Now he comes closer he has the
feeling to see some movement between the trees, like pale smoke that suddenly
disappears.
Tork rubs his eyes. Gone, to appear again a bit further where he
means to see shadowy shapes in the whirling fog. Human shapes and he was never superstitious
while he saw a lot of weird and sinister places with a creepy atmosphere during
his wanderings, but this is not what he experiences now: there is absolutely no
treat.
However this mystery fascinates
him it is mainly funny. The whisper seems to come from the disappearing and
emerging smoke without that he exactly understands what he sees. As soon as the
image sticks to his retina it is gone, like a whirling flash, to manifest again
a bit later while at the same time the whisper of his name floats towards him. What
natural cause brings such a hallucinating experience?
Determined to solve this mystery
he goes between the trees which stand far enough apart. The dogs follow; unconscious
of his fascination they sniff every trunk with split ears to pass him suddenly
with long jumps.
Tork doesn’t pay attention to
them. As soon as he saw that they didn’t react the certainty grew that it has
to be something natural, even if he can’t think of anything which causes such
freakish smoky pattern and whisper at the same time.
It has to be his exhausted
fantasy thanks to the passed days that play him, or the projection of his
former sorrows around the expected difficulties which he digests on a very
uncommon way. Then it will stop by
itself.
Because the dogs don’t react Tork
is almost convinced that what he experiences only happens in his mind but at
the same time he is curious enough to investigate the small chance that it can
be something from outside and he follows the shadow of clouds further and
further into the woods.
 |
| page 15 |
Nu hij dichterbij komt meent hij beweging tussen de bomen te zien als vale
rook die plotseling wegdwarrelt.
Tork wrijft zijn ogen. Opeens is het weg om een stukje verder weer op te
duiken waar hij schimmige vormen denkt te zien in de warrelende mist.Menselijke
vormen, en hij was nooit bijgelovig terwijl hij tijdens zijn omzwervingen op
heel wat vreemde en sinistere plaatsen kwam waar een unheimische sfeer hing,
maar dat is niet wat hij nu ervaart: er gaat totaal geen dreiging van uit.
Hoewel het mysterie hem fascineert is het vooral grappig. Het gefluister
lijkt uit de wegtrekkende en opduikende rook te komen zonder dat hij precies
begrijpt wat hij ziet. Zodra het beeld op zijn netvlies plakt is het weg, als
een dwarrelende schicht, om zich even later opnieuw te manifesteren terwijl
tegelijk het fluisteren van zijn naam naar hem toedrijft. Welk
natuurverschijnsel veroorzaakt zulk een hallucinante ervaring?
Vastbesloten het mysterie te ontrafelen baant hij een weg tussen bomen die
ver genoeg uiteen staan. De honden volgen, onbewust van wat hem boeit snuffelen
ze aan elke stam met gespitste oren om hem plotseling met lange sprongen
voorbij te rennen.
Tork let al niet meer op hen. Zodra hij merkte dat ze niet reageerden
groeide de zekerheid dat het om een natuurlijk verschijnsel gaat, al kan hij
niets bedenken wat dit grillig rokerige patroon veroorzaakt en tegelijk
gefluister voortbrengt. Wellicht is het zijn oververmoeide fantasie die dankzij
de afgelopen dagen met hem speelt, of de projectie van zijn eerdere zorgen om
de moeilijkheden die hij verwachtte en die hij nu op een ongewone manier
verwerkt. Dan zal het vanzelf stoppen.
Omdat de honden niet reageren is Tork al bijna overtuigd dat wat hij
ervaart alleen in zijn hoofd gebeurt maar hij is tegelijk nieuwsgierig genoeg
om de kleine kans dat het toch van buiten komt te onderzoeken en hij volgt de
schaduw van wolken steeds dieper het bos in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten