscheiding, de voortplanting en zelfs slapen: er is altijd wel een cultuur die
het verbergt onder een wirwar van protocollen. Ook geboorte en dood, en als men
zich eraan wil ontrekken gebeurt dat zo nadrukkelijk dat het omslaat in exces.
Ik heb me daar vaak over verwonderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten