Het eiland drijft steeds verder af,
verliest in draf het gevoel voor elkaar
in het debat dat alleen nog dient om vliegen af te vangen,
elkaar te behangen met woorden die er niet toe doen
gaat het allang niet meer over poen
of de voordelen van het verlaten
maar over de gaten in elkaars betoog,
als dronkemannen over de toog gebogen
hebben zij elkaar nog nooit gemogen.
Het gaat ook niet over voor of tegen
maar over binnen zijn voor de regen
waarin de stem verwaaid, ze elkaar niet meer horen
als scheldende kwajongens, hebben hun spel al niet meer in de hand,
loopt uit de klauwen terwijl ze naar de ander jouwen:
“Apart, zeg ik je! Alleen, verdomme!”
“We moeten samen, dan verdienen we meer!”
Het volk staat buiten als speelbal van het geweld,
wil niets meer horen over geld of goed, over hoe het verder moet
op drift, zelfs al schurken ze al bijna neef president
die de muur wil bouwen en ieder van hun vraagt om een cent
zodat hij de Taco’s niet hoeft te chanteren om hun geld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten