A curiosity
arousing absolutely isolated community. Who builds the houses? Who makes
furniture and who shoes the horses? Surprise again. Professions like smith or
carpenter are unknown. Everyone does everything himself and is able to do so apparently.
Even no neighbors’ aid; yet people are visiting each other but not to help. Everyone
can manage everything, and if for example the wife has to labor the husband acts
as midwife. Sons and daughters are marrying off by agreement whereas the number
determines inside which family. Does the farmer only have a daughter then it’s evident
that the boy is adopted by her family. Children stay with the parents until these
die, why the number of farms stays the same because the siblings are divided
among the enterprises after their marriage: a stabile world in which change has
no meaning. Free time neither. The people arise, go to work, eat, and after
work they go back to sleep to submit to the same rhythm the next division, as
they call a new day.
- ‘Isn’t this
boring?’
Again raised eyebrows;
Tork has to be a very strange dude with his questions and yet he is accepted
everywhere as soon as he gives notice. And however the farmers know everyone in
Shaahs’ empire, and abroad for them none exists, they never ask where he is
from. He is accepted with self-evidence like they accept a natural cause. He’s
here, eats with them and leaves. What’s there to know?
Torks' hope diminishes as soon as
he hears that the sea is taboo for the inhabitants. At the coast yet live some
farmers that besides their fields also catch fish but from stages ashore. When
he describes a boat he only receives none believe. Sailing the sea? Absolutely
not done! It’s the empire of dead, and there is certainly no other side.
Een nieuwsgierigheid wekkende volkomen geïsoleerde
gemeenschap. Wie bouwt de huizen? Wie maakt meubels en wie beslaat de paarden? Weer
verbazing. Beroepen als smid of timmerman zijn onbekend. Iedereen doet alles
zelf en kan dat blijkbaar ook. Zelfs geen burenhulp. De mensen gaan wel bij
elkaar op bezoek maar niet om te helpen. Iedereen kan alles en als bijvoorbeeld
de vrouw moet bevallen fungeert de man als vroedvrouw. Zonen en dochters worden
onderling uitgehuwelijkt waarbij het aantal bepaalt binnen welke familie. Heeft
de boer alleen een dochter dan is het vanzelfsprekend dat de jongen door haar
familie wordt geadopteerd. Kinderen blijven bij de ouders tot deze overlijden,
waarom het aantal boerderijen constant blijft omdat het kroost na hun huwelijk
over de bedrijfjes wordt verdeeld. Een stabiele wereld waarin verandering geen
betekenis heeft. Vrije tijd evenmin. De mensen staan op, gaan aan het werk,
eten, en als het werk klaar is slapen ze om zich de volgende indeling, zoals
hier een nieuwe dag heet, aan hetzelfde ritme te onderwerpen.
- ‘Is dat niet vervelend?’
Opnieuw opgetrokken wenkbrauwen. Tork moet wel een
heel vreemde snuiter zijn met zijn vragen en toch wordt hij overal geaccepteerd
zodra hij zich aandient. En al kennen de boeren iedereen in Het rijk van Shaah
en bestaat er voor hen geen daarbuiten, ze vragen nooit waar hij vandaan komt. Hij
wordt aanvaard met de vanzelfsprekendheid waarmee ze een natuurverschijnsel
accepteren. Hij is er, eet mee en vertrekt. Wat valt er te weten?
Torks hoop slinkt zodra hij hoort dat de zee voor de bewoners taboe is. Aan
de kust wonen wel een paar boeren die zich naast landbouw met visvangst
bezighouden maar vanaf vlonders voor de kust. Wanneer hij beschrijft wat een
boot is wordt hij getrakteerd op ongelovige blikken. De zee bevaren? Ongehoord!
Dat is het rijk van de doden, zonder overkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten