‘Begin
maar’, zei ik
tegen
haar. En ze keek verbaasd
naar mij omhoog. Zo ik torende,
zo hoog
als Lange Pierlala.
Mijn hoofd tot in de wolken,
en haar voeten bungelend in water
dat golfjes met mij speelde.
Zo lang geleden al, dat de zon vergrijst.
Draden die ziltig naar mij reiken,
rond mij slingeren als vergeten
confetti,
toen ik haar zag voor het allereerst
en wist wie zij was.
Toen
herkende ik mij
tussen
al die mensen die buiteldansen
op de
boulevard.
‘Just start’, I said
to her. And she looked up
to
me, surprised. So I
towered,
as high as Long Tall John.
My
head stocked in clouds,
and
her feet jingled water
which
played tiny gulfs with me.
So
long ago already, that the sun got grey.
Threads
which reached salty for me,
wrapped
around me like forgotten
confetti,
when
I saw her for the very first time
and
knew who she was.
Then I recognized me
between all those people who somersault-dance
on the
boulevard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten