zondag 16 april 2017

Merlijn - Terrorisme

“Waarom werden die tovenaars eigenlijk terechtgesteld? Wat was de aanklacht?” vroeg ik.
“Oh, heel divers. Ze werden als misdadigers voorgesteld, beraamden acties tegen de staat, zogezegd. Terrorisme, al was dat woord toen nog niet algemeen; de makkelijke manier om van andersdenkenden af te raken.”
“Terroristen vormen toch een bedreiging? Dat zie je nu wel.”
Merlijn zuchtte nog maar eens. “Het aanwenden van geweld is een middel dat alleen de mensheid kenmerkt. Het lost niks op. Je elimineert tijdelijk wat lastige elementen die op hun beurt weer navolging krijgen omdat ze door de tegenpartij als martelaren worden gezien. Terrorisme is altijd het resultaat van repressie. Een groep voelt zich onderdrukt, en wordt dat vaak ook werkelijk. Ze grijpen naar wapens die ze niet zelf hebben bedacht, maar die er al zijn, juist om onderdrukking mogelijk te maken. Waar heb je anders wapens voor nodig?”
“Om je te verdedigen?”
“Waartegen? Tegen de betwisters van jouw bezit; of dat nu een erf is, een land, of een doctrine waar iedereen zich aan moet houden. De kaste met die wapens in de hand verdedigt dat bezit, zegt dat het hen rechtens toekomt, dat het door god aan hun is gegeven, of een andere stelling die onvervreemdbaar lijkt. Als die beweringen waar zouden zijn hoef je niks te verdedigen. Dan is dat gewoon zo. Maar omdat er mensen zijn die dat toch anders zien ontstaat een conflict, en dan begint het gedonder. Vaak eerst klein met escalatie tot gevolg die dan onbeheersbaar blijkt. Dat weten de machthebbers maar al te goed, en toch laten ze het telkens weer gebeuren.”
“Ja maar, mensen die bommen gooien en onschuldigen doden?”
“Wie is werkelijk onschuldig? Mensen vinden van zichzelf dat ze per definitie gelijk hebben. Alleen dat is al een vorm van schuld. Voordat bezit tot het allerhoogste werd verheven bestonden deze conflicten niet, gewoon omdat er niets te betwisten viel. Hoe iemand dacht of was, was voor anderen geen reden om diegene naar het leven te staan. Daarop is de fabel van het paradijs gebaseerd. Pas met de komst van bezit werd het belangrijk dat het door gelijkgestemden werd gebruikt of bezeten. Ieder ander werd buitengesloten, gedood, of ondergeschikt gemaakt. Dat principe heeft zich uitgebreid als een olievlek en groeit nog steeds, en wordt alleen maar groter naarmate er mensen bijkomen en er steeds minder te verdelen valt. Het is allemaal een kwestie van meedelen in de koek. Zo niet, dan kom je daartegen in opstand en krijg je het predikaat terrorist omdat je met geweld probeert te nemen wat je met geweld wordt onthouden.”
“Het gaat er toch om wie begint?”
Merlijn lachte en knipoogde naar Legolas. “Je luistert niet. Iedereen is ooit begonnen. Het is niet omdat binnen een bepaalde generatie en op een bepaalde plaats er schijnbaar geen conflicten zijn, dat dat ook daadwerkelijk zo is. Om te beginnen gaat overerving heel ver. Kijk maar naar de slavernij van de zwarte mens. Die heeft dat zelf al enkele generaties niet letterlijk aan den lijve ondervonden, en toch komen ze er onmiddellijk tegen in opstand als ze zelfs maar menen dat het een of andere gebruik in die richting wijst. Terecht of onterecht. De mens kan niet vergeten omdat hij zich bewust is van zijn geschiedenis. Aan de andere kant heb je de repressie: mensen die nog altijd vinden dat iemand minderwaardig is vanwege wat dan ook, of het nu zijn afkomst is, wat hij gelooft, of hoe hij tikt. Het doet er niet toe. Het is anders en daarom minderwaardig. Alle kampen gaan uit van eigenbelang, van bezit dus; dat wat van jezelf is. Wie niets bezit heeft ook geen interesses, en daarmee bedoel ik niet diegenen die te weinig hebben, want die zijn vaak het gevaarlijkst. Zij hebben namelijk het meest te winnen en het minst te verliezen in termen van bezit gesproken.”
“Dat betekent dat het niet is op te lossen”, sprak ik hulpeloos.

Merlijn en Legolas knikten beiden. “Zolang de mens niet erkent dat hij in feite helemaal niets bezit. Dat er weliswaar zaken zijn die het leven veraangenamen maar dat iedereen recht heeft op het gebruik ervan, zal het inderdaad onoplosbaar zijn. De mens zal moeten leren delen om zijn ondergang af te wenden, maar dat is een omslag die heel moeilijk te realiseren zal zijn.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten