WANDERBACH page 26

Perhaps, because of the voluntary found loneliness, as a compensation to bare the indefinite silence. It is possible that a man becomes crazy if he doesn’t allow himself a little bit of supernatural, and is not nature the cause but men looking to be alone. If that is the case it is not a surprise that the elderly gave himself a role in the bigger universe he fantasized. How many aren’t locked away because of this? The difference is not as big, just that Perlwachter chose his separation, but again: is this so? It is impossible for him to maintain this mini paradise by himself; He has to have help, maybe from outside, but why this village for one man alone?

It seems wise not to translate his thoughts into words. In stead of a satisfying answer it probably makes the old man angry without giving him the answer he is looking for: finding his way back to civilization.

But Perlwachter knows.

- ‘You ask yourself who assist me! Let me introduce.’

The old man claps his hands twice and short and as on command all doors open slowly.

Tork starts. Through every door gap slow smoke swirls which becomes thicker according as the doors open wider. He doesn’t get the time to recoup when from the smoke colorful shapes crystallize. As if they are born from fog dozens step on the wide circling path around the small Taft.

The dogs jump up and strip roaring their teeth. They didn’t react when the doors opened and smoke blew outside but as soon as it condenses into solid forms and the first people appear they jump up and down to every shape that shows. 

Wellicht, dankzij de vrijwillig gezochte eenzaamheid als compensatie om de alom aanwezige stilte te trotseren. Misschien wordt iemand gek als hij zichzelf niet toestaat een beetje bovennatuurlijks toe te laten en is het niet de natuur die het veroorzaakt maar de mens die vrijwillig voor alleenzijn kiest. Als dat zo is, is het niet verwonderlijk dat de oude zichzelf inmiddels een rol heeft toebedacht in het grotere universum dat hij verzon. Hoeveel zijn er niet die hierom zijn weggesloten? Het verschil is niet zo groot en bestaat eruit dat Perlwachter vrijwillig voor afzondering koos. Maar alweer: Is dat zo? Perlwachter kan onmogelijk alleen dit mini paradijs onderhouden. Hij moet hulp hebben, misschien van buiten, maar waarom dan dit dorp voor één ouderling alleen?

Het lijkt Tork verstandig zijn gedachten niet uit te spreken. In plaats van bevredigende antwoorden maakt hij hem waarschijnlijk kwaad en krijgt het antwoord niet dat hij zoekt: de weg vinden die hem terug naar de bewoonde wereld brengt.

Maar Perlwachter is hem voor.

- ‘Je vraagt je af wie mij assisteert! Ik zal je voorstellen.’

De oude klapt tweemaal kort in de handen en als op commando gaan alle deurtjes langzaam open.

Tork schrikt. Door elk deurgat kringelt trage rook die dikker wordt naarmate de deuren verder openzwaaien. Hij krijgt geen tijd zich te herstellen wanneer uit de rook bonte gedaanten kristalliseren. Alsof ze uit rook worden geboren stappen tientallen vormen op het brede cirkelvormige pad rond de kleine terp.

De honden springen overeind en ontbloten grauwend de tanden. Ze reageerden niet toen de deurtjes opengingen en er rook naar buiten waaide maar zodra die vaste vorm aanneemt en de eerste mensen op het pad verschijnen vliegen ze grommend overeind en springen heen en weer naar elke gedaante die zich manifesteerd.