Ik zat met heel wat vragen maar begreep dat ik geduld moest hebben, dat niet alles met woorden was te verklaren, en toch speelden er een paar zaken door mijn hoofd waar ik wel een antwoord op wilde hebben, zoals: “Ik dacht altijd dat Legolas een prins was…?”
“Sprookjes!” meesmuilde Merlijn. “Waarom moeten verhaaltjes altijd weer spannender worden verteld dan de werkelijkheid. Elfenwereld kent geen prinsen of prinsessen. Dat zou je toch inmiddels duidelijk moeten zijn!”
“Jawel, maar waarom werd hij dan als zodanig voorgesteld? Wat was de meerwaarde ervan?”
“Legolas is een Wachter, zoals ik, en zoals ook Adolana er een is. Tovenaar is ook zo’n woord dat veel meer belooft dan het werkelijk inhoudt. Dankzij onze leeftijd hebben we een langere leercurve en beschikken daarom over meer kennis en mogelijkheden dan de korter levende mens, maar ik kan geen zout in goud veranderen, of andere trucjes die wij verondersteld zijn te kunnen. De voornaamste taak van een Wachter is het bewaken van de connecties tussen de verschillende paralellen, ervoor zorgen dat op dat vlak de vrede en harmonie niet wordt verstoord. Het zou nogal een ravage betekenen als twee paralellen met elkaar versmolten.
De reden voor een menselijke benadering in sprookjes en verhalen is simpel. Stel dat je al die paralellen, met niet menselijke eigenschappen, zou moeten uitleggen? Het zou te veel worden voor de gemiddelde lezer, niet te begrijpen en vaak zelfs niet te beschrijven. Het is veel eenvoudiger alles in een en dezelfde wereld te laten plaatsvinden en uit te gaan van de verhaallijn die de menselijke geschiedenis kenmerkt; grotendeels feodaal dus, met de daarbij horende rangen en standen en mogelijkheden die bijvoorbeeld aan de medicijnman werden toegedicht, of, zoals je wilt, aan de vervolgden, zoals de heksen tijdens de inquisitie. Koppel dat aan het zogenaamd bovennatuurlijke en je hebt een perfect platform om je verhaal te vertellen. Dat is de reden, maar ze is overal en nergens op gebaseerd, een hutspot van religieuze overleveringen, volksvertellingen en mythen, ontstaan in een tijd dat Wachters zich nog vrij onder de mensen konden bewegen zonder gevaar voor vervolging die ons tegenwoordig in een psychiatrisch instituut zou doen belanden. Vertel in het wilde weg het simpele gegeven dat je ouder bent dan Sinterklaas en er staat een legertje klaar met een dwangbuis om er na jaren achter te komen dat je inderdaad maar doorleeft en de generaties overbrugt, maar tegen die tijd kon het wel eens te laat zijn met allerlei onomkeerbare catastrofes tot gevolg.”
“Zeker nu je nog maar de enige Wachter in onze wereld bent.”
“Dat behoeft een paar kanttekeningen. Om te beginnen ben ik natuurlijk nooit alleen geweest. Dat gold voor de toonaangevende landen in Europa tijdens de Verlichting, en was al vervelend genoeg, maar de wereld is natuurlijk groter dan dat, al lijken sommige Westerlingen dit niet te beseffen. De Verlichting drong niet door tot het leeuwendeel van de andere continenten, en de Wachters daar bleven daarom ook ongemoeid. Vreemd genoeg, en zonder dat ik het kan verklaren, is het onderlinge contact nagenoeg onbestaande, alsof rond Wachters van elke cultuur een hek is geplaatst. We ontmoeten elkaar wel eens in het parallelle, maar zelden of nooit in onze eigen wereld. Daarbij ben ik inmiddels niet meer alleen in Europa, maar alle anderen zijn veel jonger dan ik, en zogezegd nog in opleiding. Dat manifesteerde zich vooral in de metafysische zwakheid van het continent gedurende de 19de en 20ste eeuw, waardoor het mogelijk was dat kwaadwillende zoveel macht naar zich toe konden trekken en het materiële een nog hogere vlucht kon nemen dan het sowieso toch wel had gedaan. Met die naweeën zitten we nog steeds, en het zal nog wel even duren voor er opnieuw een balans wordt gevonden die ons wat meer op de lijn brengt van de ‘minder ontwikkelde’ continenten waar het voor de daar aanwezige Wachters steeds lastiger wordt om de mensen te laten inzien dat hebzucht op zichzelf niet zaligmakend is.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten