Aan het eind van de korte tunnel bevond zich een reeks kamertjes waarvan we er eentje binnengingen aan de andere kant weer buiten liepen, een volle etage lager naar later bleek en ik had er niets van gemerkt.
Het licht was niet fel maar helder en zonder schaduwen werd alles van alle kanten duidelijk belicht, zelfs de kleinste details. Ik bleef staan, keek stomverbaasd naar deze nieuwe omgeving en begreep onmiddellijk dat wie hier werkten dwergen waren, maar niet zoals in de sprookjes met zwoegende ijzers en laaiende vuren, maar in een atelier groter dan een voetbalveld waar op de wanden of los in de ruimte schema’s werden geprojecteerd die als leidraad fungeerden voor wat de dwergen produceerden.
Rond Legolas’ mond speelde een fijn lachje. Hij nam mij mee naar een dwergenvrouwtje dat niet eens tot mijn borst reikte en stelde ons aan elkaar voor. Haar naam was onuitspreekbaar, en is niet belangrijk voor het verhaal, wel haar positie omdat ze leiding gaf aan deze afdeling van wat later een kolossaal ondergronds netwerk van hoogstaande technische nijver bleek te zijn.
“Dus toch hiërarchie”, merkte ik wat onbeholpen op.
“Bij dwergen wel, bij elfen niet”, sprak Legolas zacht en de vrouwelijke techneut glimlachte wijs.
“Structuren tussen culturen zijn altijd ongelijk”, gaf ze als haar mening waarbij ze mij vreemd openhartig aankeek. “Soms zelfs binnen eenzelfde soort.” Ze knipoogde guitig.
“Ik had begrepen dat er een zekere animositeit tussen elfen en dwergen heerste.”
Legolas’ lippen krulden ironisch. “Je moet niet teveel aandacht aan jullie sprookjes en verhalen schenken. De schrijvers hebben de verschillende feiten naar eigen inzicht aangepast om een soort menselijke samenleving in een ander jasje te creëren, maar het strookt meestal niet met de werkelijkheid.”
“Storen jullie je aan die weergave?”
“Storen is veel gezegd. We kennen jullie behoefte om feitelijkheden te verdraaien en als een mens ons gebruikt om een verhaal te schrijven wil dat niet zeggen dat wij ons daarmee vereenzelvigen. Ze doen maar, zou je kunnen zeggen, het raakt onze koudste kleren niet, hoewel dat ook weer niet altijd waar is, dat blijkt wel omdat ik jou telkens moet uitleggen dat wat jij over ons denkt te weten niet strookt met hoe het is.”
Ik kleurde beschaamd. “Neem me niet kwalijk.”
“Dat geeft niet”, lachte het dwergenvrouwtje, “Legolas vindt niets zo leuk als menselijke dwalingen rechtzetten.”
“Dus jullie zijn het die alle gesofisticeerde techniek mogelijk maken”, probeerde ik het snel over een andere boeg om de voor mij vervelende impasse te doorbreken.
Het vrouwtje schudde haar hoofd. “Onze technische ontwikkeling is een symbiose tussen beide volken. Wij gebruiken elkaars mogelijkheden en specifieke vaardigheden om onze wereld te versterken. In haar totaliteit, bedoel ik, niet alleen voor onszelf. Het dwergvolk is de uitvoerende factor omdat juist daar onze kracht ligt. Wij zijn goed in knutselen, zou je kunnen zeggen”, lachte ze fijntjes, “maar het aanbrengen van wat nodig is komt vaak en heel gedetailleerd van de elfen hoewel wij natuurlijk te alle tijden onze inbreng hebben. Technisch vernuft werkt niet van boven opgelegd, maar komt van binnen door een versmelting van beredeneerde mogelijkheden en de wens van het gevoelsmatige, dat wat van belang is om de samenleving te versterken.”
“Niet zoals bij mensen om er winst mee te maken”, knikte ik.
“Dat speelt hier helemaal geen rol omdat meerwaarde in onze wereld niet aan de orde is. Meerwaarde is een uiting van hebzucht, wat wij niet kennen. Techniek is een instrument dat in zekere gevallen een toegevoegde waarde heeft, om het leven beter te begrijpen bijvoorbeeld, of om structuren zodanig te kanaliseren dat het geheel van het systeem er baat bij heeft… Wil je koffie?”
Ik keek verrast. “Elfen kenden geen koffie naar ik aannam. Ik had het tenminste nergens gezien.”
Dwergvrouw glimlachte. “Niet alles wat de mens heeft ontdekt wordt door ons afgewezen, maar wij verbouwen het wel onder beschermde omstandigheden zodat infiltratie met ons eigen ecosysteem uitgesloten is.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten