Ziggo; gevaar!

Al zijn veel mensen zich hiervan niet bewust; informatie technologie staat nog in haar kleine en nauwe kinderschoentjes. Nauwelijks een halve eeuw oud en pakweg een goede 20 jaar min of meer algemeen is het niet verwonderlijk dat om de haverklap doodlopende wegen worden ingeslagen en technieken worden uitgeprobeerd die tot niets leiden of al achterhaald zijn bij de opstart. Dat hoort er nu eenmaal bij en is inherent aan elke nieuwigheid die de mens ontwikkelt; zoals toen de landbouw werd uitgevonden er niet onmiddellijk dors- en maaimachines over de velden crosten. Het vergt tijd iets tot ontwikkeling te brengen en nog veel meer om zulke nieuwigheden te optimaliseren. Veel mensen – klanten van internet leveranciers – zijn zich hiervan niet bewust en vinden zondermeer dat alles, zodra zijzelf aan het werldwijde web zijn aangesloten, fout- en probleemloos moet functioneren, terwijl het eigenlijk een wonder mag heten dat iedere burger min of meer constant kan worden bediend.

Het internet, zoals wij dat vandaag kennen, werd helemaal niet als zodanig ontwikkeld, maar vloeide voort uit een systeem van met kabeltjes aan elkaar geknoopte machines om militaire informatie van het ene legeronderdeel naar het andere te krijgen zonder hulp van een koerier of postduif. Het werkte ongeveer zoals een binnenhuis netwerk nu, en was totaal niet berekend op een wereldwijde capaciteit die we inmiddels als vanzelfsprekend hebben leren accepteren. De mens anticipeert snel, en totale uitval van internet zal nu, nog geen 20 jaar na haar uitvinding, een complete catastrofe zijn.

Die catastrofe loert constant, en hoe vaak we al aan de rand van deze ondenkbare afgrond hebben gestaan weten zelfs insiders niet; gewoon omdat we door de razendsnelle ontwikkeling het overzicht zijn verloren. Iets wat te snel gaat groeit uit zijn voegen, en wat met een huis gebeurt als de voegen het begeven weet een kind. Ik zeg niet dat het zál gebeuren; hopelijk nooit, maar het gevaar bestaat, hoe dan ook.

Daarvoor zijn een aantal oorzaken en de snelheid waarmee providers zieltjes willen winnen is er daar eentje van. Het vaak verouderde netwerk in het grootste deel van de wereld, dat was bedoeld om een relatief geringe hoeveelheid analoge signalen te transporteren is niet bestand tegen de onberekenbaar hoge stroom data waarmee we tegenwoordig worden gebombardeerd, met regelmatige uitval tot gevolg. Zelfs in een zo gesofisticeerd en beheersbaar landje als het onze zijn problemen dagelijkse routine; lees er de berichten maar op na! Voor één enkele hacker is het al een peuleschil om een gemiddeld netwerk plat te leggen, gewoon door voldoende huis-tuin-en-keuken computers van op afstand over te nemen en simultaan voor zich te laten werken. Het principe is eenvoudig: geen enkel systeem is lang bestand tegen overcapaciteit: als je maar genoeg pijlen afvuurt op één en hetzelfde doel begeeft dat uiteindelijk! Zo simpel, en je hoeft er de actualiteiten maar op na te slaan om te weten dat het vaak gebeurt.

Met dat in gedachte vind ik het dan ook ronduit misdadig dat door grote providers zoals Ziggo in de eerste plaats naar winst wordt gekeken, in plaats van voor de volle 100% in te zetten op investeringen om het netwerk te stabiliseren. Het gebeurt eenvoudig te weinig, ze hollen voortdurend achter de feiten aan en de dagelijkse gevallen van uitval worden laconiek als marginaal afgedaan.

Hoeveel nieuwsruimte ze ook krijgen, hackers delen in alle gevallen niet meer dan speldenprikken uit waarmee ik uiteraard de berokkende schade niet wil minimaliseren. Gezien over het totaal van het wereldwijde netwerk zijn het meestal strategisch geplaatste druppels met de bedoeling aandacht te trekken, en in het ergste geval criminele feiten te begaan. De moloch “internet” deert het niet, het doel is één uit een onmetelijke reeks radertjes, en het is ook altijd dat radertje – bank, overheid, etc. – dat in het nieuws komt, vreemd genoeg nooit de provider waaraan dat radertje hangt terwijl hackers toch hun wegen moeten bewandelen om bij het doel te komen. Denk daar maar eens over na; zelfs Hitler wist het al: autowegen aanleggen om de vijand te verslaan...

Dat is in feite wat een provider is: de wegenwachter, de spin in het web die haar infrastructuur beheert en in de gaten houdt, en mochten spinnen zo laks en nalatig zijn als menige aanbieder zich blijkbaar gedraagt, ze zouden snel verhongeren. Maar daarover een volgende keer meer, oftewel meer inzicht in het materiaal waarmee de grootste internet-boer van ons land haar winsten genereert.

Wordt vervolgd...

WANDERBACH page 216

After Tork is finished the God smiles: ‘Typical mortal,’ he mocks, ‘taking the time in which you live as the most important reference. Do you know how many changes I experienced; how often people claimed that Gods have no right of existence? Boy, why did Perlwachter send a gullible? Is that all: our upcoming extinction? That is nothing new!’ He turns around to Diana. ‘How could you let him manipulate yourself? The Goddess bends her head ashamed why Torks’ anger flames again.

Zeus who knows everything best, for whom Goddesses bend; did he venture his life for this, is this why the dogs and Gabi died? These by humans invented creatures that should serve him as exponent of their creators. How sluggish this fallen clown, as if he still rules. Tork doesn’t want to restrain any longer; in his mind the images of the burned Fern, lanced Gabi and agonizing Barg.

- ‘Do you really believe that this is why I came? I’m not interested in what happens to Underearth. Even now I’m here I don’t believe. This is your theater. You choose to turn away from us. That you go to hell thanks to your arrogance, I don’t care. Throw me of the ledge, what does it matter. What your antique brain doesn’t understand is that humanity still invents new Gods, only of a completely different style. At the surface fight the last convulsions of a lost era. The same creativity that made you is used for something totally different. If you don’t see this you are an old pathetic idiot and it doesn’t surprise me that you fall five levels.’

The old one laughs roaring. ‘You have guts, I must say,’ and hits his knees with both hands. ‘I have to admit that it’s true that human creativity is the cause of our existence. Your thoughts were always stronger than your deeds, otherwise you didn’t need Gods but had created this here yourself.’ 

Zodra Tork is uitgesproken glimlacht de God. ‘Een typische sterveling,’ smaalt hij. ‘De tijd waarin jij leeft als belangrijkste ijkpunt. Weet je hoeveel veranderingen ik heb meegemaakt; hoe vaak mensen beweerden dat Goden geen bestaansrecht hebben? Jongen toch, waarom heeft Perlwachter een naïeveling gestuurd? Is dat alles: onze nakende teloorgang? Dat is niets nieuws!’ Hij wendt zich bestraffend tot Diana. ‘Hoe kon jij je laten manipuleren? De Godin buigt beschaamd het hoofd en hierdoor krijgt woede opnieuw vat op Tork.

Zeus die het allemaal zo goed weet, waarvoor Godinnen buigen. Waagt hij hiervoor zijn leven, was dit de levens van de honden en Gabi waard? Deze door mensen opgeroepen creaturen die daarom dienstbaar aan hém zouden moeten zijn als vertegenwoordiger van hun bedenkers. Hoe gezapig deze gevallen clown, alsof hij nog altijd de dienst uitmaakt. Tork wil zich niet langer bedwingen; in gedachten de beelden van de verschroeide Fern, doorboorde Gabi en zieltogende Barg.

- ‘Geloof jij werkelijk dat ik om jullie hierheen kwam? Het interesseert mij niet wat met Onderaarde gebeurt. Zelfs nu ik hier ben geloof ik niet. Dit is jullie theater. Jullie kozen ervoor je van de mensen te distantiëren. Dat jullie naar de verdommenis gaan dankzij je hoogmoed zal me een zorg zijn. Smijt me van de richel, het maakt niet uit. Wat jouw antieke brein niet begrijpt is dat de mensheid nog altijd nieuwe Goden bedenkt, alleen van een heel andere orde. Aan de oppervlakte vechten de laatste stuiptrekkingen van een verloren tijdperk. Dezelfde creativiteit waaruit jullie ontstonden wordt voor iets heel anders aangewend. Als je dat niet ziet ben je een ouwe zielige zak en het verwondert mij niet dat je vijf niveaus bent gezakt.’

De oude lacht bulderend. ‘Je hebt wel lef,’ en slaat met beide handen op de knieën. ‘Ik moet toegeven dat het waar is dat menselijke creativiteit de oorzaak is van ons bestaan. Jullie gedachten waren altijd sterker dan jullie daden, anders hadden jullie geen Goden nodig maar hadden dit hier zelf geschapen.’

WANDERBACH page 215

- ‘That’s Zeus, I will introduce you. He is your best chance. He has nothing to loose nowadays. Use it and convince him, then you have status on this level. Once you are under his protection nobody can send you back and we can move on.’ Diana walks firmly towards a corpulent, hairy man of whom you can see that he is more then a head taller than Tork even now he sits down.

Zeus saw them as soon as they stepped from the platform. He looks angry, frowns at Diana while he measures Tork. ‘Did the mortal becharm you?’

- ‘Not just me, also your wife is convinced.’

- ‘Is that so, are you already under protection of Hera and Diana,’ the old one grumbles. ‘And Aphrodite,’ the Hunting Goddess completes.

Zeus waves it aside. ‘She protects every good looking man. She is Sexiness why her judgment is obscured by hormones,’ he replies scornful. ‘You and Hera is what surprises me; especially you, Diana. You are not impulsive and yet you take the risk to bring him here. How did you fool these women?’

Tork feels immediate resistance like the gray-haired talks about the Love Goddess. ‘It was not my idea to come to Underearth. Do you mistrust Perlwachters’ judgment?’ Zeus moves uneasy in his seat.

- ‘Sit down! I can’t stand it when I have to look up to someone; especially no mortal.’ Tork and Diana take a chair. ‘Let me hear it! If I don’t like it I have you thrown over the edge by the guards.’

Tork repeats most of his plead and Zeus is so polite to let him finish, but it sounds less energetic after he thought over his assertions. He hears himself and doubts the truth of it. Sometimes he malfunctions and yet the old Greek stays patient. 

- ‘Daar zit Zeus, ik zal je voorstellen. Hij is je beste kans. De oppergod heeft niets te verliezen tegenwoordig. Maak er gebruik van en overtuig hem, dan is je status op dit niveau verzekerd. Zodra je onder zijn bescherming staat kan niemand je terugsturen en kunnen we verder.’ Diana stapt kordaat naar een corpulente, harige man waaraan zelfs zittend te zien is dat hij ruim een hoofd groter is dan Tork.

Zeus zag hen zodra ze van het platvorm stapten. Hij kijkt kwaad, fronst naar Diana terwijl hij Tork opneemt. ‘Heeft de sterveling jou ingepalmd?’

- ‘Niet alleen mij, ook uw gade is overtuigd.’

- ‘Zo, sta jij nu al onder bescherming van Hera en Diana,’ bromt de oude.‘En Aphrodite,’ vult de jachtgodin aan.

Zeus wuift het weg. ‘Zij neemt elke goed uitziende man in bescherming. Ze is Zinnelijkheid waarom haar oordeel door geilheid wordt vertroebeld,’ zegt hij minachtend. ‘Jij en Hera, dat verbaast mij. Vooral jij, Diana. Jij bent niet impulsief en toch neem je het risico hem hier te brengen. Wat heb jij de vrouwen wijsgemaakt?’

Tork voelt onmiddellijk verzet zoals de grijsaard over de liefdesgodin spreekt. ‘Het was niet mijn idee naar Onderaarde te komen. Wantrouwt u het oordeel van Perlwachter?’ Zeus schuifelt ongemakkelijk in de zetel.

- ‘Ga zitten. Ik kan er niet tegen als ik tegen iemand moet opkijken; zeker geen sterveling.’ Tork en Diana trekken allebei een stoel bij. ‘Laat horen. Als het mij niet bevalt laat ik je door de wacht over de rand werpen.’

Tork herhaalt in grote lijnen zijn pleidooi en Zeus is zo beleefd hem te laten uitspreken, maar het klinkt minder daadkrachtig nadat hij zijn beweringen overdacht. Hij hoort zichzelf en twijfelt aan de waarheid. Soms hapert hij en toch blijft de oude Griek geduldig. 

WANDERBACH page 214

- ‘This is no official entrance. The containers are only used by Gods with allowance to travel between the ledges.’

- ‘Why don’t you take Hera?’

- ‘I would loose my allowance,’ she smiles. ‘What I do is not without risk why I hope that you will convince the others. The official way up is guarded and they will never let you pass.’

- ‘Why do you take me?’

- ‘Because it’s true what you say.’ It sounds simple but Tork is surprised. Diana smiles. ‘You have convinced us.’

- ‘Us?’ She nods again. The container closes and immediately the floor starts to rise; tens of yards, till the second level. Diana wants to leave the container but Tork stops her.

- ‘Who was the Goddess who stood beside you?’

- ‘Didn’t you recognize her; the most poetic, muse of artists? Once,’ Diana murmurs, ‘a mortal man would have done anything just for a shoulder tap from her. That was Aphrodite! The Romans called her Venus.’ She solemnly strides of the platform, vastly followed by Tork. Stood he really side by side to the most romantic of all myths; his arm around her waist? She didn’t look like the statues he saw in museums; the alabaster of nameless sculptors poor in comparison to her intense glow. How for heaven sake is it possible that the true incarnation of romance was replaced by the detached love of a Christ, Allah, or Yahweh? What came into people the last two thousand years to change such human forms for something like a guarding, punishing eye that dominates inaccessible? Where was the sense for beauty, or was it skillfulness of a few who came up with something in order to manipulate more easily?

Diana nudges him. 

- ‘Dit is geen officiële toegang. De kokers worden alleen gebruikt door Goden met toestemming om tussen de richels te reizen.’

- ‘Waarom neem jij Hera niet mee?’

- ‘Ik zou mijn toestemming verliezen,’ glimlacht ze. ‘Het is niet zonder risico wat ik doe waarom ik hoop dat je de anderen overtuigt. De officiële weg wordt bewaakt en de wacht zal jou nooit laten passeren.’

- ‘Waarom doe je het?’

- ‘Omdat het waar is wat je beweert.’ Het klinkt eenvoudig maar Tork is verrast. Diana glimlacht. ‘Je hebt ons overtuigd.’

- ‘Ons?’ Ze knikt opnieuw. De koker sluit en onmiddellijk begint de vloer te stijgen; tientallen meters, tot aan het tweede niveau. Diana wil uitstappen maar Tork houdt haar tegen.

- ‘Wie was de Godin welke naast jou stond?’

- ‘Heb je haar niet herkend; de meest bezongene, muze van kunstenaars? Ooit,’ mijmert Diana, ‘zou een sterfelijk man alles hebben gedaan voor een schouderklopje van haar. Dat was Aphrodite! De Romeinen noemden haar Venus.’ Ze schrijdt plechtig van het platvorm, haastig gevolgd door Tork. Stond hij werkelijk zij aan zij met de meest romantische aller mythen? Zijn arm rond haar middel! Ze leek niet op beeltenissen die hij in musea zag. Het albast van naamloze beeldhouwers pover in vergelijking tot haar intense uitstraling. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat vleesgeworden romantiek werd verdrongen door de afstandelijke liefde van Christus, Allah, of Jahweh? Wat heeft mensen de laatste tweeduizend jaar bezield om zulke menselijke vormen te verruilen voor iets als een wakend, bestraffend oog dat ongenaakbaar domineert? Waar was het gevoel voor schoonheid, of was het handigheid van een paar die iets naar voren schoven om gemakkelijker te kunnen manipuleren?

Diana stoot hem aan.

WANDERBACH page 213 (chapter 17)

Tork wipes the sweat off his forehead. Where did that come from? International matters usually don’t interest him that much but it seems that he was able to move the Goddesses. Will it work again on a higher level? For the moment he has Diana as passport.

While he follows he thinks about what he wanted to make clear. Never before he was a great speaker and his inspired argumentation surprises him. Out of necessity to break the divine lethargy? Is it correct what he stated? Are religious frictions the basis of such different conflicts?

It is true that the Western way of thinking is highly based upon Christian morality, the Arabic on the Islam and that Asians are influenced by Hinduism and Buddhism or derivatives of it. It is linked with eachother. And if this is so, is it surprising than that in today’s time, where believe in technique suppresses old values, people choose for weapons out of fear and to defend what they know? If you look at it that way these kind of troubles are mainly a defense of righteous heritage that’s about to disappear after too rapid changes. Technical development never went so fast. Isn’t it logic than that thanks to this, such matters are being ripped loose in stead of coming to surface quite gradual?

Diana interrupts his thinking when she reports that they are at the passage.

Tork doesn’t see anything. The high rising wall with above it the second level seems continuous but as soon as the Goddess lifts her hand a part glides aside and reveals a shiny container. 

Tork wist zich het zweet van het voorhoofd. Waar kwam dat allemaal vandaan? Wereldvraagstukken interesseren hem nauwelijks maar blijkbaar raakte hij een snaar bij de Godinnen. Of het hoger nogmaals lukt? Voorlopig heeft hij Diana als paspoort.

Terwijl hij volgt denkt hij na over wat hij duidelijk wilde maken. Nooit eerder was hij een groot spreker en zijn geïnspireerd betoog verbaast hem. Uit noodzaak om de Goddelijke lethargie te doorbreken? Klopt het wat hij beweerde? Liggen godsdienstige geschillen aan de basis van zo verschillende conflicten?

Het is waar dat de Westerse denkwijze in hoge mate wordt bepaald door de christelijke moraal, de Arabische door de islam en dat Aziaten beïnvloed zijn door het hindoeïsme en boeddhisme of afgeleiden daarvan. Het is met elkaar verweven. En als dat zo is, is het dan verwonderlijk dat in de huidige tijd, nu geloof in techniek oude waarden verdringt, mensen uit angst naar wapens grijpen om te verdedigen wat ze kennen? Zo gezien zijn dat soort strubbelingen vooral verdediging van rechtmatig erfgoed dat door te snelle veranderingen dreigt te verzuipen. Technische ontwikkeling ging nog nooit zo snel. Is het dan niet logisch dat dankzij deze stroomversnelling zaken worden losgescheurd die anders heel geleidelijk naar het oppervlak zouden drijven?

Diana doorbreekt zijn gepeins wanneer ze meldt dat ze bij de doorgang zijn.

Tork ziet niets. De hoog oprijzende wand met daarboven de tweede trede lijkt ononderbroken maar zodra de Godin haar hand ophoudt schuift een deel opzij en onthult een glimmende koker.

WANDERBACH page 211 – 212 (end chapter 16)

Finally the world leaders will give in and start a new crusade. Religion will be seen as the cause which means that it ends for you. Humanity will find its way; there are plenty of surrogates in progress: more and more money, greater prosperity and last but not least the virtual world to which on the long term even Underearth fades.’

- ‘What do we have to do to avoid this?’ number three asks shamefaced.

- ‘Work together; eliminate the differences from high to low. It is not about the most souls anymore but to survive as an idea. And also: you will have to adept. People have to discover new values that fit in today’s time. Start a virtual channel on the Internet. This has to be an easy piece for Gods. Probably you can virtually recreate the whole Pantheon so that people have access directly. They will kneel again for you as software builders.’

Hera snorts. ‘Working together!’ she replies arrogant. ‘Forget it! That is never tried because all know that it is impossible.’

- ‘Then lots of success with your decay!’ Tork wants to turn but is stopped by Diana.

- ‘I take you with me. As Goddess of the Hunt I can enter all levels, yet I live down here. Of course I can’t promise that they will listen to you but we can try.’ 

page 212: Gods

Tenslotte zullen regeringsleiders zwichten en een nieuwe kruistocht beginnen. De Goden zullen als oorzaak worden aangemerkt wat voor jullie betekent dat het is afgelopen. De mensheid zal haar weg vinden; er zijn volop surrogaten in de maak: steeds meer geld, grotere welvaart en niet te vergeten een virtuele wereld waarbij op termijn zelfs Onderaarde verbleekt.’

- ‘Wat moeten wij volgens jou doen om dit te voorkomen?’ vraagt nummer drie kleintjes.

- ‘Samenwerken; van hoog tot laag de onderlinge verschillen wegwerken. Het gaat niet meer om de meeste zieltjes maar of jullie als idee overleven. En dan nog: je zult je moeten aanpassen. Mensen moeten nieuwe waarden kunnen ontdekken welke inpasbaar zijn in deze tijd. Begin een virtueel kanaal op internet. Dat moet voor Goden een peulenschil zijn. Waarschijnlijk kun je het hele Pantheon virtueel herscheppen zodat mensen rechtstreeks toegang hebben. Ze zullen opnieuw voor jullie knielen als software fabrikanten.’

Hera snuift. ‘Samenwerken!’ zegt ze smalend. ‘Vergeet dat maar. Het is nooit geprobeerd omdat iedereen weet dat het onmogelijk is.’

- ‘Veel succes dan met jullie ondergang.’ Tork wil zich omdraaien maar wordt tegengehouden door Diana.

- ‘Ik neem je mee. Als Godin van de jacht heb ik toegang tot de andere niveaus, al woon ik hier beneden. Ik kan natuurlijk niet beloven dat ze naar je luisteren maar we kunnen het proberen.’

Ziggo; werkdruk

Er is veel onderzoek gedaan naar de efficiency van full time telefoonwerk; vooral in de VS, Spanje en Ierland waar een deel van de economie groeide dankzij dit soort dienstverlening omdat telefoonkosten er lange tijd beduidend lager waren dan elders. Uit al deze onderzoeken komt één ding duidelijk naar voren: na zes uur zonder noemenswaarde onderbreking neemt de efficiency snel en sterk af; de focus verdwijnt, en het wordt steeds lastiger om adequaat te reageren: werken aan de telefoon vergt weinig van het lichaam (behalve dat hele dagen zitten niet gezond is) maar des te meer van de geest. Hele dagen luisteren en praten zonder daadwerkelijk iemand te zien is blijkbaar het soort mentale belasting waarvoor de mens niet werd ontworpen. Ierse onderzoekers categoriseerden het zelfs als “moderne slavernij”

In Spanje werd het probleem deels ondervangen door de siësta. Deze lange pauze van (meestal) 3 uur in de namiddag gaf de geest blijkbaar voldoende rust om met gelijkwaardige efficiency de dagtaak te volbrengen. In andere landen bestaat zo’n ruime middagpauze niet waarom men er veelal de quota beloont i.p.v. het aantal geklopte uren. M.a.w. de behaalde prestatie wordt beloond en niet het daadwerkelijk aantal doorgebrachte uren aan de telefoon. Van British Telecom (Spanje) weet ik b.v. dat zij hun medewerkers op het hart drukten beslist niet meer dan zes uur aan één stuk telefoonwerk te verrichten – liever minder – juist omwille van een optimale service naar hun klanten. Bij dat “ononderbroken” werden rook~, toilet~ en koffiepauzes ingecalculeerd.

In Nederland, tenminste v.w.b. Ziggo, trekt men zich blijkbaar weinig aan van menselijke wetmatigheden. Het arbeidsrecht voorziet een maximale netto werktijd van 9 uur per dag zonder dat daarop overuren te hoeven worden betaald. Tel daarbij het kwartier vooraf, de lunchpauze van een half uur en het eventueel afhandelen van het laatste telefoontje voordat de operator mag uitloggen en een telefonisch medewerker klokt gemakkelijk 10 uur bijna onafgebroken aan de telefoon. Gevolg: een hoog ziekteverzuim, stress en onvrede, want of de werkgever dit nu goedkeurt of niet: het menselijk lijf verzet zich tegen roofbouw en gehoorzaamt aan eigen mechanismen om het te veel te compenseren.

Er zijn natuurlijk verschillen; de een kan al wat meer en langer aan dan de ander, en er zijn de deeltijdwerkers die van het bovenstaande nauwelijks last ondervinden. Het gaat over gemiddelden, maar het moge duidelijk zijn dat alleen al dit ene punt de service verlening niet ten goede komt. Telefoonwerk is mensenwerk en komt vooral aan op de inzet en attitude van het individu; het gaat niet om een klont modder die toevallig is blijven plakken omdat er schaarste is op de arbeidsmarkt, of om welke andere reden elders niet aan de slag kan...

Deze 10 uur staan niet op zichzelf; afgezien van lange dagen slaat ook op andere punten de Ziggojaanse werkdruk toe. Ongeacht het probleem waarmee de klant belt: het moet ten hoogste binnen 8 minuten worden opgelost. Lukt dit niet omdat b.v. de probleemstelling te complex is, de klant te weinig kennis heeft om het probleem te verduidelijken, of simpelweg omdat hij of zij stottert, dan is er Service +, de zeer lucratieve tweede lijn á raison van 65 cent per minuut (afgezien van de kosten voor mobiele telefonie wanneer het slachtoffer geen beschikking heeft over een vaste lijn) Die 65 cent beginnen te tellen zodra de digitale stem aan de andere kant meldt hoe hoog de wachttijd kan oplopen voordat er daadwerkelijk wordt geholpen. Dat een bedrijf een dergelijke dienst nog met de naam “Service” durft aan te duiden is een gotspe die er alleen al voor zou moeten zorgen dat het klantenbestand onmiddellijk decimeert. Wie laat zich in godsnaam voor 65 cent per minuut, en vaak herhaaldelijk, in de maling nemen? Want de kennis bij deze tweede lijn is in veel gevallen niet noodzakelijk hoger dan bij de eerste lijn. Het verschil is dat zij er zo lang over mogen doen als nodig, en dat kan ik me voorstellen tegen dat tarief.

Volledigheidshalve moet ik er wel bij vertellen dat de kosten voor Service+ op de nota van de klant in mindering worden gebracht wanneer vaststaat dat het probleem door Ziggo is veroorzaakt, maar als ik daarbij in acht neem hoe “gemakkelijk” het voor mij was om hen ervan te overtuigen dat ik mijn abonnement had stop gezet... Nou ja, vul zelf maar in! Klantvriendelijk betekent voor mij in ieder geval iets heel anders, en ik begrijp dan ook niet waarom een groot deel van de Nederlandse samenleving zo met zich laat sollen. KPN b.v. is werkelijk gratis wat hun helpdesk betreft, hoe lang het ook duurt. Zij bellen je zelfs terug wat bij Ziggo veelal niet het geval is, met als gevolg dat je eerst weer 20 minuten in de wacht mag voordat je een totaal ander iemand aan de telefoon krijgt aan wie je opnieuw mag uitleggen waarom je al voor de zoveelste keer voor hetzelfde belt dat nog altijd niet is opgelost; en denk niet dat ik overdrijf: dit soort telefoontjes zijn dagelijkse schering en inslag op de helpdesk, en dat mede dankzij Ziggo’s probleemoplossing software die er vooral van uitgaat dat de oorzaak wel bij de klant zal liggen (vergelijkbaar met Windows Help), maar daarover een volgende keer...

Waardoor veel medewerkers zich laten ringeloren zijn de strategisch geplaatste schermen waarop te lezen staat hoeveel de algehele prestatie in “het rood” staat. Vooral de grafiek van wachtende inbellers zorgt daarbij voor de nodige stress. Mij persoonlijk deerde het niet omdat het niet iets was waaraan ik veel kon doen. Mensen bellen niet voor de lol en de kosten zijn evenmin gratis wanneer je niet over Ziggo telefoon beschikt, waarom wachten natuurlijk hoe dan ook frusterend is. Maar het helpt niet om elk telefoontje zo kort mogelijk te houden opdat de rij wachtenden minder wordt. Mensen willen geholpen worden, en daarvoor zat ik daar. Het overaanbod aan wachtenden is iets dat op een hoger niveau moet en kan worden aangepakt; door werkelijk in service te investeren b.v.

Ziggo zoekt het echter veel liever in iets grootsers en zichtbaarders zoals de Dome, een prestige project waarop overwinst gemakkelijk als belastingvoordeel kan worden afgeboekt. Tegen een dergelijke uitstraling leggen klantgerichte investeringen het natuurlijk onmiddellijk af. Het gaat hier om een tendens die nagenoeg iedereen kwaad maakt; Microsoft producten die het om de haverklap laten afweten terwijl meneer Gates miljoenen aftrekbaar in liefdadigheden pompt; een wielrenner met soortgelijke aspiraties, bijeengefietst met hulp van een hele resem versterkertjes... Wat is dat toch dat wij met ons allen in onze zak laten tasten door de toonaangevende megalomanen?  Is het een kwestie van door de kat of de hond te worden gebeten? Feit is dat je niet kunt klagen wanneer je dergelijke grootheidswaan blijft spekken...

Het moge duidelijk zijn: de werkdruk en de omstandigheden zijn niet bepaald optimaal om een klantgerichte service te verlenen, en het is aan uw eigen “boerenverstand” om uit te maken of u uw diensten van zulk een provider wenst te betrekken.

Wordt vervolgd...

WANDERBACH page 210

- ‘The four tendencies that are threatened most because their followers resist. If not all Gods together counter the problem of world peace…’

Hera brutally interrupts: ‘You said that world peace is a utopia!’

- ‘That is right; in absolute terms, but there is a vast no-man’s-land between world peace and total war. The big loosers are the religions. Imagine what happens if it escalates; humanity will be decimated, what is no disaster in itself, future generations will fill up the deficits. The world will turn on, smoother then ever with less people. But, and this is important for you, at the end the blame for all mess will be looked for and people never search the blame with themselves but with their leaders. Also for this is enough historical evidence. Leaders from the West, the Arabic world and Asia hide already behind their religions. Ergo, the Gods in whom most of humanity is less and less interested will be indirectly to blame for: without Jihad it would never have happened, had the West not acted from out its Christian moral, etcetera. Even Buddhism, the most peace loving of all tendencies, is not free because it didn’t do anything to provide this Armageddon. The conclusion is obvious: fundamentalism will exterminate itself what will cause your total destruction eventually. Religion becomes a curse, only practiced by eccentrics. Does this justify the existence of Underearth any longer?’

The Goddesses stare silent at their feet.

- ‘A black analysis,’ Hera whispers finally.

- ‘But with a large possibility! Important is the aggressive resistance of a rather small part; if it waves with Swastikas, becomes bald headed, or grows a beard and preaches hatred from a council, the large majority won’t accept it and together with the increase of insecurity automatically the call for extinction will grow. 

- ‘De vier stromingen welke het meest worden bedreigd omdat hun aanhang zich verzet. Als alle Goden niet gezamenlijk het probleem wereldvrede het hoofd bieden…’ Hera onderbreekt ruw.

- ‘Zojuist beweerde je dat wereldvrede een utopie is!’

- ‘Dat is ook zo. In absolute termen, maar er ligt een uitgestrekt niemandsland tussen enerzijds wereldvrede en de totale oorlog. De grote verliezers zijn de godsdiensten. Stel je voor wat gebeurt als het escaleert; de mensheid wordt gedecimeerd, wat op zichzelf geen ramp is, toekomstige generaties vullen de tekorten wel aan. De aarde draait door, soepeler dan ooit met minder mensen. Maar, en dit is voor jullie van belang, uiteindelijk zal een schuldige voor de ontstane rotzooi worden gezocht en mensen zoeken nooit de oorzaak bij zichzelf maar bij hun leiders. Ook daarvoor bestaan genoeg historische bewijzen. Leiders uit het Westen, de Arabische wereld en Azië verschuilen zich nu al achter hun godsdiensten. Ergo, de Goden waaraan het merendeel van de mensheid zich steeds minder gelegen laat liggen zullen indirect de kwaden zijn: zonder Jihad was het nooit gebeurd, had het Westen niet vanuit haar christelijke moraal gehandeld, enzovoort. Zelfs het boeddhisme, de meest vredelievende van alle stromingen, gaat niet vrijuit omdat ze niets doet om een wereldbrand te voorkomen. De conclusie ligt voor de hand: fundamentalisme roeit zichzelf uit wat op middellange termijn jullie totale ondergang betekent. Godsdienst wordt een vloek, alleen nog beleden door excentriekelingen. Rechtvaardigt dat nog langer het bestaan van Onderaarde?’

De Godinnen staren zwijgend naar de grond.

- ‘Een zwarte analyse,’ fluistert Hera tenslotte.

- ‘Maar met een grote waarschijnlijkheid. Belangrijk is het agressieve verzet van een relatief klein deel. Of het nu zwaait met hakenkruizen, de kop kaal scheert, of een baard laat groeien en haat vanaf de kansel de wereld in schreeuwt, de overgrote meerderheid pikt het niet en met de toename van onveiligheid groeit automatisch de roep om uitroeiing.

WANDERBACH page 209

The Goddesses don’t react and Tork goes on: ‘the ones who resist and are called fundamentalists in modern history are the same as the ones who have no part of changes, and not always because of poverty or because they are neglected socially. There are many who choose for battle out of free will. Their reason is introversion, something that pulls always the shortest straw in human history. Humanity wants to go forward, why there is no room for conservatism, yet it is always present it will loose in the end against the right of the larger numbers.’

- ‘I know what you mean,’ Diana interrupts, ‘fundamentalism has no chance because the number of followers will decline by itself eventually.’ Tork nods.

- ‘At the moment there is a worldwide trench-war going on; all dig themselves in and try to occupy as much as possible deferred posts. Mainly because of economical reasons but with religion as excuse, what is being presented in terms like democracy and world-peace. Democracy works as every system, only within a small community, but is being presented as the best because it is mixed up with self-determination. Bigger nonsense does not exist! Democracy is a cosmetic freedom that functions thanks to the inextricably link with free-market-economy. World-peace is a farce which has no precedent in human history and never will have, simply because interests will always collide; an act of nature that can’t be escaped. The grease of the West to hold up this dodgy structure is Christianity of which the representatives most likely live on the highest floor.’ The women nod released. ‘Together with representatives of the Islam, Hinduism and Buddhism, I presume?’ Again they nod all three. 

De Godinnen reageren niet en Tork vervolgt: ‘Diegenen die zich ertegen verzetten en in de modernste geschiedenis fundamentalisten worden genoemd zijn dezelfden die aan die veranderingen geen deel hebben. En niet altijd uit armoede of omdat ze sociaal achtergesteld zijn. Er zijn er genoeg die uit vrije wil voor het gevecht kiezen. Hun drijfveer is behoudzucht, iets dat in de menselijke geschiedenis áltijd aan het kortste eind trekt. De mensheid wil vooruit, waarom er voor conservatisme geen plaats is, al is het voortdurend aanwezig, toch verliest het tenslotte tegen het gelijk van de grotere aantallen.’

- ‘Ik begrijp waar je op doelt,’ zegt Diana, ‘dat fundamentalisme kansloos is omdat het aantal aanhangers uiteindelijk uit zichzelf afneemt.’ Tork knikt.

- ‘Er is een wereldwijde loopgravenoorlog aan de gang. Iedereen graaft zich in en probeert zoveel mogelijk vooruitgeschoven posten te bemannen. Veelal economisch bepaald met godsdienst als excuus, wat wordt verpakt in termen als democratie en wereldvrede. Democratie werkt, als elk systeem, alleen binnen een kleine gemeenschap maar wordt gepresenteerd als het beste omdat het wordt verward met zelfbeschikking. Grotere onzin bestaat niet! Democratie is een schijnvrijheid die functioneert dankzij de onlosmakelijke koppeling met vrijemarkteconomie. Wereldvrede is een farce welke in de menselijke geschiedenis geen precedent kent en nooit zal kennen, simpelweg omdat belangen altijd blijven botsen; een natuurwet waaraan niet te ontkomen valt. De smeerolie van het Westen om dit wankele bouwwerk overeind te houden is het christendom waarvan de vertegenwoordigers waarschijnlijk op de hoogste verdieping wonen.’ De vrouwen knikken gelaten. ‘Verder zijn er vertegenwoordigers van de islam, het hindoeïsme en boeddhisme, neem ik aan?’ Weer knikken ze alle drie. 

WANDERBACH page 208

- ‘That is not new,’ Diana responses. Tork gesticulates impatient.

- ‘Not because of their religion! See the crusades; a religious reason but finally it was about securing some symbols. The results were raids and rampages that had little to do with the Holy Grail, Jerusalem or the Birth-Grave; nothing but adventures discoveries on initiative of the pope while individual crusaders chased personal gain. They didn’t even succeed to enthuse the population according to the structure of their armies that mainly existed from mercenaries and dead sentenced who had the choice to participate or to have their verdict performed. Also the need for conversion in the later colonies was mainly because of economical motives. Bring the heathens under the flag of Rome or Mecca and they will obey.

- Today something else is going on, which doesn’t mean that there are no economic aspects involved. It goes much deeper and will finally turn against you because it will pulverize religions.’

Hera stares at him incredulous. ‘Humans can’t do without a higher force that binds them. Without that you are like loose sand in the wind.’

- ‘Not completely; individualism becomes more and more common, certainly in the western world. It’s a start. The West for fills a pioneer-roll; others will follow and already do according to what is happening in Asia. In spite of a deeply rooted cultural norm that was exposed much less to changes the social structure fades there as well. New Gods are commerce and technique, where you don’t gain much from if I’m not mistaken.’ 

- ‘Dat is niet nieuw,’ vindt Diana. Tork gebaart ongeduldig.

- ‘Niet vanwege hun godsdienst. Neem de kruistochten; een religieuze oorsprong maar uiteindelijk ging het erom symbolen veilig te stellen. Het resultaat waren roof~ en plundertochten die weinig te maken hadden met de heilige graal, Jeruzalem of het geboortegraf. Niets anders dan avontuurlijke ontdekkingstochten op pauselijk initiatief terwijl individuele kruisvaarders persoonlijk gewin najoegen. Het lukte zelfs niet de bevolking te enthousiasmeren. Kijk maar naar de samenstelling van hun legers die vooral uit huurlingen en ter dood veroordeelden bestonden met de keuze tussen meedoen of het voltrekken van hun vonnis. Ook de bekeringsdrang in de latere koloniën werd voornamelijk ingegeven door economische motieven. Breng de heidenen onder de vlag van Rome of Mekka en ze zullen gehoorzamen.

- Tegenwoordig is er iets heel anders aan de hand, waarmee ik niet beweer dat economische aspecten geen rol spelen. Het grijpt veel dieper en zal zich uiteindelijk tegen jullie keren omdat het de godsdiensten zal verpulveren.’

Hera neemt hem ongelovig op. ‘Mensen kunnen niet zonder een hogere macht welke hen bindt. Zonder dat zijn jullie als los zand in de wind.’

- ‘Niet helemaal; individualisme wordt meer en meer gemeengoed, zeker in de westelijke wereld. Het is een begin. Het Westen vervult een voortrekkersrol. Anderen zullen volgen en doen dat al; getuige wat er in Azië gebeurt. Ondanks een diep geworteld cultureel besef dat veel minder aan verandering bloot stond vervaagt ook daar de sociale samenhang. Nieuwe Goden zijn handel en techniek, waar jullie weinig mee kunnen als ik me niet vergis.’ 

WANDERBACH page 207

- ‘I absolutely don’t understand why he stays there like an underdog. All treat him as such while he was on top of the Olympus not long ago.’ Hera looks up at the seventh and highest level wanting.  Unreachable as far as Tork concerns.

- ‘How long are you already divorced?’ he tries, not expecting an answer and doesn’t even get a glance of recognition. ‘Then suit it yourself. If you don’t want help…’ He turns brutal but then feels a soft tap on his shoulder. The third Goddess, of whom he doesn’t know the name, looks at him.

- ‘How does a mortal think to help a Goddess?’ she asks bland. Tork can hardly believe it.

- ‘I have to go there myself. She can come as my friend.’ The Goddess giggles. Both others act arrogant, look at their friend and start to laugh.

- ‘We do know your mission, human. Higher then this you won’t come!’

- ‘Even here I wouldn’t be,’ he responds, ‘and yet I am.’ The laughter stops.

- ‘What is your plan?’

- ‘I don’t have a plan but a message; if you want to have a future still.’

- ‘What do you mean?’ This time it’s Hera herself.

- ‘Like your followers disappeared, the followers of the once above will diminish as well; it’s a lesson you know. Nothing is eternal, not even Gods. But there is more,’ he rapidly goes on. ‘In the past, what you know best, religions were simply replaced. A new Messiah came with another message that better fitted its time. You went one step down and the new one took your place. That’s what happened, no?’ The three Goddesses nod unwilling. ‘The present time is new, even for you. Without an upcoming new religion the old ones disappear. The followers resist, with fundamentalism as a result. Complete nations not only defend their God but even start to offence…’ 

- ‘Ik begrijp trouwens niet waarom hij daar blijft als underdog. Iedereen behandelt hem zo terwijl hij nog niet zo lang geleden helemaal boven in de Olympus zetelde.’ Hera kijkt verlangend naar het zevende en hoogste niveau. Onbereikbaar zo ver Tork betreft.

- ‘Hoelang zijn jullie al gescheiden?’ probeert hij tegen beter weten en krijgt zelfs geen blik van herkenning. ‘Dan moet je het zelf maar weten. Als je niet geholpen wilt worden…’ Hij draait zich nors af maar wordt dan heel zacht op de schouder getikt. De derde Godin, waarvan hij de naam niet kent, neemt hem belangstellend op.

- ‘Hoe denkt een sterveling een Godin te helpen?’ vraagt ze poeslief. Tork kan het inmiddels nog nauwelijks geloven.

- ‘Ik moet er zelf naartoe. Ze kan mee als mijn vriendin.’ De Godin giechelt. Beide anderen doen uit de hoogte, kijken naar hun vriendin en barsten uit in gelach.

- ‘We kennen je missie, mens. Hoger dan hier kom je niet!’

- ‘Zelfs dit zou ik niet halen’ zegt hij, ‘en toch ben ik er.’ Het lachen stopt.

- ‘Wat ben je van plan?’

- ‘Ik heb geen plan maar een boodschap. Als jullie er tenminste prijs op stellen nog toekomst te hebben.’

- ‘Wat bedoel je?’ Dit keer is het Hera zelf.

- ‘Zoals jullie aanhang verdween zal ook de aanhang van daarboven verminderen. Het is een les die jullie kennen. Niets is eeuwig, zelfs Goden niet. Maar er is meer,’ vervolgt hij snel. ‘Vroeger, wat jullie als besten weten, werden godsdiensten gewoon vervangen. Er stond een nieuwe Messias op met een andere leer welke beter paste bij zijn tijd. Jullie daalden een trede en de nieuweling nam jullie plaats in. Zo was het toch?’ Ze knikken alle drie onwillig. ‘De huidige tijd is nieuw, zelfs voor jullie. Zonder dat een nieuwe religie in de maak is verdwijnen de oude. Godsdiensten verzetten zich, met fundamentalisme tot gevolg. Hele bevolkingsgroepen verdedigen niet alleen hun god maar gaan zelfs in de aanval.’

WANDERBACH page 206

- ‘Perhaps that’s true,’ is Torks’ opinion, but no-one notices him and the quarreling discussion goes on. ‘Idiots,’ he grumbles while he dives under the table.

He finishes between the legs of a beardy old man and bumps his head in his loin. The God does not react, doesn’t even interrupt his move to bring a large beaker to his lips.

Tork automatically excuses himself. He could have left it as well.

A bit further three women are in conversation. Maybe he has more success with them. One of the ladies leans with her back against the table. The other two stand side by side straight in front of her. Tork brutally moves between them. The Goddesses give in so naturally that it seems that they move up a little just to change their position, and the one with her back against the table looks right through him.

- ‘He!’ Tork shouts loud and deliberate in the ear left. The Goddess chats merrily further. A human would be certainly deaf for minutes, but she doesn’t even have seemed to hear it.

Slowly Tork becomes frustrated. What else can he think off? Something that will shock them! But what will shock a Goddess? Perhaps something in their conversation on which he can react without shouting but that has such an impact that they have to notice.

He listens to their conversation, lays his arms at both sides around round hips without the Goddesses reacting.

- ‘I have to visit the second ledge necessarily.’

- ‘The last time they didn’t even let you pass.’

The one who spoke first moans pitiful. ‘I know, Diana, but I am his wife. It is not up to Zeus; don’t I have the right to visit him?’ Both others nod. 

- ‘Misschien is dat wel waar,’ vindt Tork, maar niemand neemt notitie en de ruziënde discussie dreint verder. ‘Idioten,’ gromt hij terwijl hij onder de tafel doorduikt.

Hij komt terecht tussen de benen van een baardig heerschap en stoot zijn hoofd in zijn kruis. De God reageert niet, onderbreekt zelfs de handeling niet waarmee hij een grote beker naar zijn lippen brengt.

Tork excuseert zich automatisch. Hij had het net zo goed kunnen laten.

Even verderop zijn drie vrouwen in gesprek. Misschien heeft hij bij hen meer succes. Een van de dames leunt met de rug tegen de tafel. Beide anderen staan zij aan zij recht tegenover haar. Tork wringt zich er brutaal tussen. De Godinnen wijken zo natuurlijk dat het lijkt of ze zich alleen verplaatsen om een andere houding aan te nemen, en zij met haar rug tegen de tafel kijkt dwars door hem heen.

- ‘Hè!’ brult Tork, en toetert daarbij opzettelijk in het oor links van hem. De Godin babbelt vrolijk verder. Een mens zou zeker enkele tellen doof zijn, maar zij lijkt het niet te hebben gehoord.

Langzamerhand raakt Tork gefrustreerd. Wat kan hij nóg verzinnen? Iets dat hen schokt! Maar wat kan hij als mens bedenken dat een Godin shockeert? Misschien iets in hun conversatie waarop hij zonder schreeuwen reageert maar zo’n impact heeft dat ze hem moéten opmerken.

Hij luistert naar het gesprek, legt zijn armen aan weerszijden rond ronde heupen zonder dat de Godinnen reageren.

- ‘Ik moet nodig de tweede richel bezoeken.’

- ‘De laatste keer lieten ze je niet eens passeren.’

De eerste spreekster zucht medelijdend. ‘Ik weet het, Diana, maar ik ben zijn echtgenote. Het ligt niet aan Zeus want ik heb toch het recht hem te bezoeken?’ Beide anderen knikken meelevend. 

WANDERBACH page 205

- ‘Possible, Sol, but no-one still believes in you. You are a star that will vanish one day. That makes you unreliable,’ some other laughs sharp.

- ‘Humanity won’t take part in that,’ Sol shouts angry. ‘Before it happens they will all be death for hunger and cold.’

- ‘True,’ the other admits, ‘and unfortunately that will mean our fall as well; without believers we are redundant.’ Sol nods, his face lightens.

- ‘If everyone worships me I won’t vanish and can be as big again up here and emit so much light that it would be unnecessary, but the idiots don’t understand and rather go to churches and temples to be conned. Charlatans they are! Priests, imams, monks, all of them: nothing but thieves that benefit from us.’

A third one interferes. ‘Don’t forget that those clergymen make sure that we aren’t forgotten.’ Sol looks at him unbelievable.

- ‘And that say you, Baal? Your priests went a long time ago. Only the ones above profit from that mob. We don’t, idiot! We still are for the individual who doubts. We have nothing from priests. In the contrary! They steel our last remnants, convert them, and they here above grow while we diminish and starve. Look at yourself. Once you filled almost the whole pantheon in your own until you shrank to human proportions. You even lost your horns. If it goes on like this you are nothing soon and will disappear until even the memory stops. That faith threatens us all on this listel. If we don’t do anything it’s over for us. It won’t take long. We shrink every generation. Damn, we have to do something to protect ourselves.’

- ‘What?’

- ‘I don’t know. I stay because without me life is impossible. The same counts for Luna, but believe me: most of you are superfluous and why? Because humans are capable of too much nowadays; they really believe that they can manage without us.’ 

- ‘Mogelijk, Sol, maar niemand gelooft nog in jou. Jij bent een hemellichaam dat ooit dooft. Dat maakt je onbetrouwbaar,’ lacht een ander snerend.

- ‘Dat zal de mensheid niet meemaken,’ roept Sol kwaad. ‘Voordat het zover is zijn ze allang uitgestorven van honger en kou.’

- ‘Waar,’ geeft de ander toe, ‘en helaas betekent dat ook onze ondergang. Zonder aanhang zijn wij overbodig.’ Sol knikt, zijn gezicht klaart op.

- ‘Als iedereen mij aanbidt hoef ik niet te doven en zou weer groot zijn hierboven en zoveel licht uitstralen dat het onnodig is, maar het achterlijk gebroed begrijpt het niet en rent liever naar kerken en tempels om zich te laten verneuken. Charlatans zijn het! Priesters, imams, monniken, alles: niets dan zatvreters die van ons profiteren.’

Een derde bemoeit zich ermee. ‘Vergeet niet dat geestelijken ervoor zorgen dat wij niet worden vergeten.’ Sol neemt hem ongelovig op.

- ‘En dat beweer jij, Baal? Jouw priesters zijn allang verdwenen. Alleen die van hierboven hebben baat bij dat gespuis. Wij niet, idioot! Wij zijn er voor de enkeling die twijfelt. Wij hebben niets aan priesters. Integendeel! Ze kapen onze laatste restanten, bekeren hen, en zij daarboven groeien terwijl wij verschrompelen en creperen. Zie jezelf. Ooit vulde je in je eentje bijna het hele pantheon tot je kromp naar de afmeting van een mens. Je verloor zelfs je horens. Als het zo verdergaat ben je binnenkort niets meer en verdwijn je tot zelfs de herinnering stopt. Dat lot dreigt ons allemaal op deze richel. Als wij niets doen is het gedaan met ons. Het zal niet lang duren. We krimpen elke generatie. Verdomme, we moeten iets doen om onszelf te beschermen.’

- ‘Wat?’

- ‘Weet ik niet. Ik blijf omdat zonder mij leven onmogelijk is. Dat geldt tevens voor Luna, maar geloof me: de meesten van jullie zijn overbodig en waarom? Omdat mensen te veel zelf kunnen tegenwoordig. Die geloven werkelijk het zonder ons te redden.’

levenslied / song of life 35

Pist opa in de tuin, zijn eigen pissoir

bij guur weer beschut door de perzikboom

waaraan ’s zomers nauwelijks een pruim groeit

knoopt zijn broek los in weer en wind

terwijl wij dik ondergoed dragen

om de blaas te warmen

en ontsteking te weren

Maar hij is sterk, zegt pap

zal guur hem er niet onder krijgen

met de neus omhoog weggedragen

uit zijn huis, wat eerst veel later gebeurde

Toen piste hij al lang niet meer

wanneer het vroor

Pisses grandpa in the garden, his own urinal

during bleak weather sheltered by the peach tree

which hardly gives prunes in summer

unbuttons his pants in the wind

while we wear warm underwear

to comfort the bladder

and to provide infections

But he is strong, dad says

bleak won’t finish him

carried away with his nose high

from his house, which happened much later

Then he peed for a long time anymore

while it was freezing

WANDERBACH page 204

He pulls a jar with milk towards himself, takes a sip a wipes his mouth. Starving is impossible. Plenty, and no-one reacts because he serves himself. He decides to provoke.

- ‘Hello!’ he shouts, so loud that his lungs hurt.

No reaction. No-one seems to have heard it.

This is too much, and he walks towards the nearest group of Gods, wrings himself between and pokes someone’s side. No reaction. Harder! No reaction; slaps a Goddess her ass. No reaction. Squeezes her tits ... Only when he pulls a plate towards where someone just wants to eat from, something happens. The teased pulls the plate back without looking or manifest in some other way.

To become furious! Of course they know that he is here. Plates don’t shove by itself and Gods have feelings. Why should they otherwise copulate? This stoic way to be neglected is to become crazy. What will happen if he takes one of the Goddesses without asking? Shall she let that happen as well as if he doesn’t exist or will she resist? But that goes too far and to be honest he doesn’t dare either. He wants their attention, not their anger.

He walks towards a discussing small group that leans against the table, grabbing in pots and bowls they stuff themselves and snap to each other while chewing. That shameless that he wouldn’t even notice them normally but he wants to hear what they have to say to each other.

- ‘I tell you that that son of a bitch nicked my followers. Quite logic if you depend on worshipping your ancestors. He claims that he stood at the cradle of humanity and the twits follow.’ The speaker snorts indignant, ‘and this while I’m the oldest of us all. If someone stood at some cradle, it’s me!’ 

Hij trekt een kan melk naar zich toe, neemt een slok en veegt zijn mond af. Omkomen van honger of dorst is onmogelijk. Overvloed, en niemand reageert omdat hij zichzelf bedient. Hij besluit te provoceren.

- ‘Hallo!’ schreeuwt hij, zo hard dat zijn longen pijn doen.

Geen reactie. Niemand lijkt de schreeuw te hebben gehoord.

Dit gaat te ver, en hij loopt naar het dichtstbijzijnde groepje Goden, wringt zich ertussen en port iemand in de zij. Geen reactie. Harder! Geen reactie. Mept een Godin op de billen. Geen reactie. Knijpt in haar borsten ... Pas wanneer hij een bord naar zich toetrekt waar iemand juist een hap van wil nemen, gebeurt er iets. De geplaagde trekt het bord terug zonder opkijken of op een andere manier iets te laten blijken.

Om razend te worden. Natuurlijk weten ze dat hij er is. Borden schuiven niet vanzelf en gevoel hebben de Goden. Waarom zouden ze anders gemeenschap hebben? Dit stoïcijnse waarmee hij wordt genegeerd is om hels te worden. Wat zal er gebeuren als hij een van de Godinnen ongevraagd neemt? Zal ze dat ook laten gebeuren alsof hij niet bestaat of zal ze zich verzetten? Maar dat gaat te ver en eerlijk gezegd durft hij ook niet. Hij wil hun aandacht, niet hun woede.

Hij loopt naar een discusiërend groepje dat tegen de tafel leunt, graaiend in potten en schalen proppen ze voedsel naar binnen en snauwen naar elkaar terwijl ze hun eten vermalen. Zo ongegeneerd dat hij hen normaal links zou laten liggen maar hij wil weten wat ze elkaar te verwijten hebben.

- ‘Ik zeg je dat die klootzak mijn aanhang heeft gepikt. Nogal logisch als je het van voorouderverering moet hebben. Hij beweert dat hij aan de wieg van de mensheid staat en de minkukels volgen.’ De spreker snuift verontwaardigd. ‘En dan te bedenken dat ik het oudst ben van allemaal. Als er iemand ooit aan een wieg stond, ben ik het!’

WANDERBACH page 203

Tork has the idea that he came to a wild party unprepared where everybody is drunk and he the only sober, when he remembers Waja`s remark: “They won’t even notice you!” He shall have to start at the beginning and see what the lowest level will bring. It doesn’t make sense to stand here and stare. He can watch for days without becoming much wiser. Once again he looks left and right but no sign of the servants or any other guard system.

He didn’t expect to be welcomed with clarion calls or a fanfare of trumpets but that his entering doesn’t arouse the least disturbance is such an anticlimax that he stops desperate in front of the long table. No-one reacts or looks at him and without hesitation they all continue with what they are doing. So totally unnoticed that he feels immediately redundant, with as a result that every form of fear or timidity disappears which he felt by seeing the immense community for the first time that according to tradition defines the faith of billons. He feels invisible or not present while what he sees is absolutely real. To convince himself he grabs the solid edge of the table, and even when he looks someone straight in the eyes it seems that this person looks right through him and that he doesn’t even hinders his view.

Tork turns and grabs the table again, this time out of necessity. The jungle has disappeared. Behind him the same sight as where he is in. No mirror, but as if he stands in the middle surrounded by the erecting steps that are suddenly circle shape.

Immediately he thinks of Perlwachters’ lessons and tries to break the illusion but whatever effort he takes: everything stays the same: a reality that can’t be right, not according to the legalities he knows off.

He pulls an empty seat towards him and falls into it. As if he sits in the middle of a hologram, a projected reality that is not entirely what it seems to be and which he sees without being a part of it; and yet everything is real!

He reaches for a plate and breaks a leg of something that was roasted, bites the soft meat and notices how hungry he is. He hasn’t eaten for at least one day. Not because he ran out of food but because he didn’t take the time. 

Tork heeft het gevoel dat hij onvoorbereid op een wilde fuif belandde waar iedereen dronken is en hij als enige nuchter, wanneer hij zich Waja`s opmerking herinnert: “Ze zullen je niet eens opmerken!” Hij zal bij het begin moeten beginnen en zien wat de laagste trede brengt. Het heeft geen zin hier te staan staren. Hij kan dagen kijken zonder veel wijzer te worden. Nog één keer speurt hij links en rechts maar van dienaressen of enig andere bewaking geen spoor.

Hij verwachtte niet met klaroengeschal of tromgeroffel te worden onthaald maar dat zijn komst niet de minste beroering wekt is zo’n anticlimax dat hij vertwijfeld voor de lange tafel blijft staan. Niemand reageert of kijkt op en allemaal gaan ze zonder hapering door met datgene waarmee ze bezig zijn. Zo totaal onopgemerkt dat hij zich op slag overbodig voelt, met als gevolg dat iedere vorm van angst of schuchterheid verdwijnt welke hij voelde toen hij het immense gezelschap voor het eerst zag dat volgens de overlevering het lot van miljarden bepaalt. Hij voelt zich onzichtbaar of niet aanwezig terwijl wat hij ziet er wel degelijk is. Om zichzelf te overtuigen grijpt hij de solide tafelrand, en zelfs als hij iemand recht in de ogen kijkt lijkt het of diegene dwars door hem heen kijkt en hij het uitzicht niet belemmert.

Tork draait zich om en grijpt opnieuw de tafel, dit keer uit noodzaak. Het oerwoud is verdwenen. Achter hem hetzelfde tafereel als waarin hij zich bevindt. Geen spiegeling, maar alsof hij in het midden staat met rondom de oprijzende treden die plots cirkelvormig zijn.

Onmiddellijk denkt hij aan de lessen van Perlwachter en probeert de illusie te verdrijven maar hoe hij zich ook inspant: alles blijft hetzelfde. Een realiteit die niet kan kloppen, niet volgens hem bekende wetmatigheden.

Hij trekt een lege zetel bij en laat zich vallen. Alsof hij midden in een hologram zit, een geprojecteerde schijnwerkelijkheid die hij ziet zonder er zelf deel aan te hebben. En toch is alles echt!

Hij reikt naar een schaal en breekt een poot van iets dat werd gegrild, bijt in het malse vlees en merkt hoe hongerig hij is. Hij heeft minstens een dag niet gegeten. Niet omdat de proviand op was maar omdat hij zich geen tijd gunde. 

Ziggo; snelheid

Het spijt mij meer dan ik kan zeggen dat de episodes van dit vervolgverhaal zo onregelmatig en met te grote tussenpozen verschijnen. Dat komt omdat er te veel andere zaken zijn die voor mijn gevoel toch voorrang hebben.

Ik wilde per se een geillustreerde dichtbundel van mijn hand vóór de feestdagen op de markt hebben. Dat is gelukt: http://www.lulu.com/spotlight/joachimartist, voor wie geintereseerd is. Daarnaast wordt digitaal werk van mij op het ogenblik tentoongesteld in Dubai, en daar kroop wat meer tijd in dan voorzien. Het gaat zo ver dat allerlei klusjes, zoals het bijwerken van mijn websites, er niet van komen, maar daarvoor is de toekomst uitgevonden; om zulk gemis te ondervangen...

Inmiddels heb ik een betalingsregeling met het deurwaarderskantoor voor de bijna 300 euro die het voorgaande mij kost. Het zal een jaartje duren voordat Ziggo al haar centjes heeft, en weet ik van tenminste 30 abonnees dat ze uit steunbetuiging hebben bedankt. Geen groot verlies voor de provider, maar het doet me plezier dat hun gepest hen tot hiertoe het meest heeft gekost...

Zodra we echt aan het werk gingen – de cursus achter de rug – bleek hoe gammel Ziggo’s helpdesk in praktijk functioneert. Het motto van de provider lijkt vooral gefocust op het en masse werven van nieuwe klandizie zonder er zich om te bekommeren of bestaande klanten tevreden zijn; een beetje zoals hun wervingsbeleid voor personeel: met modder gooien en hopen dat het blijft plakken... Dit beleid komt voort uit arrogantie en wordt ingegeven door de gedachte dat ze nagenoeg de enige kabelaanbieder te lande zijn, terwijl het een drogreden is te denken dat hun dienstverlening alleen al daarom beter en sneller is.

Niets is minder waar; ook een coax kabel kent zijn beperkingen en wordt trouwens op het ogenblik snel voorbij gestreeft door het aanbod van glasvezel dat een hogere geleiding heeft dan coax.

In Spanje, althans in Andalusië, kent men geen andere bekabeling dan het in opdracht van Franco door British Telecom aangelegde koperen netwerk dat nog uit de 50er jaren dateert en toch surfen de Spanjaarden niet trager op hun internet. Dat komt vooral door de veel geringere dichtheid in vergelijking met Nederland of België, maar ook door het veel betere en snellere server park. Kabel is één ding, maar als de randvoorwaarden niet deugen...

Coax, RJ45 (koper), draadloos via sateliet; alles heeft haar beperkingen, en zonder meer stellen dat in principe iedereen 120 Mbit (Ziggo taal) kan ontvangen is lulkoek. Ook coax heeft een limiet v.w.b. de doorlaatbaarheid, en zodra er te veel surfers op hetzelfde moment van hetzelfde kabeltje gebruik maken gaat het debiet omlaag. Zo is dat! Met als gevolg dat er dagelijks hordes inbellen om te klagen dat de door hun betaalde snelheid niet wordt gehaald. Je hebt natuurlijk geluk als je de enige in je straat bent die van het Ziggo aanbod en daarom van hun kabel gebruik maakt, maar voor hoeveel geldt dit...? Daarbij komt dat Ziggo alleen het resultaat van hun eigen meter als bewijs ziet (te vinden op hun website), ook al geeft het resultaat van een andere – onafhankelijke – snelheidstest aan dat je down~ of upload snelheid lager ligt dan waarvoor je betaald. Niks mee te maken – Ziggo weet het beter!

De kwaliteit van de kabel is echter niet het enige. Ik heb helaas nog maar de beschikking over een oude pc uit 2002 die ik zoveel als mogelijk heb gepimpt met meer geheugen en een hogere kloksnelheid dan de machine theoretisch aankan, maar daarnaast – en dit is belangrijker – draai ik een eigen server die ervoor zorgt dat ik tenminste de door KPN geleverde 20MB ten alle tijden haal (en vaak meer op gunstige momenten), waarmee ik bedoel dat veel afhangt van de aangesloten randapparatuur; niet alleen bij u thuis, maar evenzogoed de kwaliteit waarmee de provider serveert. Wat Ziggo betreft heb ik daarbij mijn bedenkingen, al zijn ze de grootste en hebben daardoor natuurlijk ook de hoogste druk op hun netwerk. Eerlijkheidshalve moet ik toegegeven dat ik hun serverpark niet ken, maar het hoge percentage uitval en het feit dat honderden eerste lijns helpdeskmedewerkers vaak niet in staat zijn de ellenlange wachtrijen te decimeren geeft toch te denken. Ziggo is een commercieel bedrijf waarvoor baten nu eenmaal belangrijker zijn dan lasten; m.a.w. winst is waarom het draait, en als dat desnoods moet met lagere investeringen dan moet dat maar. Dat kan ik zelfs nog begrijpen en billijken, maar wat als dat ten koste gaat van de belofte, als de klant om de haverklap niet geleverd krijgt waarvoor hij of zij betaald? Want Ziggo is echt niet de goedkoopste, verre van... Het geeft te denken, en mijn ervaring op hun helpdesk onderstreept dit.

Alle medewerkers moesten tenminste een kwartier vroeger en onbezoldigd aantreden omdat je anders niet op tijd opgestart bent wanneer je dienst begint, zo traag is het materiaal waarmee de helpers moeten werken. Dat is 1 uur en een kwartier per week, 5 uur per maand en ruwweg 60 uur per jaar: anderhalve week extra die niet worden betaald terwijl je al niet meer verdient dan het minimum uurtarief. Binnen een dergelijke organisatie zou het gereedschap waarmee wordt gewerkt in tijd van een vingerknip beschikbaar moeten zijn, maar het was vaak zelfs zo dat het kwartier te kort was, dat software überhaupt niet of veel te laat opstartte en naarmate de dag vorderde werd het systeem steeds trager, en dat is in de meeste gevallen te danken aan een wankel opererend server park...

Wordt vervolgd...

WANDERBACH page 202

Tork is so abashed that it takes a while before he realizes that the hall, as he calls it in his mind, is populated by a number of persons that can’t be calculated. At long tables sit men and women that shine the same light as the roof, only less intense so he can see them. They are partying or have dinner, or otherwise it’s an orgy with tables full of beverage and food in amounts that are too big even for this community?

All floors remind of the Last Supper, stretched infinite, while the perspective is without doubt naive. As well the lowest at eye height as the one at the top hundreds of yards above him: every individual, the tables, the food, aren’t just clearly visible but seem to be of the same size. This effect stays the same when he looks miles away to the left or right. If there is any perspective the whole building doesn’t just stoop to the front, but the persons high above him or far from him have to be giants of a size he does not dare to imagine.

Not all sit; some stand, others lay down. Most of them eat or drink, some debate and there are the ones who openly copulate without that bystanders pay attention.

Tork understands that this is the house of the Gods but associates what he sees with Dantes’ Inferno; fallen angels that still shine but without glance; fighting men and women, gluttony, drinking to excess without ending and scenes invented by De Sade.

- ‘Is this heaven?’ he asks himself. The house of Gods where he had to be sent to necessarily? What does he do here? Numbers to immense to realize! How does he have to reach the higher floors? Distances so big that they never will hear him! 

Tork is zodanig overdonderd dat het even duurt voordat hij zich realiseert dat de hal, zoals hij het in gedachte noemt, wordt bevolkt door een niet te schatten aantal personen. Aan lange tafels zitten mannen en vrouwen die hetzelfde licht uitstralen als het dak, maar minder intens zodat hij hen kan zien. Ze zijn aan het feesten of dineren, of is het een orgie met tafels vol drank en voedsel in hoeveelheden die zelfs voor dit gezelschap te groot zijn?

Elke trede herinnert aan het Laatste Avondmaal, oneindig uitgerekt, terwijl het perspectief zondermeer naïef is. Zowel de laagste rij op ooghoogte of de hoogste, honderden meters boven hem: ieder individu, de tafels, het voedsel, zijn niet alleen duidelijk waarneembaar maar lijken ook even groot. Dat effect blijft wanneer hij kilometers ver naar links of rechts kijkt. Als er al sprake is van perspectief helt het hele bouwwerk niet alleen voorover, maar moeten de personen hoog boven hem, of ver bij hem vandaan, reuzen zijn, van wiens grootte hij zich geen voorstelling durft vormen.

Ze zitten niet allemaal; sommigen staan, anderen liggen. De meesten eten of drinken, enkelen debatteren en er zijn er wordt openlijk gecopuleerd zonder dat de omgeving er aandacht aan schenkt.

Tork begrijpt dat dit de woonplaats van de Goden moet zijn maar associeert het tafereel veeleer met Dante`s Hel. Gevallen engelen welke nog wel licht uitstralen maar inmiddels verfijning missen. Ruziënde mannen en vrouwen, vraatzucht, zuipen zonder einde en scènes door De Sade bedacht.

- ‘Is dit de hemel?’ vraagt hij zich af. De woonplaats van Goden waar hij zonodig naartoe moest? Wat komt hij hier doen? Aantallen te immens om te bevatten. Hoe moet hij de hogere etages bereiken? De afstand zo groot dat ze hem nooit kunnen horen!

levenslied / song of life 34

Aan de rivier, modderwallen steil omlaag

loop ik met opa aan de hand

om naar het water te kijken

slierten augurken over het pad

een pony in de wei achter de kolenboer

en dan de oever, kijkt opa omlaag

naar hoe het leigrijs stroomt

en ziet hoe het water komt

waarschuwt hij alle buren

om wat beneden is boven te halen

voordat de voorraad verdrinkt

At the river, mud walls vertical down

walk I at grandpa’s hand

to watch the water

wisp gherkins across the path

a pony in the meadow behind the coal merchant

and than the bank, looks grandpa

at how it streams slate-grey

and sees how the water comes

he warns all neighbors

to empty their cellars

before the supplies drown

WANDERBACH page 201

- ‘They more than likely wait for me,’ he sighs and chops obstinate a fibrous climber which breaks down with a moist crack. Tork stoops to crawl through the hanging vegetation, the knife ready for a following obstacle, but when he looks up he spares a sigh. In front of him gapes an open space. Further down bushes again, but like the light falls through it means that he nears the end.

Cautious he sneaks forward. The final bushes, three rows but less strangled. Tork bends branches aside, wrings himself between until he has a free view.

After all the unexplainable he already experienced in Underearth he stares surprised at this new absurdity. From the almost inaccessible jungle he looks into an immense hall, build like an enormous stairs from which the steps are bending and each for itself has a surface of several football fields. The differences in height are right-angled and seem to be unapproachable from where he stands. The gigantic building, which he still cannot imagine while he sees it, rises hundreds of yards vertical, capped by a dome-like roof that emits so much light that it blinds. It is impossible to guess from which material the construction is made. The round shape seems to be from pure light.

Tork has no idea on which point he stands in front of the hall. As well left as right the construction seems endless and yet it is nowhere interrupted by pillars or columns, it feels like the total floats free in space. Too immense to understand he misses the references to judge. According to the curve of the steps he more or less stands mid-sided, but later he will learn that miles to the left or right the same optical effect persists. The building presents itself equal to all sides and is therefore without dimension. Meant to confuse the perception it succeeds more than convincing. 

- ‘Ze wachten vast op mij,’ zucht hij en hakt verbeten een vezelige slingerplant welke het met een vochtige knap begeeft. Tork bukt om door de neerhangende vegetatie te kruipen, het mes klaar voor een volgend obstakel, maar wanneer hij opkijkt slaakt hij een zucht van verlichting. Voor hem gaapt een open ruimte. Verderop weer struikgewas maar zoals het licht erdoorheen valt betekent dat hij het einde nadert.

Op zijn hoede sluipt hij naar voren. De allerlaatste struiken, drie rijen dik en minder verward. Tork buigt takken uiteen, wringt zich ertussen tot hij vrij zicht heeft.

Na al het onverklaarbare dat hij in Onderaarde beleefde staart hij verrast naar deze nieuwe ongerijmdheid. Vanuit het vrijwel ontoegankelijke oerwoud kijkt hij in een immense zaal, gebouwd als een enorme trap waarvan de treden gebogen zijn en elk voor zich een oppervlakte van meerdere voetbalvelden beslaan. De hoogteverschillen zijn loodrecht en lijken onneembaar vanaf waar hij staat. Het gigantische bouwwerk, waarvan hij zich terwijl hij het ziet nog geen voorstelling kan vormen, rijst honderden meters omhoog, bekroont door een koepelvormig dak dat zoveel licht uitstraalt dat het verblindt. Het is onmogelijk te raden uit welk materiaal de constructie werd opgetrokken. De ronde vorm lijkt uit puur licht te bestaan.

Tork heeft geen idee op welk punt hij zich voor de zaal bevindt. Zowel links als rechts lijkt de constructie eindeloos en toch wordt het nergens doorbroken door pijlers of pilaren, alsof het geheel vrij in de ruimte zweeft. Te immens om te bevatten mist hij referentiepunten om te toetsen. Te oordelen aan de kromming van de treden staat hij ongeveer middenvoor, maar later leert hij dat kilometers naar links of rechts hetzelfde optische effect blijft. Het bouwwerk presenteert zich overal gelijk en is daarom zonder afmeting. Bedoelt om de waarneming te verwarren slaagt het daar uitstekend in.