It sounds reassuring but Tork
doesn’t want to be misled.
- ‘I can’t blame you’;
Perlwachter sighs. ‘The situation is too incomprehensible, but please trust; if
I wanted to harm it had already happened. For days I know that you are on the
way and I wouldn’t have send smoke if I didn’t think it was necessary.’
That surprises Tork.
- ‘You made that plume to lure me?’
Perlwachter nods.
- ‘We need you; otherwise you
never had got access to this valley.’
Tork doesn’t understand.
- ‘How did you know that we were
coming?’
- ‘I know a lot’; the old man explains,
‘sometimes too much! Like I said your help is wanted, but to clarify I have to
take you.’ He points to the hills. ‘It would comfort me if you hold your dogs. That
you do understand?’
- ‘If you have no evil in mind
they won’t harm you.’
Perlwachter looks meditative, turns
suddenly.
- ‘Follow me!’
If Tork wants to understand he
has to accept the invitation even hesitated while he signs the dogs. The
animals follow silent and cautious, determined to interfere if needed.
They are close to nature, through
their veins flows the blood of ancient generations. Tork bred them himself:
Canadian sheep dogs crossed with young wolves; robust and stronger then a bulldog,
while their perseverance and intelligence be matched by any remote. In prosperity of their life: some
five years and determined to take the extreme for him.
In spite of their behavior Tork
is not convinced that the situation is truly hostile. Wolf breed is careful, but
he thinks it safer not to hinder the dogs. They won’t attack as long as it
isn’t required; even though they
remain vigilant until convinced that the old man has no evil intentions.
Het klinkt geruststellend maar Tork is niet van plan zich te laten
misleiden.
- ‘Ik kan het u niet kwalijk nemen’; zucht Perlwachter. ‘De situatie is te
onbegrijpelijk, maar geloof me: als ik u kwaad wilde doen was dat al gebeurd.
Ik weet al dagen dat u onderweg bent en ik had geen rook gestuurd als ik dat
niet voor noodzakelijk hield.’
Het verrast Tork.
- ‘U heeft die rookpluim doelbewust gemaakt om mij hierheen te lokken?’
Perlwachter knikt.
- ‘Wij hebben u nodig, anders had u nooit toegang tot dit dal gekregen.’
Tork begrijpt het niet.
- ‘Hoe wist u dat ik onderweg was?’
- ‘Ik weet veel’; verduidelijkt de oude. ‘Soms te veel! Zoals ik zei is uw
hulp vereist, maar om het duidelijk te maken moet ik u meenemen.’ Hij wijst
naar de heuvels. ‘Het zou me geruststellen als u uw honden in bedwang houdt.
Dat begrijpt u toch?’
- ‘Als u geen kwaad in zin heeft doen zij niets.’
Perlwachter kijkt peinzend, draait plotseling om.
- ‘Volg mij!’
Als Tork wil begrijpen moet hij de uitnodiging accepteren al is het
aarzelend terwijl hij de honden een teken geeft. De dieren volgen stil en
behoedzaam, vastbesloten zich ermee te bemoeien als de situatie dat vereist.
Ze staan dicht bij de natuur want door hun aderen vloeit bloed van oude
generaties. Tork heeft hen zelf gefokt: Canadese herders gekruist met jonge
wolven. Robuust en sterker dan een buldog terwijl hun uithoudingsvermogen en
intelligentie door geen enkel ras worden geëvenaard. In de bloei van hun leven:
goed vijf jaar en bereidt voor hem tot het uiterste te gaan.
Ondanks hun gedrag is Tork niet zeker of de situatie werkelijk vijandig is.
Wolvenbloed is voorzichtig, maar hij vindt het veiliger de honden niet te
belemmeren. Ze zullen niet aanvallen zolang het niet nodig is, al blijven ze
waakzaam totdat ze overtuigd zijn dat de oude geen kwade bedoelingen heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten