woensdag 30 mei 2012

a poem a day XXXIX


Bijna teveel
en toch teweinig
brak het water in tweeën.
Zij schaamde zich
in haar heftige weeën
van verlangen
die tussen haar dijen braken,
haar lippen spleten
tot winterkloofjes.
Pijn die niet bedaard,
die niet overgaat
maar blijft drammen in haar buik
waar het gonsgeurt van krampen.


Almost too much
and though too little
the water split in two.
She was ashamed
in her fanatic labor
of desire
breaking between her thighs,
her lips burst
to winter gaps.
Pain not calming down,
not peal
but forces her belly
with smell-buzzing cramps.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten