Ziggo; de aansluiting

Ik had de opleiding net beëindigd en werkte nog maar kort aan de telefoon toen ik de afbraakflat kreeg aangeboden. Plotseling was er veel te doen; waaronder de aansluiting van een gekregen tv. De woningcorporatie was zo attent een lijst met nuttige adressen te leveren. Bij tv stond een simpele opmerking: contacteer Ziggo, compleet met telefoonnummer.

Dat rook absoluut naar protectionisme, maar ik werkte voor het bedrijf – en nog te kort om al met negativiteiten te zijn geconfronteerd – dus waarom niet...

Ik belde het nummer, kreeg een blij meisje aan de telefoon dat de maandelijkse abonnementskosten noemde maar niet dat ik ook 62 euro moest betalen voor een decoder. De eigenlijke aansluiting zou nog drie weken op zich laten wachten; het waarom vertelde ze er niet bij. Er was een aansluiting in de woning en Ziggo adverteerde nadrukkelijk met hun digitale monopolie waarom ik wilde weten waarom aansluiting niet onmiddellijk of toch tenminste binnen 48 uur kon; zelfs mañana in Spanje duurt niet zo lang! Overigens, leerde ik ook van de bereidwillige dame, maakte het feit dat ik voor Ziggo werkte geen verschil. Ziggomedewerkers krijgen geen korting en worden ook niet op enigerlei andere wijze bevoorrecht.

Ik informeerde op het werk, maar hoewel enkele hoger geplaatste voor mij informeerden en hun best deden konden de drie weken echt niet korter. Dan maar wachten, er was niks aan te doen. Ondertussen werd ik verrast door de extra onkostenpost van 62 euro terwijl ik alleen maar om wat basiszenders had gevraagd. Had ik toch maar gekozen voor Digitenne van KPN, maar goed...

De ellende begon nadat de aansluiting was gerealiseerd. Niet onmiddellijk maar het duurde niet lang voordat de eerste zenders waar ik naar wilde kijken begonnen te sputteren. Ik kijk vooral buitenlands – Canvas en Arte m.n. – het Nederlandse zenderaanbod interessert mij maar matig: hooguit het Journaal en af en toe DWDD als ik het kan opbrengen het geslijm van Mathijs van Nieuwkerk te verdragen. Dit had ik bij de aanmelding ook aangegeven maar VRT, Canvas en Arte zaten in het basispakket was mij verzekerd. Dat klopte ook, ze stonden keurig vermeld in de zenderlijst. Alleen gebeurde het al snel dat zo’n zender het plots midden in een programma begaf, of alleen maar zwart beeld vertoonde wanneer ik ervoor koos.

Weer informeerde ik op het werk. Ik hielp mensen met Internet problemen, van het reilen en zeilen rond TV was ik nauwelijks op de hoogte.

Het bleek aan de digitalisering te liggen, althans dat was het excuus. Analoge zenders kostten teveel bandbreedte, waren een last voor het arme Ziggo dat het liefst al het analoge gezever op stel en sprong een schop onder de kont wilde geven. Helaas verplichtten de autoriteiten, al trok Ziggo zich van het gezeur van abonnees weinig aan. VRT, Arte en nog wat ongemak vielen weliswaar onder deze verplichting en zouden dan ook niet geschrapt worden, maar je kunt de kijkers natuurlijk ook op andere manieren pesten: door te schuiven met het zenderaanbod, te experimenteren met de bandbreedte, werd het kijkplezier al snel voor velen bedorven. Zo gaat dat. Het samen klonteren van alle kabeltjes in Neerlands bodem onder de Ziggojaanse paraplu leek vast een mooie en wijze oplossing toen er voor werd gekozen, maar als zo vaak verwerd dit toekomstgericht denken uiteindelijk tot een beperking van de vrije keuze. Maar niet helemaal; er zijn immers nog andere aanbieders.

In oktober was ik het zat: Ziggo buiten en KPN met hun experiabox naar binnen – en ik moet zeggen dat ik hier in meer dan een jaar, inclusief verhuizing, geen moment spijt van heb gehad.

Ik zei op zoals ik mij ook had aangemeld: telefonisch ‘Ik hoef jullie rommel niet meer,’ was de boodschap en wellicht was het die boodschap die aan de andere kant niet werd gesmaakt. In elk geval probeerde de jongen aan de telefoon op mij in te praten, wilde mij doorverbinden naar een andere afdeling waar ze hopelijk nog beter waren in mensen op andere gedachten brengen, maar ik hing op voordat hij zijn voornemen kon uitvoeren. Ik had geen telefoon van Ziggo en had geen behoefte aan nodeloos extra kosten dankzij hun “klantvriendelijke” 0900 nummer gebeld vanaf mijn mobieltje: ‘Zorg maar dat ik ervan af kom,’ want mijn besluit was genomen en ik had me voordat ik Ziggo belde al aangemeld bij KPN.

Ziezo, daar zijn we vanaf, maar dat had ik gedacht! Ik had de onnodig dure decoder (de experiabox is gratis in bruikleen) al op Marktplaats aangeboden – zonder resultaat overigens, het onding is tenslotte tijdens de verhuizing bij het grof vuil belandt – toen er eind december een aanmaning in de bus rolde. Het was Ziggo niet gelukt 16,95 van mijn rekening af te schrijven en men sommeerde mij onmiddellijk te betalen met een verhoging van 2,50 administratiekosten. Ik reageerde gebelgd: ‘Rot op, ik heb opgezegd en wil niks meer met jullie te maken hebben’ Het meisje aan de andere kant beweerde van niets te weten, maar zij wist niet dat ik voor Ziggo werkte en daarom toegang tot de database had waarin ik mijn eigen dossier kon inzien. Bij mijn gegevens ontbrak echter de opzegging van eind oktober; de stomme klootzak die mij zo graag wilde doorverbinden om er vanaf te zijn had het belletje niet genoteerd en nog minder doorgegeven of verwerkt; volgens de gegevens was ik nog steeds abonnee. Ik was furieus, had gemakkelijk het dossier kunnen vervalsen – ik had immers toegang – maar besloot het niet te doen. Stond ik immers niet in mijn recht?

Wat volgde was een onverkwikkelijk over en weer ge-email – ik vertikte het om opnieuw het dure 0900 nummer te bellen om e.e.a. op te helderen – waarbij bleek hoe lastig het is de provider via internet te bereiken. Welk adres ook: info@, admin@, enz., elke poging kwam als onbestelbaar retour. De enige mogelijkheid bleek een gebrekkig formulier op hun website (sic!) Geweldige reclame, en ook geweldig klantvriendelijk als je het mij vraagt. Deze laatste poging had echter wel resultaat. Ik werd keurig teruggebeld maar kreeg te horen dat ik nog tot februari de abonnementskosten moest betalen. ‘Vergeet het. Regel het maar met terugwerkende kracht want ik heb opgezegd, keurig en wettelijk; telefonisch zoals ik mij heb aangemeld.’ Het meisje beloofde te zien wat zij kon doen, maar het eerstvolgende dat ik van Ziggo hoorde was een brief van hun incassobureau Bos, vermeerderd met alweer extra kosten natuurlijk.

Weer volgde een gemailde briefwisseling, ditmaal met Bos, waarin ik mijn standpunt verduidelijkte, en ook nu zonder resultaat. Ziggo zou me voor het gerecht brengen als ik bleef volharden in mijn wanbetaling. Voor 16,95? Jawel voor 16,95!

Hoewel ik Bos en Ziggo waarschuwde – ik werkte inmiddels niet meer voor het bedrijf – dat ik een boekje open zou doen als ze me bleven pesten, haalde het niets uit. Er kwam een deurwaarder (weer extra kosten) en tenslotte een dagvaarding van het gerecht. De kantonrechter aan wie ik heel het voorgaande uit de doeken deed, oordeelde in al haar wijsheid dat ik niet kon bewijzen eind oktober te hebben opgezegd maar bedacht daarbij dat Ziggo deze beëindiging tenminste eind december had moeten aanvaarden. Ik werd veroordeeld tot betalen van 16,95 plus 2,50 administratie en de door Ziggo gemaakte juridische kosten, maar niet tot het betalen van het incassobureau (sic!) Voorts werden we beiden veroordeeld voor de kosten van het geding; elk voor zich zogezegd. De donkere wegen van het gerecht zijn me nog steeds niet duidelijk, maar zo zij het want het bedrag (in totaal een kleine 300 euro) is te laag om in beroep te kunnen gaan!

Wordt vervolgd...