Somewhere I made a mistake by numbering the pages, they are not
consistent with the manuscript. That is why it seems to be pages missing which
is not so
 |
| page 33 |
- ‘The last time is more then two
centuries ago’; the elderly sighs. ‘I cannot assume that he is still alive.’
Tork keeps embarrassed his mouth and doesn’t interrupt anymore but listens with
increasing amazement.
The old Perlwachter isn’t a hundred
years like he thought but guards the entrance literal since time immemorial.
From the early beginning when Homo erectus erected, started to walk on both
legs, looked up to the stars and invented the Gods. Maybe there was more logic
in housing the Gods somewhere above but Underearth was for practical reasons
better suitable. In case of a rapid intervention the earth’s surface is closer
then a tortuous descent from a high located nothing. Deeper then the deepest
mine, which the Gods foresaw for the future, was enough to shelter them
comfortable and from there they were fast at hand if necessary.
After their housing was arranged
seven entrances were established, strategically spread, so it wouldn’t be
necessary to cross half the earth to arrive where they were needed.
Those entrances had to be guarded
of course. However these gardens, like Perlwachter calls them, can’t be found
on any map and the chance that they are discovered accidentally is not
realistic, it had to be taken into account; therefore the keepers.
But there was another reason. The
seven Nymph armies act as a bridge. As smoke they can travel unseen while they
can merge with humanity in human shape to rapport to the keepers who are able
to determine if intervention is needed according to their information.
For Tork it is too much. It
shines a completely different light on history. Inexplicable revolts like the
attack on Pearl Harbor , while the Japanese
knew that they rattled a lion’s cage, suddenly get a totally different meaning
and without Perlwachter admitting Tork understands that the Gods do interfere. That
knowledge, which should comfort, prompts his fear. What is he doing here? How
can his appearance be of influence on something so big he impossible can
imagine?
The grey-haired laughs: ‘Your
curiosity’; he whispers mysterious. ‘Your curiosity is what we need; more then
whatever!’
- ‘De laatste keer is langer dan twee eeuwen geleden’; zucht de oude. ‘Ik
kan niet aannemen dat hij nog leeft.’ Tork houdt beschaamd zijn mond en
onderbreekt niet meer maar luistert met stijgende verbazing.
De oude Perlwachter is geen eeuwling zoals hij aannam, maar bewaakt de
toegang letterlijk sinds mensenheugenis. Vanaf het prille begin toen de homo
erectus zich oprichtte, op twee benen ging lopen, naar de sterren keek en de
Goden uitvond. Misschien was het logischer de Goden ergens daarboven te
huisvesten maar Onderaarde was uit praktische overwegingen beter geschikt. Bij
een snelle interventie was het aardoppervlak dichterbij dan een moeizame
afdaling vanuit een hoog gelegen niets. Dieper dan de diepste mijn die de Goden
voor de toekomst voorzagen was genoeg om hen gerieflijk te huisvesten en van
daaruit waren ze snel bij de hand als het nodig mocht zijn.
Nadat het onderkomen geregeld was werden er zeven toegangen voorzien,
strategisch verspreid, zodat het niet nodig was de halve aarde te doorkruisen
om daar te komen waar ze werden verlangd.
Die toegangen moesten natuurlijk bewaakt. Hoewel de tuinen, zoals
Perlwachter ze noemt, op geen enkele kaart staan en de kans dat ze per ongeluk
worden ontdekt niet realistisch is moest er toch rekening mee worden gehouden. Vandaar
de wachters.
Maar er was nog een reden. De zeven Nymphenlegers dienen als brug. In
rookvorm kunnen zij zich ongezien verplaatsen terwijl ze in vaste gedaante met
de mensheid kunnen versmelten om aan de wachters te rapporteren die aan de hand
van hun informatie bepalen of interventie noodzakelijk is.
Het duizelt Tork. Het plaatst de geschiedenis in een heel ander licht.
Onverklaarbare omwentelingen zoals de aanval op Pearl Harbor terwijl de
Japanners wisten dat ze een leeuw uit zijn hol rookten, krijgen plotseling een
heel andere betekenis en zonder dat Perlwachter het toegeeft begrijpt Tork dat
de Goden wel degelijk ingrijpen. Deze wetenschap die geruststellend zou moeten
zijn, boezemt hem angst in. Wat komt hij hier doen? Hoe kan zijn aanwezigheid
van invloed zijn op zoiets groots dat hij onmogelijk kan bevatten?
De grijsaard lacht.
- ‘Jouw nieuwsgierigheid’; fluistert hij geheimzinnig. ‘Jouw
nieuwsgierigheid is waar het om gaat. Meer dan wat ook!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten