“Maar”, stotterde ik, “trollen komen hier vandaan, waarom heeft een dergelijke besmetting dan hier nooit plaatsgevonden?”
Dwergvrouwtje lachte. “Seksueel is de mens een voorloper, promiscue als hij is. Altijd vruchtbaar, of toch nagenoeg. Dat heeft tot gevolg dat kruisbestuiving voor jullie heel gemakkelijk is. In theorie kunnen wij of elfen gemeenschap hebben met trollen, de kosmos verhoede”, gruwde ze, “maar het zal geen vrucht dragen. De mens daarentegen is in staat op dit vlak en in brede zin te geven en te nemen, waarom jij ook als mens werd uitgenodigd een elf te bevruchten…”
“Hoe weet jij…”, hakkelde ik met een knalrode kop. Lachten ze mij uit? Zowel Dwergvrouw als Legolas grinnikten.
“Wij zijn knutselaars”, gierde de dwergin, “en bovendien heel nieuwsgierig, of altijd bereid iets bij te leren beter gezegd. Maar goed, zodoende dus.”
“Onze zedenpredikers hebben toch gelijk blijkbaar”, concludeerde ik triest.
“Welnee! Dat promiscue is gewoon een van jullie eigenschappen en het is zinloos om te proberen eigenschappen te onderdrukken of te kanaliseren. Daar komt alleen maar ellende van.”
“Jullie zijn fantastisch studiemateriaal”, sprak Legolas, “ook omdat jullie met zo veel zijn wat overigens ook te danken is aan diezelfde promiscuïteit. Dat de mens niet in staat is zijn eigen seksuele gedrag te accepteren heeft zeker iets komisch. Het heeft een hele industrie in het leven geroepen, zelfs de geslachtsdaad is bij jullie gecommercialiseerd en dat is zonder precedent. Het verzwakt jullie samenleving juist omdat seks omkaderd is door taboes. De buitenwacht mag niet weten en wordt daarom nieuwsgierig, gretig zelfs om te vernemen hoe en met wie de ander het doet. Men verlustigt zich aan de lust en dat is op zijn minst hilarisch.”
“Lach maar”, sprak ik verongelijkt, “ondertussen zitten wij wel met die besmetting die uiteindelijk onszelf fataal kan worden.”
Dwergvrouw schudde haar hoofd. “Jullie worden jezelf fataal. Het is zinloos om een kleine interventie van tienduizend jaar geleden als excuus te gebruiken. De mens is inmiddels oud en wijs genoeg om gevolgen te kunnen trekken uit zijn eigen daden. Het is jullie hebzucht die je de das om doet.
Onze grootste vrees is dat de mens op een kwade dag de linken tussen de werelden ontdekt. Niet een enkeling zoals Merlijn die zo nu en dan iemand meebrengt die niet het benul heeft om op eigen houtje de verbinding tot stand te brengen, maar jullie zogenaamde wetenschap. Daarom zijn wachters noodzakelijk om de poorten te bewaken. Een massale toeristische invasie van mensen zouden wij nooit overleven, vraag het maar in een stadje als Venetië of Dubrovnik wat de gevolgen zijn. De mens heeft een veel kwalijker eigenschap dan zijn promiscuïteit, het vernietigt steevast wat het liefheeft en bewonderd.”
Ik boog het hoofd, voelde me een minkukel en afgezant van de meest vandalistische soort ooit. Hoe had het zo ver kunnen komen? Tot mijn verbazing was het Legolas die mij troostte. “Er is nog niets verloren”, sprak hij zacht. “Jij, maar ook anderen zijn een experiment. Wij laten jullie zien dat samenleven op heel veel verschillende manieren kan, niet beter of slechter maar wel veiliger voor het voortbestaan van de soort. Misschien, heel misschien zijn jullie boodschappers voor de toekomst want langzaam maar zeker ontstaat er een kentering. Jij bent niet de eerste die door een wachter werd meegenomen. Velen zijn je voorgegaan en beetje bij beetje ontstaat een tegenbeweging in jouw wereld. Of het genoeg is en nog op tijd komt is de vraag, maar er is hoop. Het is voor niemand goed als een complete soort verdwijnt waarom jullie voortbestaan ook ons belang is.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten