Het reisagentschap sloot de deuren…
Mijn hemel waar moet ik nu naartoe?
Ik kan toch niet almaar thuis blijven zitten
om op vrouw en kinderen te vitten,
om ze er bij de haren bij te sleuren
dat ik door de dagelijkse gang van zaken
en ook wel van het werk, zo moe,
ik nodig van omgeving moet veranderen,
en die reisagent was zo speciaal,
hij vervulde al mijn wensen;
mijn eigen eten, ze spraken er mijn taal
in het buitenland waarheen ik ging,
je kon er vreten, zuipen met de mensen
zoals thuis in het cafe.
Waar moet ik nu in hemelsnaam heen
en wie neem ik met mij mee?
Kijk, ik wil wel naar het buitenland
maar ik hoef dat buitenland niet hier.
Daar is bruin de kleur van de zon,
het kleurtje aan het strand.
Daar past het in het vertier,
maar hier…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten