donderdag 14 maart 2019

Epos over de mens LXXXVII


Dagen aan de telefoon en dan gebeld worden.
Razend flikker ik de hoorn op de haak
vanwege de dwaas die het waagde mijn nummer te kiezen!

De dood is zo mooi nog niet.
Vergane schimmel en achterhaalde glorie,
fluit status door je reet zodra je gat leegloopt
en je tenslotte, in plaats van een ander,
jezelf bezeikt.

Hoogstwaarschijnlijk
en daarmee is alles gezegd
voor elke toekomst.

Er is nog nooit één media sociaal geweest
omdat het is bedoeld om achter te scharen,
zoveel mogelijk zielen te vergaren
die niet anders denken en het liefst
klakkeloos aannemen wat wordt gezegd.
Er was geen Facebook nodig om de Nazi’s aan de troon te helpen,
Stalin in het zadel of kruistochten te organiseren.
Het zijn mensen, steeds dichter op elkaar gepakt,
aan een idee geplakt, die ten strijde trekken,
omdat het niet kan schelen dat anderen verrekken
zolang zijzelf de haas niet zijn, zit het venijn
in de dicht geschaarde meute; analoog of online…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten