zondag 3 februari 2019

Epos over de mens XLVIII


Verwen jezelf, vertelde mijn beste helft de andere kant
waar de overhand beneden de armoedegrens lag,
was mijn beste helft dan ook politiek geschoold.
Het had geleerd dat aalmoezen vorstelijke beloningen waren
waarvan je met gemak een eigen risico kon dragen
dat jaar na jaar werd verhoogd terwijl het aalmoes daalde
waar het politiek geschoolde dan ook niet naar taalde
maar de armoedegrens vreselijk van baalde.

De gletsjers smelten! Smelten de gletsjers?
Hoe kan dat nou? Ze zijn er altijd geweest,
voor zolang ik mij herinner en dat is best wel lang
waren de gletsjers echt wel van belang
en nu zouden ze zomaar verdwijnen,
waarnaartoe? Weet iemand dat?
Al maakt het voor dit jaar niet uit
want dit jaar heb ik mijn skivakantie al gehad.

Zegt de ene Neoliberaal tegen de andere Neoliberaal:
“Zeg, hoe staat het eigenlijk met jouw kapitaal?
Brengt het nog wat op? Je hoeft toch niet aan het werk, mag ik hopen?
Je kunt toch zeker die villa nog wel kopen?
En die manege naast de deur,
al hou ik persoonlijk niet zo van paardengeur.
Geef mij maar het odeur van een Lamborghini,
ik kocht er laatst nog een voor Tinie;
je weet wel: mijn maîtresse,
anders verliest ze nog haar interesse
in mij… ha, ha. Zeg, zag je laatst op het journaal
die marginaal die een van ons heeft neergestoken?
Het moet niet gekker worden, zeg…”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten