woensdag 31 oktober 2012

WANDERBACH page 159


He shrugs. ‘I have the feeling that I know you; strange that I know your name...’ She smiles timid.
- ‘I am honored.’
Suddenly the duchess appears. She wants to return to her suite. ‘Not now, dear’, Tork reacts absent. ‘Do ask someone else tonight.’ Duchess’ eyes catch fire when she turns furious and pounding vanishes between the bystanders. With raised head she leaves the room immediately. Alone! She does need anyone if Tork wants to engage with that foolish wallflower. Wait and see!
Torks’ attention is totally for the girl. From where does he know her? How does he know her name? He has the feeling that he even knows her very well but how is this possible if she doesn’t remember him? He looks around confused. Did all these people leave! The excess of female beauty only interests him temperate. Pretty to look at! Beauty consumes easier, but now…… He rubs his forehead and has to admit that Gabi is beautiful. Whatever.....? She intrigues, even stronger: he is shocked and wants to be alone with her, yet he doesn’t know why. The ball will take till tomorrow morning, if he is present or not and that’s why he asks her to accompany him.
- ‘On deck it is more quite. Colder as well, but it’s a beautiful night. Do you have a coat?’ He stares at her bare feet while the girl shakes her head.
- ‘I only cause trouble, Lord’, she whispers shamefaced. The governess brings salvation when she lends Gabi her far too big tippet. Helpless the girl follows Tork and his merry jumping dog that is glad to leave the ballroom. No elevator; Tork wants to walk, keep moving, and chooses the spiral ascent in the ships’ center.

- ‘Ik weet niet. Ik heb het gevoel dat ik je ken. Wel gek dat ik je naam weet...’ Ze glimlacht timide.
- ‘Ik ben vereert.’
Plotseling is de hertogin er. Ze wil terug naar haar suite. ‘Nu niet, lieve’, reageert Tork verstrooid. ‘Vraag vanavond maar iemand anders.’ Hertoginnenogen schieten vuur wanneer ze zich woedend omdraait en stampvoetend tussen de omstanders verdwijnt. Ze verlaat onmiddellijk met opgeheven hoofd de zaal. Alleen! Zij heeft niemand nodig als Tork zich wil verslingeren aan dat domme muurbloempje. Wacht maar!
Torks’ aandacht is helemaal voor het meisje. Waarvan kent hij haar? Hoe weet hij haar naam? Hij heeft het gevoel dat hij haar zelfs goed kent maar hoe kan dat als zij zich hem niet herinnert? Hij kijkt verward rond. Donderden al die mensen maar op! De overdaad aan vrouwelijk schoon interesseert hem maar matig. Prettig om naar te kijken! Schoonheid consumeert nu eenmaal gemakkelijk, maar nu…… Hij strijkt over zijn voorhoofd en moet toegeven dat Gabi mooi is. Wat dan nog.....? Ze intrigeert, sterker nog: hij is geschokt en wil met haar alleen zijn, al weet hij niet waarom. Het bal duurt tot morgenvroeg, of hij er is of niet en daarom vraagt hij haar hem te vergezellen.
- ‘Aan dek is het rustiger. Frisser ook, maar het is een prachtige nacht. Heb je een mantel?’ Hij staart naar haar blote voeten terwijl het meisje haar hoofd schudt.
- ‘Ik bezorg u alleen maar last, Heer’, fluistert ze kleintjes. De gouvernante biedt uitkomst wanneer ze Gabi haar veel te grote schoudermanteltje leent. Hulpeloos volgt ze Tork en de vrolijk springende hond die blij de ballroom verlaat. Geen lift. Tork wil lopen, in beweging blijven, en kiest voor de spiralende opgang in het centrum van het schip.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten