Nadat de elfen terugkwamen van het veld werd er gezamenlijk een maaltijd bereid en het was opvallend dat ik absoluut niet in staat was om aan te wijzen wie de boel dirigeerde, en toch verliep het proces volkomen natuurlijk. Ieder wist blijkbaar wat hij of zij te doen had en wat nodig was om het maal te bereiden zonder dat ze elkaar in de weg liepen of op een andere manier hinderden. Niemand keek werkeloos toe. Als een nest mieren schoof alles als bij een choreografie in elkaar, en het smaakte ook nog wat ik kreeg voorgezet: een nap vol met een onduidelijke groentemelange, dacht ik, aangezien de elfen geen vlees aten, vond ik ook geen stukjes en brokjes dierlijk in de pap die eerst wat zoetig proefde, maar een pittige nasmaak bleek te hebben. Het was lekker en voedzaam en van beide niet te veel.
Op zachte toon onderhield ik mij met Merlijn waarbij ik merkte dat enkele elfen die in onze buurt zaten de conversatie volgden. Blijkbaar verstonden zij mensentaal, of toch het Frans dat de tovenaar en ik spraken. Dat was nog zoiets dat mij intrigeerde: kenden elfen ook een veelvoud van talen of spraken zij allemaal hetzelfde?
“Zoals Legolas zei kennen elfen geen hiërarchie, maar jij kunt je daar niks bij voorstellen. Je zult het langzaam moeten ervaren”, sprak Merlijn. “Mensen zijn zo gefocust en overtuigt van hun gelijk dat ze zich geen beeld kunnen vormen van een samenleving die volgens andere principes functioneert. Toen anarchisten in de 19de eeuw een andere vorm van samenleven probeerde in te voeren, meenden de meesten dat dit zou neerkomen op chaos en geweld, waar het tenslotte ook op uitdraaide. Als je ervan overtuigt bent dat iets niet werkt zal het ook niet werken omdat er te weinig krachten zijn die in de richting van verandering duwen. Dat het kan werken zie je hier, al zal ik Elfenwereld geen anarchistische noemen, veeleer een libertijnse, om binnen het menselijk denkkader te blijven, hoewel je zult moeten leren dat kader los te laten als je hun samenleving daadwerkelijk wilt leren begrijpen.
Wat de maaltijd betreft heb je gelijk, en toch ook niet. Alweer volgens menselijke maatstaven is de brij die we eten een melange van groente en vruchten, hoewel ik dit eten met het woord ‘brij’ te kort doe. Het is meer een geraffineerd samenspel van wat hun velden en de natuur opbrengen. Elfen zullen nooit een leven vernietigen wanneer dit niet strikt noodzakelijk is en eten daarom ook geen wortels of andere delen waarmee ze de plant doden. Ze oogsten in de ware zin van het woord en hun variatie in voedsel wordt bepaald door de seizoenen. In feite eten ze elke dag hetzelfde maar verschuiven de ingrediënten met het veranderen van de zonnestand waardoor de smaak dagelijks maar heel subtiel verandert. Bijna niet waarneembaar voor de smaakpapillen van de mens en jij zou het verschil pas bewust proeven als je een maal midden in de zomer, gevolgd door een midden in de winter zou meemaken. Opmerkelijk daarbij is dat ze geen tekorten kennen, al heeft dat natuurlijk ook met hun geringere aantal te maken. Maar omdat zij oogsten zonder te vernietigen blijven de planten intact en zullen blijven produceren zolang het seizoen dit toelaat. Bovendien verbouwen zij planten die elkaar afwisselen, naast elkaar en op hetzelfde veld die komen en gaan met het wisselen van de getijden en elkaar bij het afsterven van meststoffen voorzien. Een uitgekiende manier die zelfs bestand is tegen natuurrampen omdat er in geval van nood niet meer dan een korte periode moet worden overbrugd die prima ondervangen kan worden door wat de natuur zelf opbrengt.”
“De ideale samenleving”, merkte ik nogal ongelovig op.
“Niets is ideaal”, wees Merlijn mij terecht. “Elfenwereld is een geweldloze samenleving, toch tenminste ten opzichte van elkaar, maar kent wel degelijk ook zijn eigen moeilijkheden waarvan je er gaandeweg wel een aantal zult ontdekken.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten