In spite of the solid stick he
slips repeatedly. It is the crumbling situation of where he walks which is the
reason for the troublesome low speed. Not for the first time it looks so
desperate that he wonders if they will survive. If he could he would zip them
back, at home on the couch with a cool beer, but he knows that the suffering
now will fade fast and after a couple of weeks new plans will rise for a next
trip. It is this uncertainty which plugs the adventure and brings the
unexpected that stays as a memory which will inspire him for a following
expedition.
The dogs like it and again they
utterly run ahead. They won’t complain, even after the water is totally
finished they will follow and avail until they collapse.
The ultimate journey? A pity
perhaps, but it was worth it. He doesn’t belong to the kind that gets his
excitement out of a soccer game on TV, the world is too wide and beautiful for
not to see it through own eyes.
Nonsense!
It’s about adventure, the unknown
and unexpected where some search for in the pub where it is so predictable that
the hangover is not only a too much of alcohol. The world with all its beauty
is not where he is after. Like the early explorers he is not interested in the
shape of the mountains or how green the vegetation is. Not the variation, from which
there is enough at home, but what he experiences by forcing and looking for
those areas only discovered by inhabitants. On foot, together with the dogs;
his roof just a tent carried on his back. Not the distance, because by car or
even bike he would travel faster. It is about the untouched where no means of
transport can follow and that almost deserted of life nevertheless the
life is he looks for.
Ondanks de stevige stok glijdt hij herhaaldelijk uit en het is het brokkelige
waar hij gaat dat verantwoordelijk is voor het zorgwekkend lage tempo. Niet
voor het eerst dat de situatie zo precair is dat hij zich afvraagt of hij er
heelhuids doorheen komt. Als hij kon zou hij hen terug flitsen, thuis op de
bank met een koud pilsje, en toch weet hij dat deze ontberingen snel vervagen
en hij na een paar weken weer rondloopt met plannen voor een volgende tocht.
Juist onzekerheid lardeert het avontuur en brengt hem naar het onverwachte dat
als herinnering blijft, hem opwekt een volgende expeditie te ondernemen.
De honden vinden het heerlijk en rennen alweer uitgelaten vooruit. Van hen
zal hij geen klacht horen, zelfs niet als het water werkelijk opraakt, dan nog
zullen zij zich voortslepen en hem bijstaan tot ze erbij neervallen.
De ultieme reis? Jammer wellicht, maar het was het waard. Hij hoort nu
eenmaal niet bij het soort dat zijn opwinding haalt uit een tam spelletje
voetbal op de buis. De wereld is te uitgestrekt en mooi om niet met eigen ogen
te zien.
Onzin!
Het is het avontuur, het onbekende en onverwachte dat thuis in de kroeg
wordt gezocht waar het zo voorspelbaar is dat de kater niet alleen komt van een
teveel aan alcohol. De wereld met al zijn moois zal hem een zorg zijn. Net als
vroegere ontdekkingsreizigers is hij niet geïnteresseerd in de vorm van de
bergen of hoe groen de planten zijn. Niet de variatie, want daarvan is er
genoeg in de omgeving thuis, maar wat hij meemaakt, dat hij afdwingt door juist
die gebieden te zoeken die alleen door inboorlingen werden betreden. Te voet,
samen met de honden, het onderkomen een tent die hij op zijn rug gesjord
meezeult. Niet de afstand, want met de auto of zelfs met de fiets zou het
sneller gaan, maar het ongerepte waar geen vervoermiddel kan komen en dat haast
verstoken van leven toch het leven is dat hij zoekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten