donderdag 7 februari 2019

Epos over de mens LII


Op de hoge muur zat op de duur een hele rij
te kwetteren en te oordelen over elke passant
die aan hun kant de straat doorliep,
riep de eerste naar de laatste zodat iedereen het hoorde
hoe ze elke passant de grond in boorden.

Ze weten het!
Ook zonder te weten weten ze hoe het zit,
hoe het is gegaan of wat nog zal komen.
Van kennis omtrent hebben ze gelukkig geen last,
hun weten klopt altijd, zit als gegoten, precies gepast.

Het schot viel wel 100 meter naar omlaag
waar het niemand raakte, maar hij braakte van schrik
omdat hij wist dat het voor hem was bedoeld,
had hij daarom de inslag gevoeld van het projectiel
dat hem op ruime afstand miste, piste hij in zijn broek!
Het was geen gezicht zo besmeurd hij was,
kon alles in de was, miste hij zijn machine.
Dan maar met de hand, dacht hij nog
terwijl de ander al herlaadde, richtte op de natte plek
en schoot, dit keer raak in het vette spek van zijn achterwerk
dat beefde van kou, zweette peentjes al gauw
en sprong wel een hele meter in de lucht
voor hij neerviel, gesneuveld tijdens de vlucht.

Neem nog een koffie, eentje van mij
en ben zo vrij er een borrel bij te doen
zodat je gezond en wel achteroverslaat
voordat je definitief naar de filistijnen gaat!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten